Kajjik

Kajjik lub kajjikk – tradycyjna łódź rybacka na Malcie. Przekształciła się w XVII wieku z caïque(inne języki), która była używana w innych częściach Morza Śródziemnego. Dawniej kajjikk wyposażony były w żagle i wiosła, dziś łodzie rybackie napędzane są silnikami stacjonarnymi. Odmiany łodzi biorą udział w tradycyjnych regatach wioślarskich odbywających się dwa razy w roku.

Historia

Kajjik rozwinął się w XVII wieku z caïque towarzyszących galerom floty Zakonu Rycerzy Świętego Jana. Łodzie były zwykle używane jako łodzie rybackie, ale niektóre służyły również do przewożenia pasażerów^[1].

Warianty kajjika obejmowały kajjik tal-kopp i kajjik tal-lampara. Ten ostatni miał przymocowane do dziobu źródło światła, które umożliwiało łowienie w nocy^[2]. Innym wariantem był kajjik tal-gangmu, który miał niski dziób i krótką stewę rufową pierwotnie przeznaczoną do łowienia muszli^[1]. Wykorzystywano ją również do wydobywania węgla, który spadł na dno morskie podczas załadunku na statki w Grand Harbour^[2].

Od około 1920 na niektórych kajjikkach służących do łowienia ryb montowano silniki. Dziś łodzie te nie są już budowane i powoli zanikają. Jednak wiele egzemplarzy nadal istnieje, szczególnie w Saint Paul’s Bay i Marsaxlokk, i jest używanych do połowów ryb^[1].

Opis

Kajjik jest podobny do dgħajsa tal-pass, ale ma mocniejszą konstrukcję i płaską rufę. Łodzie były pierwotnie wyposażone zarówno w wiosła, jak i żagle. Miały jeden maszt uzbrojony w ożaglowanie rozprzowe. Dziś napędzają je silniki^[1].

Odmiany regatowe

Regatowe odmiany kajjika są powszechnie używane w regatach wioślarskich(inne języki) odbywających się w Grand Harbour 31 marca i 8 września każdego roku^[3]. Biorą one udział we wrześniowych regatach od 1822. Początkowo kajjikki tal-kopp były używane w wyścigach, ale specjalnie zbudowane wersje łodzi zostały wprowadzone później^[4].

Kajjik używany we współczesnych regatach ma dwa wiosła i jest obsadzony przez dwuosobową załogę, jeden wioślarz stoi, a drugi siedzi^[3]. Łodź ma około 4,11 m długości, około 1,42 m szerokości i około 0,53 m zanurzenia^[4].

W regatach biorą udział także inne tradycyjne łodzie, dgħajsa i frejgatina^[3]^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Joseph Muscat. Traditional Boats of Malta. „Malta Archaeological Review”, s. 26–40, 2005. [zarchiwizowane z adresu 2020-04-05]. (ang.).
↑ ^a ^b Joseph Muscat. Id-dgħajjes tradizzjonali Maltin: it-tieni taqsima. „L-Imnara”. 10 (1), s. 15–20, 2012. Għaqda Maltija tal-Folklor. (malt.).
↑ ^a ^b ^c Paul Cocks: Why don’t the expert Maltese rowers compete in the Olympics?. [w:] Malta Today [on-line]. 2016-08-23. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-05)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Joseph Serracino: Boats used in Regatta. SportinMalta.com, 2010-09-09. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-03)]. (ang.).

[muscat2005-1] Joseph Muscat. Traditional Boats of Malta. „Malta Archaeological Review”, s. 26–40, 2005. [zarchiwizowane z adresu 2020-04-05]. (ang.).

[imnara-2] Joseph Muscat. Id-dgħajjes tradizzjonali Maltin: it-tieni taqsima. „L-Imnara”. 10 (1), s. 15–20, 2012. Għaqda Maltija tal-Folklor. (malt.).

[maltatoday2016-08-23-3] Paul Cocks: Why don’t the expert Maltese rowers compete in the Olympics?. [w:] Malta Today [on-line]. 2016-08-23. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-05)]. (ang.).

[sportinmalta-4] Joseph Serracino: Boats used in Regatta. SportinMalta.com, 2010-09-09. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-03)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]