Przejdź do zawartości

Jerzy Dziewirski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Dziewirski
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1931
Ostrołęka

Zawód, zajęcie

pedagog, historyk, działacz społeczny, regionalista, krajoznawca

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej
Złota Odznaka ZNP Złota Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” Złota Honorowa Odznaka PTTK Odznaka „Zasłużony Działacz Turystyki”

Jerzy Dziewirski (ur. 28 sierpnia 1931 w Ostrołęce[1]) – pedagog, historyk, działacz społeczny, regionalista, krajoznawca.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny żołnierskiej, był synem Stanisława i Antoniny z d. Rostkowskiej. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Goworowie, którą ukończył w 1945, oraz do Liceum Ogólnokształcącego w Ostrołęce (1951). Ukończył historię na Uniwersytecie Warszawskim (1955) i studia podyplomowe „Organizacja i zarządzanie oświatą” w Kaliszu (1978)[1].

W latach 1955–1963 pracował jako nauczyciel w LO w Sobolewie, następnie w Liceum Pedagogicznym w Ostrołęce, także jako zastępca dyrektora (1963–1969), później jako wicedyrektor w Zespole Szkół Zawodowych nr 3 w Ostrołęce (1969–1975). W latach 1975–1985 pełnił funkcje: starszego wizytatora, wicekuratora i naczelnika w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Ostrołęce, następnie dyrektora szkoły podstawowej w Rzekuniu (1985–1997). W latach 1999–2003 pracował na część etatu w Zespole Kolegiów Nauczycielskich w Ostrołęce[1].

Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił funkcję prezesa Oddziału Kurpiowskiego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Ostrołęce (1968–1993) oraz Zarządu Wojewódzkiego Polskiego Towarzystwa Schronisk Młodzieżowych (1977–1989)[1]. Opracowywał trasy obozów wędrownych dla młodzieży po dawnym województwie ostrołęckim[2]. Był przewodniczącym Komisji Historycznej Zarządu Okręgu Związku Nauczycielstwa Polskiego w Ostrołęce. Jest członkiem Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego im. Adama Chętnika[1].

Jest autorem ponad stu artykułów dotyczących historii i kultury regionu publikowanych w pismach lokalnych i ogólnopolskich, m.in. w „Trybunie Mazowieckiej”, „Poznaj swój kraj”, „Tygodniku Ostrołęckim”, „Kurpiach” „Zeszytach Naukowych OTN”[3] oraz w opracowaniach zbiorowych. Wygłaszał referaty na konferencjach naukowych, głównie organizowanych przez OTN[2].

Był mężem Anny z d. Gogolewskiej. Mieli troje dzieci: Barbarę, Grażynę oraz Marka[1].

Medale i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Dziewirski, Jerzy Kijowski, Henryk Maćkowiak, 5 Pułk Ułanów Zasławskich, Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe, Ostrołęka 1994, OCLC: (OCoLC)838705077
  • Generał Ludwik Kicki – bohater nie tylko Ostrołęki, Koło 5 Pułku Ułanów Zasławskich ZSZ nr 2, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 1998, ISBN 83-909031-5-6.
  • Rzekuń i okolice. Zarys dziejów, Związek Kurpiów, Ostrołęka 1999, ISBN 83-907439-2-2.
  • Mała troszyńska ojczyzna, Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe im. Adama Chętnika, Ostrołęka 2002, ISBN 83-86122-42-0.
  • Goworowo i okolice, Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe im. Adama Chętnika, Ostrołęka 2006, OCLC: (OCoLC)750107687
  • Olszewo-Borki. Monografia gminy, Związek Kurpiów, Ostrołęka 2010, ISBN 978-83-930139-0-6.
  • Rzekuń – monografia gminy, Urząd Gminy Rzekuń, Studio B2, Ostrołęka, Rzekuń 2014, ISBN 978-83-937043-2-3.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Stanisław Pajka, Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku, Kadzidło: Niezależne Obywatelskie Stowarzyszenie „Kurpik”, 2008, s. 243–244, ISBN 83-916349-2-2.
  2. a b Stanisław Pajka, Wpisani w Kurpiowszczyznę i w serce moje, Ostrołęka: Zarząd Główny Związku Kurpiów, 2003, s. 117–119, ISBN 83-916252-4-9.
  3. Jerzy Dziewirski, Regionalizm w nauczaniu historii w sp [online], Muzeum Historii Polski w Warszawie [dostęp 2022-10-10].