Przejdź do zawartości

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964
Lidija Skoblikowa – radziecka panczenistka, czterokrotna mistrzyni olimpijska z Innsbrucka
Sixten Jernberg – szwedzki biegacz narciarski, trzykrotny medalista igrzysk w Innsbrucku
Eero Mäntyranta – fiński biegacz narciarski, trzykrotny medalista igrzysk w Innsbrucku
Medalistki biegu łyżwiarskiego kobiet na 1000 metrów. Od lewej: Irina Jegorowa (srebro), Lidija Skoblikowa (złoto), Kaija Mustonen (brąz)
Toralf Engan – norweski skoczek narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Innsbrucku
Marielle Goitschel – francuska narciarka alpejska, dwukrotna medalista igrzysk w Innsbrucku
Assar Rönnlund – szwedzki biegacz narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Innsbrucku
Knut Johannesen – norweski panczenista, dwukrotny medalista igrzysk w Innsbrucku
Eugenio Monti – włoski bobsleista, dwukrotny medalista igrzysk w Innsbrucku
Ludmiła Biełousowa i Oleg Protopopow – radzieccy łyżwiarze figurowi, mistrzowie olimpijscy w konkursie par sportowych w Innsbrucku
Szwedzcy biegacze narciarscy, mistrzowie olimpijscy w sztafecie 4x10 km mężczyzn. Od lewej: Assar Rönnlund, Janne Stefansson, Sixten Jernberg, Karl-Åke Asph
Ants Antson – radziecki panczenista, mistrz olimpijski w biegu na 1500 m z Innsbrucka
Sjoukje Dijkstra – holenderska łyżwiarka figurowa, mistrzyni olimpijska w konkursie solistek z Innsbrucka
Ortrun Enderlein – niemiecka saneczkarka, mistrzyni olimpijska w jedynkach z Innsbrucka
Tormod Knutsen – norweski dwuboista klasyczny, mistrz olimpijski z Innsbrucka
Jonny Nilsson – szwedzki panczenista, mistrz olimpijski w biegu na 10 000 m z Innsbrucka
Klaus-Michael Bonsack – niemiecki saneczkarz, wicemistrz olimpijski w jedynkach z Innsbrucka
Jewgienij Griszyn – radziecki panczenista, wicemistrz olimpijski w biegu na 500 m z Innsbrucka
Regine Heitzer – austriacka łyżwiarka figurowa, wicemistrzyni olimpijska w konkursie solistek z Innsbrucka
Kalevi Laurila – fiński biegacz narciarski, wicemistrz olimpijski w sztafecie z Innsbrucka
Barbro Martinsson – szwedzka biegaczka narciarska, wicemistrzyni olimpijska w sztafecie z Innsbrucka
Karl Schranz – austriacki narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski w slalomie gigancie z Innsbrucka
Walentina Stienina – radziecka panczenistka, wicemistrzyni olimpijska w biegu na 3000 m z Innsbrucka
Tatjana Sidorowa – radziecka panczenistka, brązowa medalistka w biegu na 500 m z Innsbrucka
Georg Thoma – niemiecki dwuboista klasyczny, brązowy medalista igrzysk z Innsbrucka

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na IX Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1964 roku w Innsbrucku.

Na igrzyskach przeprowadzono 34 konkurencje w 10 dyscyplinach sportowych, czyli o 7 konkurencji więcej niż podczas poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w Squaw Valley[1][2]. W programie igrzysk w Innsbrucku ponownie znalazły się dwie konkurencje bobslejowe (dwójki i czwórki mężczyzn), których nie rozegrano w Squaw Valley. Ponadto do programu igrzysk włączono po raz pierwszy trzy konkurencje saneczkarskie (jedynki i dwójki mężczyzn oraz jedynki kobiet), a także bieg narciarski na 5 km kobiet i konkurs indywidualny w skokach narciarskich na dużym obiekcie[3].

W igrzyskach olimpijskich wzięło udział 1094 sportowców (894 mężczyzn i 200 kobiet) z 36 narodowych reprezentacji[2]. Oznaczało to rekordową liczbę uczestników zimowych igrzysk olimpijskich, a także pierwszą edycję tej imprezy, podczas której liczba uczestników przekroczyła 1000[4]. Dla dwóch państw – Korei Północnej i Mongolii – występ w Innsbrucku był debiutem olimpijskim, zarówno biorąc pod uwagę igrzyska zimowe, jak i letnie[5]. Ponadto w zimowych igrzyskach olimpijskich pierwszy start zaliczyły Indie[3].

