Jerzy Bartz
| Imię i nazwisko |
Jerzy Hugo Bartz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1936 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania | |
| Współpracownicy | |
| Witold Krotochwil Jerzy Matuszkiewicz Włodzimierz Nahorny Zbigniew Namysłowski Jan Ptaszyn Wróblewski | |
| Zespoły | |
| Sekstet Witolda Krotochwila Swingtet Jerzego Matuszkiewicza Bossa Nova Combo Kwintet Andrzeja Kurylewicza Kwintet Włodzimierza Nahornego Dżamble Marek i Wacek | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jerzy Bartz (ur. 28 maja 1936 w Warszawie) – polski perkusista jazzowy, autor podręczników gry na perkusji.
Ukończył studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Sam nauczył się grać na perkusji. Zadebiutował, grając na tym instrumencie w szkolnym zespole tanecznym, którego założycielem był Witold Krotochwil (w Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława IV w Warszawie). Zespół ten przyjął nazwę Sekstet Witolda Krotochwila i zainaugurował działalność Hot Club Hybrydy (w roku 1957).
Ze wspomnianym zespołem wystąpił w 1958 roku na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree w Warszawie. Obok Bartza grali w nim: Włodzimierz Kruszyński (klarnet), Zbigniew Namysłowski (trąbka), Zdzisław Orłowski (kontrabas), Bohdan Styczyński (kornet). Na festiwalu tym występował również w kolejnych 2 latach (1959, 1960) w zespole Zbigniewa Namysłowskiego.
W latach 60. XX wieku współpracował z wieloma znanymi muzykami i zespołami muzycznymi, m.in. z:
- Swingtetem Jerzego Matuszkiewicza,
- Bossa Nova Combo – z zespołem wystąpił w odcinku specjalnym niemieckiego programu telewizyjnego Jazz – gehört und gesehen (program pt. Jazz in Poland w reż. Janusza Majewskiego prezentował dokonania najważniejszych wykonawców krajowej sceny jazzowej)[1],
- Kwintetem Andrzeja Kurylewicza,
- zespołem Dżamble,
- duetem fortepianowym Marek i Wacek.
Ponadto towarzyszył różnym artystom (piosenkarzom, gwiazdom estrady) podczas różnego rodzaju występów (recitale, koncerty, festiwale, programy telewizyjne) zarówno w Polsce, jak i za granicą. Brał także udział w nagraniach płytowych oraz dla archiwum Polskiego Radia i dla filmu.
Zimą 1976 roku wziął udział w warsztatach jazzowych „Radost ’76” w Mąchocicach k. Kielc, co zostało uwiecznione w filmie dokumentalnym pt. „Gramy Standard!” w reż. Andrzeja Wasylewskiego[2][3]
W latach 1971–1990 pracował za granicą. Miał wówczas możliwość poznania różnych kultur muzycznych całego świata. Pisywał o nich reportaże zamieszczane w „Przekroju”, „Jazz Forum” oraz „Kontynentach”. Występował jako perkusista w zespołach grających na statkach wycieczkowych.
Kiedy bywał w Polsce, współpracował m.in. z:
- Ewą Bem,
- Czerwonymi Gitarami,
- Wojciechem Kamińskim,
- Sławomirem Kulpowiczem,
- Włodzimierzem Nahornym,
- Zbigniewem Namysłowskim,
- Marylą Rodowicz,
- Novi Singers,
- Jarosławem Śmietaną,
- Marianną Wróblewską,
- Janem Ptaszynem Wróblewskim,
- Krzysztofem Zgrają.
Po powrocie do kraju w 1990 nawiązał współpracę z Romanem Orłowem, a następnie w 1991 – z reaktywowaną grupą muzyczną Bemibek.
Od 1993 jest właścicielem przedsiębiorstwa wydawniczego. Jest autorem podręczników do nauki gry na perkusji, m.in. Szkoła na perkusję w zapisie izomorficznym, Nowe rytmy na perkusję, Instrumenty perkusyjne we współczesnej sekcji rytmicznej, Poradnik perkusisty amatora, Dodatkowe instrumenty perkusyjne oraz Let’s play funk: zbiór rytmów funk na zestaw perkusyjny (ISBN 83-902982-1-X, wyd. Agogo Music, Warszawa).
W 2004 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[4]. W 2008 został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ninateka: Jazz in Poland. Janusz Majewski. ninateka.pl. [dostęp 2020-10-14]. (pol.).
- ↑ Gramy Standard!. filmpolski.pl, 2017-02-11. [dostęp 2020-10-14]. (pol.).
- ↑ Mietek Jurecki – Oficjalna strona artysty – Biografia, część 1. [dostęp 2020-10-14]. (pol.).
- ↑ M.P. z 2004 r. nr 44, poz. 776 Nadanie odznaczeń.
- ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2017-01-26].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Jerzy Bartz, s. 12.