Przejdź do zawartości

Kisielnica wierzbowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kisielnica wierzbowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

uszakowce

Rodzina

uszakowate

Rodzaj

kisielnica

Gatunek

kisielnica wierzbowa

Nazwa systematyczna
Exidia recisa (Ditm.) Fr.
Syst. mycol. (Lundae) 2(1): 223 (1822)

Kisielnica wierzbowa (Exidia recisa (Ditm.) Fr.) – gatunek grzybów z rodziny uszakowatych (Auriculariaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Exidia, Auriculariaceae, Auriculariales, Auriculariomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1813 r. L.P.Fr. Ditmar nadając mu nazwę Tremella recisa. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1822 r. Elias Fries, przenosząc go do rodzaju Exidia[1].

Synonim naukowy Tremella recisa Ditmar[2].

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r., wcześniej przez tego samego autora gatunek ten opisywany był jako kisielec wierzbowy[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Owocnik kulisty, u nasady często jamkowato-pofałdowany, galaretowato-miękki; młody – żółtobrązowy, stary – ciemny, czerwonobrązowy, wyschnięty – czarny. Od 2 cm wysokości i szerokości[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – zagrożony wyginięciem[5].

Występuje w lasach liściastych i mieszanych, w zaroślach, szczególnie nad rzekami i potokami, na opadłych gałęziach drzew i krzewów. Obserwowano go na olszy szarej, olszy czarnej, czereśni ptasiej, topoli osice, wierzbie białej, wierzbie iwie, wierzbie szarej, wierzbie kruchej oraz lipie. Owocniki pojawiają się przez cały rok[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. Edmund Garnweidner, Hertha Garnweidner, Alicja Borowska, Alina Skirgiełło: Grzyby : przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej. Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 230. ISBN 83-7319-976-4.
  5. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.