Przejdź do zawartości

Kajsyn Kulijew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kajsyn Kulijew
Кайсын Кулиев
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1917
auł Wierchnij Czegiem, obwód terecki

Data i miejsce śmierci

4 czerwca 1985
Czegiem

Narodowość

bałkarska

Język

bałkarski, rosyjski

Dziedzina sztuki

literatura

Epoka

poezja, dramat

podpis
Odznaczenia
Nagroda Leninowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”

Kajsyn Szuwajewicz Kulijew (ros. Кайсын Шуваевич Кулиев, ur. 19 października?/1 listopada 1917 w aule Wierchnij Czegiem w obwodzie tereckim, zm. 4 czerwca 1985 w Czegiemie) poeta bałkarski, uważany za najwybitniejszego twórcę, piszącego w języku bałkarskim. Jest autorem wielu tomików poetyckich, poematów historycznych, opowiadań i krótkich powieści.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu w 1935 technikum pedagogicznym w Nalczyku studiował w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej im. Łunaczarskiego i w Instytucie Literackim im. Gorkiego, później wykładał literaturę w Kabardo-Bałkarskim Państwowym Instytucie Pedagogicznym. W tym samym czasie zaczął publikować w różnych wydawnictwach. W 1938 został przyjęty do Związku Pisarzy ZSRR[1]. Od czerwca 1940 służył w armii, od 1941 brał udział w wojnie z Niemcami, był ranny. Po wojnie mieszkał w Kirgiskiej SRR, w 1956 wrócił do rodzinnej Kabardo-Bałkarii. Ukończył wyższe kursy literackie w Moskwie. W 1966 został laureatem Nagrody Państwowej RFSRR im. Gorkiego, a w 1974 Nagrody Państwowej ZSRR, w 1990 pośmiertnie przyznano mu Nagrodę Leninowską. Był odznaczony Orderem Lenina (1977), Orderem Rewolucji Październikowej (1984), Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy (1985) i II klasy (1944), dwukrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy (1957 i 1967) i medalami.

W przekładzie na język polski ukazał się tom wierszy Kulijewa pt. Zraniony kamień (Жаралы таш), wybór i wstęp W. Dąbrowski, Warszawa 1973, a także drobne teksty, zamieszczane w antologiach poezji radzieckiej oraz na łamach Literatury na Świecie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Кулиев Кайсын Шуваевич [online], xn--p1ai/wp-content/uploads/proects/culture/ethnos/balkarians/kuliev_k.sh..html [dostęp 2021-06-13].