Julia Görges
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1988 |
Wzrost |
180 cm |
Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny |
lipiec 2005 |
Zakończenie kariery |
21 października 2020 |
Trener | |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
7 WTA, 6 ITF |
Najwyżej w rankingu |
9 (20 sierpnia 2018) |
Australian Open |
4R (2012, 2013, 2015) |
Roland Garros |
4R (2015) |
Wimbledon |
SF (2018) |
US Open |
4R (2017, 2019) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
5 WTA, 6 ITF |
Najwyżej w rankingu |
12 (22 sierpnia 2016) |
Australian Open |
SF (2015, 2016) |
Roland Garros |
3R (2011, 2016) |
Wimbledon |
SF (2016) |
US Open |
QF (2012) |
Strona internetowa |
Julia Görges (ur. 2 listopada 1988 w Bad Oldesloe) – niemiecka tenisistka, finalistka French Open 2014 w grze mieszanej, zwyciężczyni WTA Elite Trophy 2017 w grze pojedynczej.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Görges to tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem, od 2005 roku w gronie profesjonalistek.
W zawodach cyklu ITF odniosła 6 zwycięstw singlowych i tyle samo deblowych.
Jej pierwszym tytułem na poziomie WTA Tour było zwycięstwo w 2010 roku w Bad Gastein. Rok później na kortach ziemnych wygrała turniej rangi WTA Premier w Stuttgarcie oraz doszła do półfinału w Madrycie; w obu zawodach pokonała ówczesną liderkę rankingu Caroline Wozniacki.
W 2014 roku osiągnęła finał miksta podczas French Open, grając w parze z Nenadem Zimonjiciem. W 2015 roku w rozgrywkach deblowych dotarła do półfinału Australian Open i wygrała zawody w New Haven.
Kontynuując karierę deblową, w 2016 roku awansowała do półfinałów wielkoszlemowych w Australian Open i na Wimbledonie, a w Indian Wells – do finału.
Pod koniec 2017 roku wygrała w rozgrywkach gry pojedynczej w Moskwie, a następnie w zawodach WTA Elite Trophy.
Sezon 2018 Görges rozpoczęła od zdobycia tytułu w Auckland. Następnie doszła do półfinału w Petersburgu, ćwierćfinału w Dosze, finału w Charleston oraz przedostatniej rundy na Wimbledonie i w New Haven. W październiku zwyciężyła również w Luksemburgu.
W 2019 roku obroniła tytuł zdobyty przed rokiem w Auckland, a także awansowała do finału zawodów w Birmingham.
W październiku 2020 roku poinformowała o zakończeniu kariery zawodowej[1].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Trenowana jest przez Saschę Nensela, byłego szkoleniowca Nicolasa Kiefera. Ojcem tenisistki jest Klaus Görges, a matką Inga Görges. Oboje rodzice pracują w biurze ubezpieczeń. Ma starszą siostrą Maike. Zaczęła grać w tenisa jako sześciolatka. Za wzór tenisowy uważa Martinę Hingis. Lubi nawierzchnię twardą.
