Przejdź do zawartości

Kanaryna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kanaryna
Ilustracja
Canarina canariensis
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

dzwonkowate

Rodzaj

kanaryna

Nazwa systematyczna
Canarina Linnaeus
Mant. 148 ('Canaria'), [588]. Oct 1771[3]
Typ nomenklatoryczny

C. campanula L., nom. illeg. = C. canariensis (L.) W. Vatke[3]

Synonimy

Kanaryna[5] (Canarina L.) – rodzaj roślin z rodziny dzwonkowatych. Obejmuje trzy gatunki[6][7][8]. Współczesny zasięg rodzaju jest rozerwany – jeden gatunek C. canariensis rośnie na Wyspach Kanaryjskich, a pozostałe dwa w górach wschodniej Afryki od Etiopii po Tanzanię[8] i Malawi[9]. Taka przerwa w zasięgu jest dowodem na panowanie w przeszłości zupełnie odmiennego klimatu i roślinności w pustynnej obecnie Afryce Północnej. Rośliny te rosną w cienistych i wilgotnych lasach oraz w zaroślach z wrzoścem drzewiastym, często w towarzystwie orlicy i jeżyn[8]. Rosną w ziemi i jako epifity[9]. Kwiaty zapylane są przez duże pszczoły i ptaki[8] (w Afryce wschodniej są to nektarniki, których jednak brak na Wyspach Kanaryjskich, ale tam kwiaty odwiedzają ptaki owadożerne[6], głównie sikory[8]).

C. canariensis jest gatunkiem uprawianym w krajach o łagodnym klimacie. Walorem są efektowne, duże kwiaty w kolorze żółtopomarańczowym z czerwonobrązowymi żyłkami[8]. Wszystkie gatunki mają chętnie spożywane, jadalne owoce[10].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Byliny o tęgim korzeniu palowym i nagich[9], pnących lub zwisających pędach osiągających do 2 m długości[8]. Zawierają sok mleczny[9].
Liście
Naprzeciwległe lub wyrastające po trzy w okółkach, ogonkowe[9][8]. Blaszka naga, niebieskozielona, na brzegu zwykle płytko ząbkowana[8].
Kwiaty
Zwisające, okazałe, nieco mięsiste[8] wyrastają na szczycie pędu lub na szczycie jednego z jego rozwidleń[9]. Kielich składa się z 6 wolnych działek, bez łatek między nimi[8]. Działki mogą być wzniesione, rozpostarte lub odgięte[9]. Korona żółta, pomarańczowa do czerwonej z ciemniejszymi żyłkami, tworzona jest przez 6 płatków, zrośniętych w dzwonkowaty kształt o wolnych i zaostrzonych końcach[8]. Pręcików jest 6, ich nitki są owłosione i rozrośnięte u nasady dla zatrzymywania nektaru[8]. Zalążnia jest dolna, sześciokomorowa, z licznymi zalążkami. Pojedyncza szyjka słupka jest zwieńczona 6 zagiętymi łatkami znamion[8].
Owoce
Mięsiste jagody z trwałym kielichem, zawierające liczne nasiona[8][10][9].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja systematyczna

Rodzaj w obrębie rodziny dzwonkowatych Campanulaceae klasyfikowany jest do podrodziny Campanuloideae[4].

Wykaz gatunków[7]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2019-07-14] (ang.).
  3. a b c d Canarina. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-07-14].
  4. a b Genus: Canarina L.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2019-07-14].
  5. Józef Rostafiński: Słownik polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin. Kraków: Akademia Umiejętności, 1900. (pol.).
  6. a b David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 157, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  7. a b Canarina. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2019-07-14].
  8. a b c d e f g h i j k l m n o Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 331. ISBN 0-333-74890-5.
  9. a b c d e f g h Canarina L.. [w:] Plants of the World Online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2019-07-14].
  10. a b Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe 2. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 302. ISBN 83-7079-779-2.