Medale olimpijskie zdobyli sportowcy z 14 państw, co oznacza, że 22 reprezentacje wyjechały z igrzysk z zerowym dorobkiem medalowym. W klasyfikacji medalowej zwyciężyli reprezentanci Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w których dorobku znalazło się jedenaście złotych, osiem srebrnych i sześć brązowych medali[2]. Był to najlepszy wynik medalowy tego kraju na zimowych igrzyskach olimpijskich, po raz drugi z rzędu liczba zdobytych przez ZSRR złotych medali wyniosła jedenaście[6]. Jednocześnie były to piąte z rzędu igrzyska, po zimowych w 1956 i 1960 oraz letnich w 1956 i 1960, w których w tabeli medalowej triumfował Związek Radziecki[7][8][1][9].

Pierwszy medal igrzysk olimpijskich dla Korei Północnej zdobyła Han Pil-hwa – srebrny w biegu łyżwiarskim na 3000 m kobiet[10][11]. Był to jednocześnie pierwszy medal zimowych igrzysk olimpijskich wywalczony przez sportsmenkę z Azji[12]. Pierwszy złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Holandii i zarazem pierwsze złoto olimpijskie od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1948 dla tego kraju zdobyła Sjoukje Dijkstra w konkursie solistek w łyżwiarstwie figurowym[13][14].

Po raz pierwszy rola gospodarza igrzysk olimpijskich przypadła Austrii. Podczas igrzysk w Innsbrucku reprezentanci gospodarzy osiągnęli najlepszy start w dotychczasowej historii występów w zimowych igrzyskach olimpijskich. Po raz drugi w historii, po igrzyskach w Cortina d’Ampezzo, w ich dorobku znalazły się cztery złote medale olimpijskie. Był to zarazem najlepszy występ Austriaków w igrzyskach olimpijskich od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1936[15]. Najlepszy wynik medalowy w zimowych igrzyskach olimpijskich osiągnęli również sportowcy z Francji, którzy po raz pierwszy zdobyli trzy złote medale. Był to najlepszy występ olimpijski Francuzów od letnich igrzysk w Melbourne[16].

Najlepszy start w zimowych edycjach od igrzysk w Chamonix odnotowali reprezentanci Finlandii, dla których był to najlepszy start olimpijski od letnich igrzysk w Helsinkach[17]. Dla Norwegów, występ w Innsbrucku był najlepszym startem olimpijskim od zimowych igrzysk w Oslo[18], a dla Szwedów – najlepszym zimowym startem od 1948 roku[19].

Reprezentacja Wielkiej Brytanii po raz pierwszy od 12 lat, czyli od igrzysk w Oslo, zdobyła złoty medal na zimowych igrzyskach olimpijskich[20]. Dokonali tego bobsleiści w konkursie dwójek[21]. Dla reprezentacji Czechosłowacji igrzyska w 1964 roku były czwartymi zimowymi, po 1928, 1948 i 1960 roku, które zakończyli oni z medalem olimpijskim[22]. Po raz trzeci medal dla Czechosłowacji zdobyli hokeiści[23].

Najsłabszy od igrzysk w Garmisch-Partenkirchen start w zimowych igrzyskach olimpijskich zaliczyli sportowcy ze Stanów Zjednoczonych. Był to trzeci w historii start olimpijski Amerykanów, który zakończył się zdobyciem tylko jednego tytułu mistrza olimpijskiego[24]. Ponadto reprezentacja USA nie zdobyła medalu w turnieju hokejowym, tak samo jak reprezentacja Kanady. Był to pierwszy w historii turniej olimpijski w hokeju na lodzie, w którym Kanadyjczycy nie zdobyli medalu[25][23].

