Joanna Wiszniewicz
| Data urodzenia |
18 marca 1947 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 stycznia 2009 |
| Miejsce spoczynku |
Cmentarz Wojskowy na Powązkach |
| Zawód, zajęcie |
historyk i polonistka |
Joanna Irena Wiszniewicz (ur. 18 marca 1947, zm. 31 stycznia 2009 w Warszawie[1] – polska historyk i polonistka żydowskiego pochodzenia, pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w rodzinie żydowskiej, jako córka Edmunda Wiszniewicza (1893–1971). Ukończyła w Warszawie średnią szkołę muzyczną w klasie fletu, a następnie polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Uczyła języka polskiego w liceum, prowadziła klub osiedlowy oraz redagowała książki[2].
Od początku lat 90. pracowała w Żydowskim Instytucie Historycznym. Tam zajmowała się problemem tożsamości polskich Żydów, zwłaszcza pierwszej powojennej generacji. Swoje badania prowadziła podróżując po Polsce i Stanach Zjednoczonych oraz odwiedzając zloty emigracji 1968 w Izraelu. Rezultaty swoich badań upowszechniała w postaci wykładów, książek, artykułów naukowych i prozy dokumentarnej. Była współzałożycielką Stowarzyszenia Przeciwko Antysemityzmowi i Ksenofobii Otwarta Rzeczpospolita[1] Publikowała m.in. w Midraszu oraz Biuletynie Żydowskiego Instytutu Historycznego.
Joanna Wiszniewicz zmarła w Warszawie. Została pochowana 11 lutego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A, rząd 2, grób 22)[3].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]- 2008: Życie przecięte. Opowieści pokolenia Marca
- 1996: A jednak czasem miewam sny. Historia Pewnej Samotności Joannie Wiszniewicz opowiedziana
- 1992: Z Polski do Izraela: rozmowy z pokoleniem '68
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Książka Joanny Wiszniewicz A jednak czasem miewam sny... została wyróżniona w 1996 w konkursie literackim Fundacji Kultury[4]. Natomiast książka Życie przecięte. Opowieści pokolenia Marca została uhonorowana nagrodą w konkursie na Najlepszą Książkę Roku „Pióro Fredry” za rok 2008 za prezentację najnowszych dziejów Żydów polskich w oryginalnej formie historii ustnych[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Zmarła Joanna Wiszniewicz. [dostęp 2013-01-07].
- ↑ a b A. Pawlikowska: Joanna Wiszniewicz (1947 - 2009). [dostęp 2009-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ A jednak czasem miewam sny. Historia pewnej samotności. [dostęp 2009-04-22]. (pol.).
- ↑ Protokół obrad Jury Konkursu na Najlepszą Książkę Roku o „Pióro Fredry” organizowany w ramach 17. Wrocławskich Promocji Dobrych Książek.. [dostęp 2013-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-08)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Joanna Wiszniewicz na stronie czarne.com.pl
- Sylwetka na stronie projektu Marzec 68. Pożegnania i powroty.. march68.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-26)].