Juan de Lascaris-Castellar
| |
| 57. Wielki mistrz Zakonu Maltańskiego | |
| Okres |
od 16 czerwca 1636 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia |
20 czerwca 1560 |
| Data i miejsce śmierci |
14 sierpnia 1657 |
Fra′ Giovanni Paolo Lascaris di Ventimiglia e Castellar (ur. 20 czerwca 1560, zm. 14 sierpnia 1657) – 57. wielki mistrz zakonu joannitów od 16 czerwca 1636 do 14 sierpnia 1657. Urodził się w rodzinie hrabiów Ventimiglia w Ligurii spokrewnionych z Laskarysami, którzy panowali w Cesarstwie Nicejskim w latach 1204–1261.
Do zakonu wstąpił w 1584 roku. Przez ponad trzydzieści lat żył w klasztorze, gdzie pełnił różne funkcje. Był odpowiedzialny w zaopatrzenie zakonu najpierw w ziarno, a następnie od 1615 roku za funkcjonowanie pieców w budynkach zakonu[1]. W 1625 roku został mianowany dowódcą więzienia św. Antoniego, a w 1632 roku został wysłany jako ambasador zakonu na dwór króla Hiszpanii Filipa IV. W zakonie należał do Domu (langua) prowansalskiego[1]. Po śmierci Wielkiego mistrza Antoine’a de Paule’a, Juan de Lascaris został wybrany z grona trzech kandydatów, w którym był późniejszy jego następca, Martin de Redin.
Po objęciu dowództwa nad zakonem Lascaris rozpoczął rozbudowę wcześniej istniejących umocnień wysp, m.in. Floriana Lines rozpoczętych w 1635 na polecenie de Paule’a. W latach 1637–1640 na jego polecenie zbudowano pięć wież obronno-obserwacyjnych zwanych wieżami Lascarisa, część z nich przetrwała do dzisiaj i są zabytkami Malty. Należą do nich m.in. Wieża Ta’ Lippija[2], Wieża Qawra[3]. W późniejszych latach wzniesiono kolejne wieże: w 1649 wieżę Świętej Agaty[4], w 1650 wieżę Xlendi[5], w 1652 wieżę Dwejra[6]. Dzieło Lascarisa było kontynuowane przez jego następcę, który dobudował kolejnych 13 wież tzw. wież de Redina.
W 1651 roku na polecenie Lascarisa zakon zakupił od francuskiej Compagnie des Îles de l'Amérique położoną na Morzu Karaibskim wyspy Saint Christopher, Saint Croix, Saint-Barthélemy i Saint-Martin[1]. Po śmierci Lascarisa wyspy zostały ponownie sprzedane Francji.
W 1650 roku Lascaris wydał dekret, obowiązujący wszystkich członków zakonu na Malcie oraz w jego posiadłościach zagranicznych, w którym zakazał sprzedaży książek należących do zmarłych zakonników i nakazał przekazanie ich do biblioteki zakonu[7].
Został pochowany w głównej krypcie konkatedry św. Jana[8][9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Luigi Cajani: Lascaris, Giovanni Paolo. W: Dizionario Biografico degli Italiani. T. 63: Labroca-Laterza. Roma: Istituto della Enciclopedia italiana, 2004. OCLC 889134776. [dostęp 2015-01-04]. (wł.).
- ↑ Ta’ Lippija Tower. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
- ↑ Qawra Point Tower & Battery. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
- ↑ St Agatha’s Tower, Mellieha. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
- ↑ Xlendi Tower. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
- ↑ Dwejra Tower. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-15]. (ang.).
- ↑ The Knights of Jerusalem, Rhodes and Malta, Grand Masters of the Maltese period. vassallomalta.com. [dostęp 2014-12-131]. (ang.).
- ↑ Full Tomb & Lapidary List - 337 Pietrino del Ponte. The Sovereign Military and Hospitaller Order of St. John of Jerusalem of Rhodes and of Malta. [dostęp 2014-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)]. (ang.).
- ↑ Juan de Lascaris-Castellar. South African Relief Organisation of the Order of Malta. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
.svg?lang=pl)