Po raz drugi z rzędu złotego medalu zimowych igrzysk olimpijskich nie zdobyli reprezentanci Włoch, lecz ich start był lepszy niż w Squaw Valley, gdzie zdobyli tylko jeden medal[26]. Spośród krajów, które zdobyły medale na igrzyskach w 1960 roku, na podium olimpijskim w Innsbrucku zabrakło reprezentantów Szwajcarii i Polski. Dla Szwajcarów był to pierwszy w historii start w zimowych igrzyskach zakończony bez medalu i jednocześnie pierwszy od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1908 start z zerowym dorobkiem[27]. Z kolei reprezentanci Polski nie zdobyli medalu olimpijskiego po raz pierwszy od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1952 w Oslo[28]. Igrzyska w Innsbrucku były również drugimi z rzędu zimowymi, podczas których medalu nie zdobyli reprezentanci Węgier. Przed 1960 rokiem Węgrzy zdobywali medale na wszystkich igrzyskach począwszy od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1928[29].

Podczas igrzysk 24 sportowców zdobyło więcej niż jeden medal olimpijski, a 13 spośród nich wywalczyło co najmniej jeden tytuł mistrza olimpijskiego. Najbardziej utytułowanymi zawodniczkami igrzysk zostały reprezentantki ZSRR – Lidija Skoblikowa, czterokrotna złota medalistka w łyżwiarstwie szybkim oraz Kławdija Bojarskich, trzykrotna złota medalistka w biegach narciarskich. Obie zawodniczki zwyciężyły we wszystkich konkurencjach w swoich dyscyplinach. Po trzy medale olimpijskie zdobyli również dwaj biegacze narciarscy: Fin Eero Mäntyranta i Szwed Sixten Jernberg[2]. Na poprzednich dwóch igrzyskach Jernberg zdobył sześć medali olimpijskich. Dzięki medalom zdobytym w 1964 roku został pierwszym w historii sportowcem, w dorobku którego znalazło się dziewięć medali zimowych igrzysk olimpijskich[30][31][4].

Igrzyska odbyły się w cieniu tragicznej śmierci dwóch zawodników – brytyjskiego saneczkarza, Kazimierza Kaya-Skrzypeckiego i australijskiego narciarza alpejskiego, Rossa Milne, którzy zginęli podczas treningów przed konkursami olimpijskimi[32][33].

Klasyfikacja państw

[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964 w Innsbrucku, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Po kilku różnych rozstrzygnięciach, w konkursie par sportowych w łyżwiarstwie figurowym przyznano dwa srebrne medale, pozostawiając medal brązowy za trzecie miejsce. Ponadto w biegu łyżwiarskim na 500 m mężczyzn przyznano trzy srebrne medale, a w biegu łyżwiarskim na 3000 m kobiet i alpejskim slalomie gigancie kobiet – po dwa srebrne medale. W tych trzech konkurencjach nie przyznano medali brązowych.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 11 8 6 25
2. Austria Austria 4 5 3 12
3. Norwegia Norwegia 3 6 6 15
4. Finlandia Finlandia 3 4 3 10
5. Francja Francja 3 4 – 7
6. Niemcy 3 3 3 9
7. Szwecja Szwecja 3 3 1 7
8. Stany Zjednoczone USA 1 2 4 7
9. Kanada Kanada 1 1 1 3
10. Holandia Holandia 1 1 – 2
11. Wielka Brytania Wielka Brytania 1 – – 1
12. Włochy Włochy – 1 3 4
13. Korea Północna Korea Północna – 1 – 1
14. Czechosłowacja Czechosłowacja – – 1 1
Razem 34 39 31 104

Klasyfikacje według dyscyplin

[edytuj | edytuj kod]

Biathlon

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Biathlon na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Po raz drugi z rzędu w kalendarzu olimpijskim znalazł się biathlonowy bieg indywidualny mężczyzn na 20 km. Tak samo jak w Squaw Valley była to jedyna konkurencja biathlonowa rozegrana podczas igrzysk w Innsbrucku[34][35].

Złoty i srebrny medal wywalczyli reprezentanci ZSRR – Władimir Miełanjin i Aleksandr Priwałow, a brązowy – Norweg Olav Jordet[35]. Priwałow został pierwszym biathlonistą, który zdobył drugi medal olimpijski w karierze – na poprzednich igrzyskach stanął na trzecim miejscu podium olimpijskiego. Z kolei Jordet został pierwszym norweskim medalistą igrzysk olimpijskich w biathlonie[36][37].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 1 1 – 2
2. Norwegia Norwegia – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Biegi narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964 rozegrano siedem konkurencji w biegach narciarskich. Do dotychczas rozgrywanych biegów mężczyzn na dystansach 15, 30 i 50 km, biegu kobiet na 10 km i biegów sztafetowych kobiet i mężczyzn dołączono po raz pierwszy bieg kobiet na 5 km[38][39].

