Josse de Corte
_-_Main_altar.jpg?lang=nl)
Josse de Corte of Giusto Le Court (Ieper, gedoopt 27 augustus 1627 – Venetië, 7 oktober 1679)[1] was een Vlaams beeldhouwer die vanaf 1655 carrière maakte in de Republiek Venetië en er de toon zette inzake baroksculptuur. Hij is lange tijd nagenoeg vergeten, tot voornamelijk Italiaanse historici zich in de 21e eeuw begonnen te verdiepen in zijn werk.
Leven
[bewerken | brontekst bewerken]Hij was het vierde kind van de Ieperse kunstenaar Jan de Corte, bij wie hij vermoedelijk in de leer was. Ook in het atelier van Cornelis van Mildert was hij leerling. Van zijn vroege werk is niets bekend, behalve een Mariabeeld in de Fusillierskapel van de kathedraal van Antwerpen (ca. 1647). Daarna was hij in Amsterdam, mogelijk om onder Artus Quellinus te werken aan de sculpturen van het Stadhuis op de Dam.[2] Andere invloeden kunnen Gian Lorenzo Bernini en Frans Duquesnoy zijn geweest, maar de hypothese van een fysiek verblijf in Rome is niet houdbaar gebleken.[3] Hij ging in 1655 rechtstreeks van Amsterdam naar Venetië. Daar maakte hij snel naam en leidde hij onder meer Heinrich Meyring, Francesco Cavrioli, Francesco Penso en Orazio Marinali op. Ze droegen allemaal bij aan het sculpturaal programma van de Basiliek van Santa Maria della Salute. Hij werd de voornaamste beeldhouwer van Venetië en trok nog meer leerlingen aan, onder wie Antonio Tarsia, Francesco Cabianca en Francesco Bernardoni. In de lagunestad werkte hij met de grote barokarchitecten Baldassare Longhena en Giuseppe Sardi. Na zijn dood kreeg De Corte een epitaaf in de Sant'Andrea della Zirada.
Werk
[bewerken | brontekst bewerken]De Corte ontwikkelde een stijl die de Venetiaanse barok een eigen gezicht gaf, binnen de bekende dramatiek van de stroming. Hij leefde zich uit in verschillende texturen. Naast naturalistische portretten van gesneuvelde vlootcommandanten, overleden kerkvorsten en andere prominenten, maakte hij ook veel allegorische en religieuze beelden. Hierna volgt een niet-uitputtend overzicht van zijn oeuvre (alle locaties in Venetië, tenzij anders vermeld):
- Marmeren engelen op het altaar van de Labiakapel in de San Nicolo da Tolentino (1655)
- Allegorische beelden Kracht en Rechtvaardigheid voor het graf van Alvise Mocenigo in de kapel van San Lazzaro dei Mendicanti (met Giuseppe Sardi, ca. 1655)
- Graf van Girolamo Cavazza in de Madonna dell'Orto (met Giuseppe Sardi en Francesco Cavrioli, 1657)
- Hoofdaltaar van de Santa Maria della Salute
- Atlanten op de gevel van de Ospedaletto-kerk
- Standbeeld van de heilige Gerard Sagredo in de Sagredo-kapel van de San Francesco della Vigna
- Graf van Almerigo d'Este (1665-1666) en van de doge Giovanni Pesaro (ca. 1665-1669) in de basiliek van Santa Maria Gloriosa dei Frari (telkens met Baldassare Longhena)
- Allegorische beelden Afgunst en Winter in het museum van het Ca' Rezzonico
- Allegorische busten Lente en Herfst in het Musée Magnin van Dijon
- Standbeeld van de evangelist Marcus op de gevel van de Verlosserskerk
- Standbeeld van Antonio Barbaro op de gevel van de Santa Maria del Giglio
- Beelden voor het hoofdaltaar van Lorenzo Giustiniani in de San Pietro di Castello (met Baldassare Longhena)
- Standbeeld van de heilige Hiëronymus van Stridon in de San Michele
- Grafmonumenten van de patriarch Girolamo Gradenigo (1662), van Giorgio Morosini (1676-1677) en van Pietro en Lorenzo Morosini (1678-1682) in de San Clemente all'Isola
- Graf van Caterino Corner in de Basilica di Sant'Antonio in Padua (1674)
- Graf van Leonida Bissari in de Basilica di Monte Berico in Vicenza
- Beeldengroep Caritas Romana in het Szépművészeti Múzeum van Boedapest
- Allegorische buste Afgunst in het Nationaal Museum van Krakau
- Transfiguratie van Christus op de berg Tabor en Dode Christus in de Sant'Andrea della Zirada (1679)
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Maurice Bekaert, Nos artistes à l'étranger: Josse de Corte, sculpteur Yprois, 1627-1679, Bruxelles, Lyon-Claesen, 1898, 21 p.
- Enrico Lacchin, "Essai sur Juste le Court, sculpteur flamand" in: Revue belge d'archéologie et d'histoire de l'art, 1933, p. 17-29
- Peter König, Giusto de Corte, 1627–1679), sein Beitrag zur venezianischen Plastik der zweiten Hälfte des 17. Jahrhunderts, doctoraal proefschrift, Universität Wien, 1973
- Francesco Sorce, Le Court, Juste in: Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 64, 2005, p. 279-282
- Andrea Bacchi, "'Le cose più belle e principali nelle chiese di Venezia sono opere sue': Giusto le Court a Santa Maria della Salute (e altrove)" in: Nuovi Studi, 2007, p. 145-158
- Maichol Clemente, "Giusto le Court, Enrico Merengo e la 'Diana' della collezione Livio Odescalchi" in: Saggi e Memorie di Storia dell'arte, 2014, p. 39-49
- Simone Guerriero en Maichol Clemente, Giusto Le Court: due opere ritrovate, 2015. ISBN 886430116X
- Meredith Crosbie, "Giusto Le Court's Seventeenth-century Venetian Naval Funerary Monuments" in: Journal of the Church Monuments Society, XXX, 2015, p. 168-192
- Simone Guerriero, "Per Giusto Le Court 'fiamengho d'Ipre scultor famoso' e la sua fortuna collezionistica" in: Studi in onore di Stefano Tumidei, eds. A. Bacchi en L.M. Barbero, 2016, p. 307-316
- Sergio Ravagnan, "L'artistico altare di San Domenico ha ritrovato la sua paternità: il fiammingo Giusto le Court" in: Chioggia, 2017, p. 13-24
- Maichol Clemente, "Nella bottega di Giusto Le Court. Terrecotte, marmi, documenti" in: Arte Veneta, 2018, p. 105-126
- Maichol Clemente, White Marble and the Black Death. Giusto Le Court at the Salute, 2019. ISBN 882970489X
Voetnoten
[bewerken | brontekst bewerken]Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Josse le Court op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