Historia występów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
[edytuj | edytuj kod]Turniej | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły | Z–P | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | Q2 | 1R | 2R | 3R | 4R | 4R | 2R | 4R | 2R | 2R | 2R | 1R | 3R | 0 / 12 | 18 – 12 | ||||||||
French Open | A | A | A | Q3 | 1R | 2R | 3R | 3R | 1R | 2R | 4R | 2R | 1R | 3R | 1R | 2R | 0 / 12 | 13 – 12 | ||||||||
Wimbledon | A | A | A | 2R | 1R | 1R | 3R | 3R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | SF | 3R | NH | 0 / 12 | 12 – 12 | ||||||||
US Open | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | 3R | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 4R | 2R | 4R | A | 0 / 13 | 11 – 13 | ||||||||
Ranking na koniec roku | 1118 | 425 | 131 | 102 | 78 | 40 | 21 | 18 | 73 | 75 | 50 | 54 | 14 | 14 | 28 | – | 0 / 49 | 54 – 49 |
Występy w grze podwójnej
[edytuj | edytuj kod]Turniej | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły | Z–P | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 3R | 2R | 2R | 2R | SF | SF | 1R | A | A | 2R | 0 / 9 | 14 – 9 | |||||||||
French Open | A | A | A | A | A | 2R | 3R | 1R | A | 1R | 1R | 3R | A | A | A | A | 0 / 6 | 5 – 6 | |||||||||
Wimbledon | A | A | A | Q1 | A | QF | 1R | 1R | QF | QF | 1R | SF | 3R | A | A | NH | 0 / 8 | 15 – 8 | |||||||||
US Open | A | A | A | A | 1R | 3R | 2R | QF | 2R | 1R | 1R | 3R | 1R | A | 1R | A | 0 / 10 | 9 – 10 | |||||||||
Ranking na koniec roku | – | 569 | 366 | 266 | 68 | 36 | 40 | 21 | 27 | 40 | 24 | 16 | 82 | 299 | 126 | – | 0 / 33 | 43 – 33 |
Występy w grze mieszanej
[edytuj | edytuj kod]Turniej | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły | Z–P | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | A | A | A | A | A | A | 0 / 1 | 2 – 1 | |||||||||
French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | F | A | A | A | A | A | NH | 0 / 1 | 4 – 1 | |||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | 1R | A | QF | 2R | A | A | A | A | A | A | NH | 0 / 3 | 3 – 3 | |||||||||
US Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | A | A | A | A | NH | 0 / 4 | 1 – 4 | |||||||||
0 / 9 | 10 – 9 |
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
WTA Elite Trophy | |
2009 – 2020 |
|
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza 17 (7–10)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 25 lipca 2010 | Bad Gastein | Ceglana | Timea Bacsinszky | 6:1, 6:4 |
Finalistka | 1. | 24 października 2010 | Luksemburg | Twarda (hala) | Roberta Vinci | 3:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 24 kwietnia 2011 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Caroline Wozniacki | 7:6(3), 6:3 |
Finalistka | 2. | 25 lutego 2012 | Dubaj | Twarda | Agnieszka Radwańska | 5:7, 4:6 |
Finalistka | 3. | 14 października 2012 | Linz | Twarda (hala) | Wiktoryja Azaranka | 3:6, 4:6 |
Finalistka | 4. | 9 stycznia 2016 | Auckland | Twarda | Sloane Stephens | 5:7, 2:6 |
Finalistka | 5. | 25 czerwca 2017 | Santa Ponça | Trawiasta | Anastasija Sevastova | 4:6, 6:3, 3:6 |
Finalistka | 6. | 23 lipca 2017 | Bukareszt | Ceglana | Irina-Camelia Begu | 3:6, 5:7 |
Finalistka | 7. | 6 sierpnia 2017 | Waszyngton | Twarda | Jekatierina Makarowa | 6:3, 6:7(2), 0:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 21 października 2017 | Moskwa | Twarda (hala) | Darja Kasatkina | 6:1, 6:2 |
Zwyciężczyni | 4. | 5 listopada 2017 | Zhuhai | Twarda (hala) | Coco Vandeweghe | 7:5, 6:1 |
Zwyciężczyni | 5. | 7 stycznia 2018 | Auckland | Twarda | Caroline Wozniacki | 6:4, 7:6(4) |