Rywalizację wśród kobiet zdominowała Kławdija Bojarskich, zdobywając trzy złote medale olimpijskie. Została tym samym pierwszą biegaczką z trzema złotami wywalczonymi na jednych igrzyskach i zarazem pierwszą, która zwyciężyła we wszystkich konkurencjach igrzysk[40]. Po trzy medale zdobyli także biegacze: Eero Mäntyranta (dwa złote i jeden srebrny) oraz Sixten Jernberg (dwa złote i jeden brązowy). Ponadto dwukrotnie na podium olimpijskim stanęło jeszcze siedmioro biegaczy i biegaczek: Jewdokija Miekszyło i Assar Rönnlund (oboje złoto i srebro), Alewtina Kołczina (złoto i brąz), Harald Grønningen (dwa razy srebro), Mirja Lehtonen i Arto Tiainen (oboje srebro i brąz) oraz Igor Woronczichin (dwa razy brąz)[39].

Wszystkie medale w biegu kobiet na dystansie 5 km zdobyły reprezentantki Związku Radzieckiego – zwyciężyła Kławdija Bojarskich, druga była Jewdokija Miekszyło, a trzecia – Marija Gusakowa[39].

Dzięki zdobytym w Innsbrucku medalom Sixten Jernberg został pierwszym w historii dziewięciokrotnym medalistą zimowych igrzysk olimpijskich[30][31][4].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 3 1 4 8
2. Finlandia Finlandia 2 2 2 6
3. Szwecja Szwecja 2 2 1 5
4. Norwegia Norwegia – 2 – 2
Razem 7 7 7 21

Bobsleje

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Na igrzyskach w Innsbrucku do kalendarza olimpijskiego powróciły konkurencje bobslejowe, które nie były rozgrywane podczas igrzysk w Squaw Valley[41]. Tak samo, jak 8 lat wcześniej w Cortina d’Ampezzo, rywalizacja składała się z dwójek i czwórek mężczyzn[42][21].

W konkurencji dwójek triumfowali Brytyjczycy przed dwoma bobami z Włoch. W czwórkach najlepsi byli Kanadyjczycy, drugie miejsce zajęli Austriacy, a trzecie Włosi. Jedynymi zawodnikami, którzy w Innsbrucku dwukrotnie stanęli na podium olimpijskim, byli Włosi Eugenio Monti i Sergio Siorpaes – zdobywcy dwóch brązowych medali olimpijskich[21]. Monti został jednocześnie drugim bobsleistą w historii, po Fritzu Feierabendzie, który stał na podium w dwójkach podczas dwóch kolejnych zawodów olimpijskich[43].

Przed swoim startem brytyjska dwójka napotkała problemy z uruchomieniem boba. Eugenio Monti, widząc ich problemy, użyczył im śrubę z własnego pojazdu. Za tę postawę fair play został jako pierwszy w historii nagrodzony medalem Pierre de Coubertina[44].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Kanada Kanada 1 – – 1
1. Wielka Brytania Wielka Brytania 1 – – 1
3. Włochy Włochy – 1 2 3
4. Austria Austria – 1 – 1
Razem 2 2 2 6

Hokej na lodzie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Niezmiennie od poprzednich zimowych igrzysk w kalendarzu olimpijskim w Innsbrucku znalazł się turniej w hokeju na lodzie mężczyzn[45][46].

