Kilauea Point National Wildlife Refuge

Kilauea Point National Wildlife Refuge

rezerwat przyrody
Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Hawaje
Położenie	Kauaʻi
Data utworzenia	15 lutego 1985
Powierzchnia	82 ha
Odwiedzający	ok. 0,5 mln rocznie
Położenie na mapie Hawajów Kilauea Point National Wildlife Refuge
Położenie na mapie Oceanu Spokojnego Kilauea Point National Wildlife Refuge
22,2313°N 159,4020°W
Strona internetowa

Kilauea Point National Wildlife Refuge – amerykański rezerwat przyrody leżący na hawajskiej wyspie Kauaʻi, u jej północno-zachodniego wybrzeża.

Historia

W Kilauea Point na hawajskiej wyspie Kauaʻi w 1913 wybudowano latarnię morską. W 1976 została zamknięta przez Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych, w 1979 wpisana do National Register of Historic Places. W 93. rocznicę wzniesienia latarni umieszczono w okolicy tablicę pamiątkową. Kilauea Point National Wildlife Refuge utworzono 15 lutego 1985. Wówczas był to 425. amerykański rezerwat (National Wildlife Refuge). Miał powierzchnię 199 akrów (około 80,5 ha). Został poszerzony o kolejne tereny w 1988, 1993, 1994 i 2004. Rezerwat założono ze względu na szczególne znaczenie Kilauea Point dla ptaków wędrownych. Na jego terenie znajdują się również trzy domy latarników i inne zabytkowe budynki. Dwa maszty radiowe są obsługiwane przez hrabstwo Kauaʻi, Verizon Wireless i FBI.

Geografia

Kilauea Point NWR wyznaczono na półksiężycowatym obszarze obejmującym dwa półwyspy – Mokolea Point na wschodzie i Kilauea Point na zachodzie. Rezerwat leży na północnym skraju Kaua‘i, blisko 3,2 km (2 mile) na północ od Kilauea. Obydwa półwyspy są połączone stromymi skalnymi urwiskami. Sięgają 173 m n.p.m. (Crater Hill). Stanowią pozostałość otworu erupcyjnego po wulkanach, z których ostatni wybuch miał miejsce 250–500 tys. lat temu. W Kilauea Point NWR można wyróżnić kilka typów środowisk: plaże, klify, zakrzewienia, las pieprzu brazylijskiego (Schinus terebinthifolius), lasy grabu amerykańskiego (Carpinus caroliniana), tereny trawiaste i przekształcone przez człowieka. Rdzenna roślinność porasta teren rezerwatu głównie u wybrzeża i w miejscach nawietrznych. Większość obszaru rezerwatu zajęta jest roślinnością obcą, w szczególności tą uprawną na Kilauea Point, gdzie skupia się większość odwiedzających rezerwat. Podczas jednego z badań stwierdzono na terenie rezerwatu rośliny 206 gatunków, z czego 54 (26%) było rdzenne, zaś 152 (74%) – obcego pochodzenia. Spośród rdzennych gatunków roślin nieco ponad połowę (54%) stanowiły endemity. W sezonie zimowym o wybrzeże na terenie rezerwatu rozbijają się duże fale osiągające do 15 m wysokości. Średnie miesięczne temperatury osiągają 21 °C, zaś średnia roczna suma opadów – 1000 mm.

Awifauna

BirdLife International od 2009 uznaje Kilauea Point NWR za ostoję ptaków IBA. Wymienia 5 „trigger species”, czyli gatunków, których występowanie zaważyło o uznaniu terenu za ostoję. Wśród nich jest jeden gatunek narażony – bernikla hawajska (Branta sandvicensis), jeden gatunek bliski zagrożenia – albatros ciemnolicy (Phoebastria immutabilis) oraz trzy gatunki najmniejszej troski – burzyk klinosterny (Ardenna pacifica), głuptak czerwononogi (Sula sula) i faeton czerwonosterny (Phaethon rubricauda). W 2011 w rezerwacie gniazdowała największa na Hawajach kolonia głuptaków czerwononogich. Do 2011 w rezerwacie stwierdzono występowanie ptaków wodnych z 27 gatunków. Wśród nich stwierdzono również zabłąkane osobniki. Do ważniejszych należały między innymi fregaty małe (Fregata ariel), petrele południowe (Pterodroma neglecta) i bieliki (Haliaeetus albicilla) zaobserwowane na Hawajach po raz pierwszy w 2007, których gniazdowanie potwierdzono w Kilauea Point NWR.

Turystyka

W 2016 Kilauea Point NWR był 4. najczęściej odwiedzanym rezerwatem w USA (około 0,5 mln odwiedzających co roku). Dla turystów otwarte są: latarnia morska, centrum turystyczne, księgarnia, centrum edukacyjne i kamieniołom na wschód od Mokolea Point. Odwiedzający nie mają wstępu do części rezerwatu, między innymi Albatross Hill, Crater Hill i Mokolea Point. Ma to na celu ochronę gniazdujących ptaków i zapewnienie bezpieczeństwa zwiedzającym.