Kielstaartleguanen
| Kielstaartleguanen | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Tropidurus oreadicus | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Tropidurus Wied-Neuwied, 1824 | |||||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||||
| Stellio torquatus Wied-Neuwied, 1820 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Kielstaartleguanen op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kielstaartleguanen[1] (Tropidurus) zijn een geslacht van hagedissen uit de familie kielstaartleguaanachtigen (Tropiduridae).
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1824 voorgesteld door Maximilian zu Wied-Neuwied.[2] Hij plaatste in de protoloog van de naam één soort in het geslacht, de vier jaar eerder door hemzelf beschreven Stellio torquatus, die daarmee automatisch de typesoort werd.[3]
Er worden in het geslacht 31 soorten geplaatst, inclusief de pas in 2018 beschreven soort Tropidurus azurduyae.
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]Alle soorten komen voor in delen van noordelijk Zuid-Amerika en leven in de landen Argentinië, Brazilië, Bolivia, Colombia Frans-Guyana, Guyana, Paraguay, Suriname, Uruguay en Venezuela.[3]
De habitat bestaat uit rotsige omgevingen, savannen en grote open plekken langs drogere tropische en subtropische bossen.[4] De hagedissen mijden de schaduw, ze hebben veel warmte nodig en nemen graag een zonnebad. In Suriname zijn de dieren vaak te vinden op granietrotsen. De hagedissen leven vaak in groepjes van een mannetje, enkele vrouwtjes en jongere dieren. De jongen moeten echter uitkijken niet te worden opgegeten door de volwassen exemplaren. De kielstaartleguanen klimmen vaak op bomen en palen. Mannetjes voeren vaak gevechten uit waarbij ze met de staart naar elkaar slaan. Dit gaat met zoveel kracht gepaard dat soms een knal gehoord kan worden.[1]
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan twintig soorten een beschermingsstatus toegewezen. Zestien soorten worden gezien als 'veilig' (Least Concern of LC), een soort als 'kwetsbaar' (Vulnerable of VU) en twee als 'onzeker' (Data Deficient of DD). De soort Tropidurus erythrocephalus ten slotte wordt beschouwd als 'gevoelig' (Near Threatened of NT).[4]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ a b Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 220. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ Wied-Neuwied, M. zu (1824). Verzeichniss der Amphibien, welche im zweyten Bande der Naturgeschichte Brasiliens vom Prinz Max von Neuwied werden beschrieben werden. Isis von Oken 14: 663
- ↑ a b The Reptile Database - Peter Uetz & Jakob Hallermann, Tropidurus. Gearchiveerd op 16 augustus 2023.
- ↑ a b International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Tropidurus - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – (en) Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Tropidurus. Geraadpleegd op 10 augustus 2019.
· 
· 
