Jerzy Wiszniewski

Jerzy Wiszniewski
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	29 stycznia 1908 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	19 stycznia 1990 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	adwokat
	Profesor doktor nauk prawnych
	Specjalność: prawo finansowe i gospodarcze
Alma Mater	Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
Doktorat	1936 – prawo gospodarcze ; Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
Profesura	1951 – nadzwyczajny; 1961 – zwyczajny
	Nauczyciel akademicki
uczelnia	Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie, Uniwersytet Warszawski, Szkoła Główna Planowania i Statystyki, Szkoła Główna Służby Zagranicznej, Akademia Nauk Politycznych

Jerzy Wiszniewski (ur. w 29 stycznia 1908 w Petersburgu, zm. 19 stycznia 1990 w Warszawie) – polski prawnik, profesor zwyczajny, specjalizujący się w prawie finansowym i gospodarczym.

Życiorys

Ukończył Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie. W 1931 roku został magistrem prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1937 roku rozpoczął pracę adwokata (ukończył też aplikację sądową). Równocześnie kontynuował pracę naukową i w 1936 roku uzyskał tytuł doktora za pracę Zrzeszenia przemysłowe a kartele. W 1937 roku przeniósł się do Warszawy i tam dalej kontynuował praktykę adwokacką, jednocześnie wykładając w 1939 roku prawo handlowe na Uniwersytecie w Wilnie.

Podczas II wojny światowej pracował początkowo w Komisji Planowania w Kownie, a w 1941 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako nauczyciel. Po zakończeniu wojny rozpoczął pracę na stanowisku doradcy ministra w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu, a w latach 1946–1948 został szefem centrali handlu zagranicznego "Dal".

W 1947 roku został zastępcą profesora i kierownikiem Katedry Polityki Ekonomicznej w Akademii Nauk Politycznych. W 1949 roku został kierownikiem Katedry Prawa Gospodarczego w Szkole Głównej Służby Zagranicznej, a w 1950 roku rozpoczął pracę w Katedrze Teorii i Filozofii Prawa na Uniwersytecie Warszawskim (do 1952 roku). Jednocześnie od 1949 roku był też kierownikiem Katedry Prawa Gospodarczego Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Stanowisko to piastował do 1978 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę. W latach 1950–1952 był dziekanem Wydziału Finansów tej uczelni, a w latach 1952–1955 kierownikiem Zespołowej Katedry Finansów. W 1951 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a dziesięć lat później profesora zwyczajnego.

W pracy naukowej zajmował się głównie problematyką przedsiębiorstw państwowych. Tej tematyki dotyczyły między innymi jego publikacje książkowe: Infrastruktura prawna gospodarki narodowej oraz Przedsiębiorstwo państwowe. Studium prawne (1988). Jest też autorem kilku podręczników akademickich, takich jak Encyklopedia prawa, Elementy prawa, Prawo cywilne czy Prawo gospodarcze.

Bibliografia

Jerzy Lewandowski. Jerzy Wiszniewski 1908–1990. „Państwo i Prawo”. 7 (533), s. 78–79, lipiec 1990. ISSN 0031-0980.