Rozgrywki zdominowali hokeiści ze Związku Radzieckiego, którzy wygrali wszystkie siedem spotkań[25]. Tym samym zdobyli drugi w historii złoty medal w hokeju dla tego kraju. Trzeci medal w tej dyscyplinie zdobyli dla swoich krajów reprezentanci Szwecji (srebrny) i Czechosłowacji (brązowy)[23]. Po raz pierwszy bez medalu olimpijskiego pozostali hokeiści kanadyjscy, którzy zakończyli turniej na czwartym miejscu[25]. Po raz trzeci, po igrzyskach w 1928 i 1948 roku, medalu nie zdobyli również Amerykanie[23].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 1 – – 1
2. Szwecja Szwecja – 1 – 1
3. Czechosłowacja Czechosłowacja – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Kombinacja norweska

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Na igrzyskach w 1964 roku, bez zmian w porównaniu do poprzednich igrzysk, rozegrano jedną konkurencję w kombinacji norweskiej – zawody indywidualne[47][48]. Dwuboiści startowali w Seefeld, zawody składały się ze skoków na obiekcie normalnym (Toni-Seelos-Olympiaschanze) i biegu na dystansie 15 kilometrów[48].

Mistrzem olimpijskim został Tormod Knutsen, który cztery lata wcześniej zdobył srebrny medal. Mistrz olimpijski ze Squaw Valley, Georg Thoma, zdobył w Innsbrucku brązowy medal. Wicemistrzem olimpijskim został natomiast Nikołaj Kisielow. Zdobyty przez niego srebrny medal był drugim w historii dyscypliny medalem wywalczonym dla Związku Radzieckiego, po brązowym medalu Nikołaja Gusakowa przed czterema laty[49].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Norwegia Norwegia 1 – – 1
2. ZSRR – 1 – 1
3. Niemcy – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Łyżwiarstwo figurowe

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo figurowe na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Konkurencje olimpijskie w łyżwiarstwie figurowym na igrzyskach w Innsbrucku pozostały niezmienne względem poprzednich igrzysk – rozegrano konkurencje solistów, solistek i par sportowych[50][51].

Medale olimpijskie w konkurencjach indywidualnych zdobyli reprezentanci sześciu państw – w dorobku każdego z nich znalazł się jeden medal. W konkursie par sportowych medale zdobyli reprezentanci czterech państw. Niemcy, Kanada i Stany Zjednoczone zakończyły w ten sposób igrzyska z dorobkiem dwóch medali w dyscyplinie[51].

Kontrowersje wzbudza rozstrzygnięcie zawodów par sportowych. Zwycięzcami konkurencji została para radziecka – Ludmiła Biełousowa i Oleg Protopopow[52][53]. Po zawodach wicemistrzami olimpijskimi ogłoszono parę niemiecką – Marika Kilius i Hans-Jürgen Bäumler[54], a brązowymi medalistami parę kanadyjską – Debbi Wilkes i Guy Revell[55]. Dwa lata po igrzyskach Niemcy zostali zdyskwalifikowani, a srebrny medal im odebrano z uwagi na to, że przed występem na igrzyskach podpisali oni zawodowe kontrakty[56]. Wobec powyższego srebrny medal przyznano parze kanadyjskiej, a brązowy parze amerykańskiej – Vivian Joseph i Ron Joseph[52][57]. W 1987 roku Międzynarodowy Komitet Olimpijski cofnął decyzję o odebraniu medalu parze niemieckiej[56], jednak nie cofnięto przyznania srebrnego medalu parze kanadyjskiej i brązowego parze amerykańskiej. Wobec tego w konkurencji par sportowych przyznano cztery medale – złoty dla pary z ZSRR, srebrne dla par z Niemiec i Kanady oraz brązowy dla pary z USA[52][51].

Zwyciężczyni konkursu solistek, Sjoukje Dijkstra została pierwszą w historii zdobywczynią złotego medalu zimowych igrzysk olimpijskich dla Holandii[14].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Niemcy 1 1 – 2
2. Holandia Holandia 1 – – 1
2. ZSRR 1 – – 1
4. Kanada Kanada – 1 1 2
5. Austria Austria – 1 – 1
5. Francja Francja – 1 – 1
7. Stany Zjednoczone USA – – 2 2
Razem 3 4 3 10

Łyżwiarstwo szybkie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo szybkie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Konkurencje łyżwiarskie nie zmieniły się w porównaniu do igrzysk w Squaw Valley – panczeniści i panczenistki rywalizowali w ośmiu konkurencjach – czterech wśród kobiet i czterech wśród mężczyzn[58][59].

