Przejdź do zawartości

Julia Minc

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julia Minc
Data urodzenia

29 maja 1901

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1987
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Partia

Komunistyczna Partia Polski
Francuska Partia Komunistyczna
Polska Partia Robotnicza
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Grób Hilarego i Julii Minc na Powązkach; Warszawa, 23 lipca 2008

Julia Minc, z domu Heflich (ur. 29 maja 1901, zm. 26 listopada 1987 w Warszawie) – polska dziennikarka żydowskiego pochodzenia, pierwsza wieloletnia (1944–1954) szefowa (redaktor naczelny) Polskiej Agencji Prasowej w okresie PRL, wiceprzewodnicząca Państwowej Komisji Etatów (1954–1956)[1], członek Komisji Prasowej KC PPR i Komisji Prasowej KC PZPR[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Była działaczką KPP, FPK, ZPP w ZSRR, PPR i PZPR. Była żoną Hilarego Minca (1905–1974) – członka Biura Politycznego KC PZRR i członka jej najściślejszego kierownictwa, wicepremiera, faktycznie kierującego polityką gospodarczą państwa w latach 1944–1956. Małżeństwo było bezdzietne.

W czasie jej urzędowania PAP miała wyłączność na publikowanie wielu istotnych wiadomości w kraju oraz uczestniczyła w szerzeniu propagandy i umacnianiu cenzury.

Przełożyła na język polski pamiętniki rosyjskiej rewolucjonistki Wiery Figner (Wiera Figner, Trwały ślad, cz. 1–2, tł. J. Mincówna, wstęp Mirosław Wierzchowski, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1962).

Bohaterka jednego z wywiadów w książce Teresy Torańskiej Oni[3].

Pochowana na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera 29A-półkole II-2)[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Aleksander Kochański, Hilary Minc, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XXI Warszawa-Kraków 1976, s. 278–281 wersja interaktywna IPSB.
  2. Michał Przeperski, Komisja Prasowa KC PZPR 1956–1957, w: Polska 1944/45-1989 : studia i materiały 14 (2016), s. 101–103.
  3. Oni Teresa Torańska. lubimyczytac.pl. [dostęp 2018-01-25].
  4. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  5. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 27 lutego 1978, s. 5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Polski Słownik Biograficzny t. 21, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1976.