Przejdź do zawartości

Josef Krips

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Josef Krips
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1902
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

13 października 1974
Genewa

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Strona internetowa

Josef Krips (ur. 8 kwietnia 1902 w Wiedniu, zm. 13 października 1974 w Genewie[1][2]) – austriacki dyrygent.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Akademii Muzycznej w Wiedniu u Eusebiusa Mandyczewskiego i Felixa Weingartnera[1][2]. W latach 1918–1921 był pierwszym skrzypkiem[2], a następnie w latach 1921–1924 korepetytorem, kierownikiem chóru i asystentem Weingertnera w wiedeńskiej Volksoper[1]. W latach 1924–1925 działał jako dyrygent operowy w Uściu nad Łabą[1][2]. W kolejnych latach działał w Dortmundzie (1925–1926) i Karlsruhe (1926–1933)[1][2]. W 1933 roku został dyrygentem Opery Wiedeńskiej, a w 1935 roku wykładowcą dyrygentury w Konserwatorium Wiedeńskim[1][2]. Z obydwu tych stanowisk został zwolniony po Anschlussie Austrii w 1938 roku[1][2]. Od 1938 do 1939 roku był dyrygentem opery i filharmonii w Belgradzie[1][2].

Po 1945 roku zaangażował się w odbudowę życia muzycznego w Wiedniu[1][2], poprowadził pierwszy powojenny koncert Filharmoników Wiedeńskich[2]. W 1946 roku na festiwalu w Salzburgu wystawił Don Giovanniego, zapoczątkowując w ten sposób tradycję inaugurowania festiwalu przedstawieniem tej opery[1]. Koncertował w krajach europejskich, ZSRR, Australii i Meksyku[1]. Dyrygował London Symphony Orchestra (1951–1954), Buffalo Philharmonic Orchestra (1954–1963) i San Francisco Symphony Orchestra (1963–1970)[1][2]. W 1962 roku wystąpił na festiwalu w Bayreuth, gdzie poprowadził Śpiewaków norymberskich[1]. Gościnnie dyrygował w Covent Garden Theatre w Londynie (1963, 1971–1974), Metropolitan Opera w Nowym Jorku (1966–1967, 1969–1970) i Deutsche Oper w Berlinie (1970)[1][2]. Od 1970 roku pełnił funkcję głównego dyrygenta Filharmoników Wiedeńskich[1]. Na przełomie 1971 i 1972 roku odbył tournée po Związku Radzieckim[1].

Jako dyrygent kontynuował tradycje Bruno Waltera i Karla Böhma, tworząc powojenny model interpretacji klasyków wiedeńskich[1]. Wspólnie z Koninklijk Concertgebouworkest dokonał wykonania wszystkich symfonii W.A. Mozarta, z których większość nagrał dla Philips Records[1].

Jego bratem był dyrygent Henry Krips[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 209. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f g h i j k l m Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1969. ISBN 978-0-02-865528-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]