Zawody kobiet zdominowała Lidija Skoblikowa, zwyciężając we wszystkich czterech konkurencjach. Ustanowiła tym samym rekord w liczbie czterech złotych medali zdobytych w łyżwiarstwie szybkim podczas jednych igrzysk. Poprzedni rekord ustanowiony w 1952 roku (trzy złote medale) należał do Hjalmara Andersena[60]. Multimedalistami igrzysk w Innsbrucku zostali również: Knut Johannesen (złoty i brązowy), Irina Jegorowa (dwa srebrne) oraz Fred Anton Maier i Kaija Mustonen (srebrny i brązowy)[59].

Po raz drugi w historii w biegu na 500 metrów mężczyzn przyznano trzy srebrne medale – taki sam rezultat w tym biegu osiągnęli Alv Gjestvang, Jewgienij Griszyn i Władimir Orłow. Wcześniej trzy srebrne medale przyznano podczas igrzysk w Sankt Moritz w 1948 roku i była to do tego momentu jedyna konkurencja łyżwiarska, w której trzech zawodników stanęło na drugim stopniu podium[61][62][63][64][65][66][67][68][69].

Ponadto w biegu na 3000 metrów kobiet przyznano dwa srebrne medale – taki sam czas uzyskały Han Pil-hwa i Walentina Stienina[59]. Srebrny medal Han Pil-hwa był pierwszym w historii medalem olimpijskim dla Korei Północnej[11]. Jednocześnie zawodniczka została pierwszą w historii kobietą z Azji, która stanęła na podium zimowych igrzysk olimpijskich[12].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 5 5 2 12
2. Norwegia Norwegia 1 3 3 7
3. Szwecja Szwecja 1 – – 1
3. Stany Zjednoczone USA 1 – – 1
5. Finlandia Finlandia – 1 1 2
6. Holandia Holandia – 1 – 1
6. Korea Północna Korea Północna – 1 – 1
Razem 8 11 6 25

Narciarstwo alpejskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Na igrzyskach w Innsbrucku przeprowadzono sześć konkurencji olimpijskich w narciarstwie alpejskim – zjazd, slalom i slalom gigant kobiet i mężczyzn. Skład konkurencji nie uległ zmianie w porównaniu do poprzednich igrzysk[70][71]. Wszystkie konkurencje były jednocześnie zaliczane do mistrzostw świata w narciarstwie alpejskim, w ramach których rozegrano także kombinację kobiet i mężczyzn[72].

Medalistami zostali reprezentanci czterech państw – Austrii, Francji, Niemiec i Stanów Zjednoczonych. Czworo narciarzy zdobyło po dwa medale olimpijskie. Złoty i srebrny medal wywalczyły Francuzki Marielle i Christine Goitschel, złoty i brązowy – Austriak Josef Stiegler, a srebrny i brązowy – Amerykanka Jean Saubert. W slalomie gigancie kobiet Christine Goitschel i Jean Saubert uzyskały ten sam czas, gorszy tylko od Marielle Goitschel, wobec czego rozdano dwa srebrne medale, a medalu brązowego nie przyznano. Na podium olimpijskim w zjeździe kobiet stanęły trzy zawodniczki austriackie – Christl Haas, Edith Zimmermann i Traudl Hecher[71].

Podczas treningu przed zjazdem mężczyzn śmiertelnemu wypadkowi uległ australijski alpejczyk, Ross Milne, który w trakcie przejazdu uderzył w drzewo[33].

W rozgrywanych w Innsbrucku zawodach w kombinacji, zaliczanych jednak tylko do mistrzostw świata, wśród mężczyzn zwyciężył Ludwig Leitner przed Gerhardem Nenningiem i Billym Kiddem[73], a wśród kobiet triumfowała Marielle Goitschel, która pokonała Christl Haas i Edith Zimmermann[74].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Francja Francja 3 3 – 6
2. Austria Austria 3 2 2 7
3. Stany Zjednoczone USA – 2 2 4
4. Niemcy – – 1 1
Razem 6 7 5 18

Saneczkarstwo

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Saneczkarstwo na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Podczas igrzysk w Innsbrucku zadebiutowała nowa dyscyplina olimpijska – saneczkarstwo[75]. Do kalendarza igrzysk wprowadzono trzy konkurencje saneczkarskie – jedynki mężczyzn, dwójki mężczyzn i jedynki kobiet[76].