Finalistka | 8. | 8 kwietnia 2018 | Charleston | Ceglana | Kiki Bertens | 2:6, 1:6 |
Zwyciężczyni | 6. | 20 października 2018 | Luksemburg | Twarda (hala) | Belinda Bencic | 6:4, 7:5 |
Zwyciężczyni | 7. | 6 stycznia 2019 | Auckland | Twarda | Bianca Andreescu | 2:6, 7:5, 6:1 |
Finalistka | 9. | 23 czerwca 2019 | Birmingham | Trawiasta | Ashleigh Barty | 3:6, 5:7 |
Finalistka | 10. | 20 października 2019 | Luksemburg | Twarda (hala) | Jeļena Ostapenko | 4:6, 1:6 |
Gra podwójna 17 (5–12)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 20 lipca 2009 | Portorož | Twarda | Vladimíra Uhlířová | Camille Pin Klára Zakopalová |
6:4, 6:2 |
Finalistka | 1. | 27 lipca 2009 | Stambuł | Twarda | Patty Schnyder | Lucie Hradecká Renata Voráčová |
6:2, 3:6, 10–12 |
Finalistka | 2. | 12 czerwca 2010 | Palermo | Ceglana | Jill Craybas | Alberta Brianti Sara Errani |
4:6, 1:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 2 sierpnia 2010 | Kopenhaga | Twarda | Anna-Lena Grönefeld | Witalija Djaczenko Tacciana Puczak |
6:4, 6:4 |
Zwyciężczyni | 3. | 26 września 2010 | Seul | Twarda | Polona Hercog | Natalie Grandin Vladimíra Uhlířová |
6:3, 6:4 |
Finalistka | 3. | 17 lipca 2011 | Bad Gastein | Ceglana | Jarmila Gajdošová | Eva Birnerová Lucie Hradecká |
6:4, 2:6, 10–12 |
Finalistka | 4. | 16 października 2011 | Linz | Twarda (hala) | Anna-Lena Grönefeld | Marina Erakovic Jelena Wiesnina |
5:7, 1:6 |
Finalistka | 5. | 7 stycznia 2012 | Auckland | Twarda | Flavia Pennetta | Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká |
7:6(2), 2:6, 7–10 |
Finalistka | 6. | 29 kwietnia 2012 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Anna-Lena Grönefeld | Iveta Benešová Barbora Záhlavová-Strýcová |
4:6, 5:7 |
Zwyciężczyni | 4. | 29 kwietnia 2012 | Bad Gastein | Ceglana | Jill Craybas | Anna-Lena Grönefeld Petra Martić |
6:7(4), 6:4, 11–9 |
Finalistka | 7. | 14 października 2012 | Linz | Twarda (hala) | Barbora Záhlavová-Strýcová | Anna-Lena Grönefeld Květa Peschke |
4:6, 5:7 |
Finalistka | 9. | 5 stycznia 2013 | Auckland | Twarda | Jarosława Szwiedowa | Cara Black Anastasija Rodionowa |
6:2, 2:6, 5–10 |
Finalistka | 10. | 29 lipca 2013 | Stanford | Twarda | Darija Jurak | Raquel Kops-Jones Abigail Spears |
2:6, 6:7(4) |
Finalistka | 11. | 14 września 2014 | Québec | Dywanowa (hala) | Andrea Hlaváčková | Lucie Hradecká Mirjana Lučić-Baroni |
3:6, 6:7(8) |
Zwyciężczyni | 5. | 29 sierpnia 2015 | New Haven | Twarda | Lucie Hradecká | Chuang Chia-jung Liang Chen |
6:3, 6:1 |
Finalistka | 12. | 20 marca 2016 | Indian Wells | Twarda | Karolína Plíšková | Bethanie Mattek-Sands Coco Vandeweghe |
6:4, 4:6, 6–10 |
Gra mieszana 1 (0–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 5 czerwca 2014 | French Open | Ceglana | Nenad Zimonjić | Anna-Lena Grönefeld Jean-Julien Rojer |
6:4, 2:6, 7–10 |
Występy w Turnieju Mistrzyń
[edytuj | edytuj kod]W grze podwójnej
[edytuj | edytuj kod]Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
2016 | Ćwierćfinał | Karolína Plíšková | Caroline Garcia Kristina Mladenovic |
4:6, 2:6 |
Występy w Turnieju WTA Elite Trophy
[edytuj | edytuj kod]W grze pojedynczej
[edytuj | edytuj kod]Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
2017 | Zwycięstwo | Coco Vandeweghe | 7:5, 6:1 |
2018 | Półfinał | Ashleigh Barty | 6:4, 3:6, 2:6 |
2019 | zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wozniacki, Sharapova & the WTA stars who have retired in 2020. wtatennis.com, 2020-11-01. [dostęp 2020-11-01]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-30] (ang.).