Jan Łazarczyk

Jan Łazarczyk

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	27 października 1929 Miechów
Data i miejsce śmierci	24 marca 2013 Bytom
Przebieg służby
Lata służby	1948–1991
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Formacja	Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego Wojska Obrony Powietrznej Kraju
Stanowiska	szef sztabu Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Katowicach, d-ca 1 Dywizji Artylerii OPK w Gliwicach, d-ca 18 Samodzielnego Pułku Artylerii OPK, d-ca 26 Brygady Artylerii OPK, z-ca szefa artylerii - szef wydziału szkolenia w Szefostwie Artylerii 3 Korpusu Obrony Powietrznej, d-ca 86 Pułku Artylerii OPL, d-ca 64 Pułku Artylerii OPL
Odznaczenia

Jan Łazarczyk (ur. 27 października 1929 w Miechowie zm. 24 marca 2013 w Bytomiu) − generał brygady ludowego WP.

Syn Franciszka i Marii. W latach 1948–1950 podchorąży w Oficerskiej Szkole Artylerii Przeciwlotniczej w Koszalinie. Po ukończeniu szkoły promowany we wrześniu 1950 do stopnia podporucznika i wyznaczony na dowódcę baterii w 86 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Legionowie. Później był dowódcą dywizjonu szkolnego w stopniu porucznika, w październiku 1952 został pełniącym obowiązki dowódcy 64 Pułku Artylerii OPL w Warszawie w stopniu kapitana, a od 1953 majora. W 1955, po kursie dowódców i szefów sztabu jednostek artylerii przeciwlotniczej w ZSRR został dowódcą 86 Pułku Artylerii OPL, w 1958 mianowany podpułkownikiem. W latach 1961–1965 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP, po czym został zastępcą szefa artylerii - szefem wydziału szkolenia w Szefostwie Artylerii 3. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu. Od marca 1968 do lutego 1970 dowódca 26. Brygady Artylerii OPK w Gdyni w stopniu pułkownika, następnie do kwietnia 1971 dowódca 18. Samodzielnego Pułku Artylerii OPK. Od kwietnia 1971 zastępca dowódcy 1. Dywizji Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich w Bytomiu ds. liniowych, a od maja 1972 pełniący obowiązki dowódcy tej dywizji, od października 1973 dowódca dywizji. W październiku 1976 na mocy uchwały Rady Państwa mianowany na stopień generała brygady; nominację wręczył mu w Belwederze I sekretarz KC PZPR Edward Gierek. 12 XII 1980 - 8 XI 1991 szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Katowicach. Na mocy rozkazu personalnego MON z 8 listopada 1991 zwolniony z zawodowej służby wojskowej i 17 stycznia 1992 przeniesiony w stan spoczynku.

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1983)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal „Zasłużony dla Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW” (1983)
• Złoty Medal „Za Zasługi w Umacnianiu Przyjaźni PRL-ZSRR” (1987)

I inne.

Bibliografia

• Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Wydawnictwo Czasopism WLOP – Dom Wydawniczy Bellona, Poznań – Warszawa 2003, s. 112
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 405-406.