Medale zdobyło dwanaścioro zawodników z trzech państw – Niemiec, Austrii i Włoch. Żaden zawodnik nie stanął na podium olimpijskim więcej niż jeden raz. Największą liczbę medali zdobyli reprezentanci Niemiec – pięć – dwa złote, dwa srebrne i jeden brązowy. W rywalizacji jedynek mężczyzn całe podium olimpijskie zajęli reprezentanci Niemiec – zwyciężył Thomas Köhler, drugi był Klaus-Michael Bonsack, a trzeci Hans Plenk[76].

Podczas treningu przedolimpijskiego, na dwa tygodnie przed rozpoczęciem igrzysk, na torze saneczkowym śmiertelnemu wypadkowi uległ brytyjski saneczkarz polskiego pochodzenia – Kazimierz Kay-Skrzypecki. Podczas ceremonii otwarcia igrzysk jego śmierć uczczono minutą ciszy[76][32].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Niemcy 2 2 1 5
2. Austria Austria 1 1 1 3
3. Włochy Włochy – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Skoki narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1964.

Na igrzyskach w Innsbrucku po raz pierwszy rozegrano dwie konkurencje olimpijskie w skokach narciarskich – do dotychczas rozgrywanych zawodów na dużej skoczni dołączono konkurs na skoczni normalnej. Arenami zmagań skoczków były Bergisel w Innsbrucku i Toni-Seelos-Olympiaschanze w Seefeld. Poza wprowadzeniem dodatkowego konkursu, w porównaniu do poprzednich igrzysk zmianie uległa formuła rozgrywania zawodów – każdy z nich składał się z trzech serii skoków, spośród których do noty zawodnika wliczane były dwie najwyżej punktowane próby[56][77][78].

Medale w obu konkursach podzieliło między sobą trzech skoczków – Veikko Kankkonen i Toralf Engan zdobyli po jednym złotym i jednym srebrnym medalu, a dwa brązowe medale wywalczył Torgeir Brandtzæg[78].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Norwegia Norwegia 1 1 2 4
2. Finlandia Finlandia 1 1 – 2
Razem 2 2 2 6

Multimedaliści

[edytuj | edytuj kod]

24 sportowców zdobyło w Innsbrucku więcej niż jeden medal, a 13 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – czworo – multimedalistów startowało w barwach Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Sześcioro z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w biegach narciarskich, troje w narciarstwie alpejskim, a po dwoje w łyżwiarstwie szybkim i skokach narciarskich.

Najwięcej medali – cztery – zdobyła reprezentantka ZSRR w łyżwiarstwie szybkim, Lidija Skoblikowa. Zwyciężyła ona we wszystkich konkurencjach w swojej dyscyplinie, tak samo jak druga w indywidualnej klasyfikacji medalowej – radziecka biegaczka, Kławdija Bojarskich – zdobywczyni trzech złotych medali. Po trzy medale olimpijskie w Innsbrucku wywalczyli także dwaj biegacze – Fin Eero Mäntyranta (dwa złote i jeden srebrny) i Szwed Sixten Jernberg (dwa złote i jeden brązowy).

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce Zawodnik Państwo Dyscyplina Złoto Srebro Brąz Razem
1. Skoblikowa, LidijaLidija Skoblikowa ZSRR łyżwiarstwo szybkie 4 – – 4
2. Bojarskich, KławdijaKławdija Bojarskich ZSRR biegi narciarskie 3 – – 3
3. Mäntyranta, EeroEero Mäntyranta Finlandia Finlandia biegi narciarskie 2 1 – 3
4. Jernberg, SixtenSixten Jernberg Szwecja Szwecja biegi narciarskie 2 – 1 3
5. Engan, ToralfToralf Engan Norwegia Norwegia skoki narciarskie 1 1 – 2
5. Goitschel, ChristineChristine Goitschel Francja Francja narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
5. Goitschel, MarielleMarielle Goitschel Francja Francja narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
5. Kankkonen, VeikkoVeikko Kankkonen Finlandia Finlandia skoki narciarskie 1 1 – 2
5. Miekszyło, JewdokijaJewdokija Miekszyło ZSRR biegi narciarskie 1 1 – 2
5. Rönnlund, AssarAssar Rönnlund Szwecja Szwecja biegi narciarskie 1 1 – 2
11. Johannesen, KnutKnut Johannesen Norwegia Norwegia łyżwiarstwo szybkie 1 – 1 2
11. Kołczina, AlewtinaAlewtina Kołczina ZSRR biegi narciarskie 1 – 1 2
11. Stiegler, JosefJosef Stiegler Austria Austria narciarstwo alpejskie 1 – 1 2

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b 1960 Squaw Valley Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)]. (ang.).
  3. ↑ a b Innsbruck 1964. olympic.org. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
  4. ↑ a b c Winter Games Index. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. (ang.).
  5. ↑ Olympic Countries. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-25)]. (ang.).
  6. ↑ Soviet Union. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  7. ↑ 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  8. ↑ 1956 Melbourne Summer Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-06)]. (ang.).
  9. ↑ 1960 Roma Summer Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-07)]. (ang.).
  10. ↑ North Korea. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  11. ↑ a b North Korea to miss first Winter Games in 12 years. koreaheld.com, 4 lutego 2014. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  12. ↑ a b Samuel Chi. Short Track Speed Skating: Asia’s Winter Olympics Discipline. „The Diplomat”, 30 stycznia 2014. [dostęp 2016-12-26]. (ang.). 
  13. ↑ Netherlands. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-28)]. (ang.).
  14. ↑ a b Dutch star Dijkstra elected to world hall of fame. icenetwork.com, 22 marca 2013. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
  15. ↑ Austria. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)]. (ang.).
  16. ↑ France. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)]. (ang.).
  17. ↑ Finland. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-17)]. (ang.).
  18. ↑ Norway. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
  19. ↑ Sweden. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-16)]. (ang.).
  20. ↑ Great Britain. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  21. ↑ a b c Bobsleigh at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-30)]. (ang.).
  22. ↑ Czechoslovakia. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-18)]. (ang.).
  23. ↑ a b c d Ice Hockey – Men’s Olympic Games: presentation and medal winners. the-sports.org. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
  24. ↑ United States. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  25. ↑ a b c 1964 – Winter Olympics IX (Innsbruck, Austria). tsn.ca. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
  26. ↑ Italy. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-12)]. (ang.).
  27. ↑ Switzerland. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-09)]. (ang.).
  28. ↑ Poland. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)]. (ang.).
  29. ↑ Hungary. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-16)]. (ang.).
  30. ↑ a b Multimedaliści zimowych igrzysk. „Gazeta Wyborcza”, 7 lutego 2014. [dostęp 2016-12-27]. 
  31. ↑ a b Tomasz Kalemba: Gwiazda VIII ZIO w Squaw Valley – Sixten Jernberg. eurosport.onet.pl, 26 stycznia 2010. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-27)].
  32. ↑ a b Robin Scott-Elliot. Athlete killed on Olympics course. „The Independent”, 13 lutego 2010. [dostęp 2016-12-25]. (ang.). 
  33. ↑ a b Mike Ticher. The forgotten story of ... Ross Milne. „The Guardian”, 23 stycznia 2014. [dostęp 2016-12-25]. (ang.). 
  34. ↑ Biathlon at the 1960 Squaw Valley Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-04)]. (ang.).
  35. ↑ a b Biathlon at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-30)]. (ang.).
  36. ↑ Biathlon – Olympic Games: presentation and medal winners – Men’s Individual. the-sports.org. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
  37. ↑ Military Ski Patrol at the 1924 Chamonix Winter Games: Men’s Military Ski Patrol. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-19)]. (ang.).
  38. ↑ Cross Country Skiing at the 1960 Squaw Valley Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)]. (ang.).
  39. ↑ a b c Cross Country Skiing at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-08)]. (ang.).
  40. ↑ Boyarskikh nets cross country medal hat-trick. olympic.org. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  41. ↑ Squaw Valley 1960. olympic.org. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
  42. ↑ Bobsleigh at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-02)]. (ang.).
  43. ↑ Bobsleigh – Olympic Games: presentation and medal winners – Men’s Two-Men. the-sports.org. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
  44. ↑ Pierre Lagrue: Le fair-play d’Eugenio Monti à Innsbruck en 1964. pierrelagrue-jo.com. [dostęp 2016-12-27]. (fr.).
  45. ↑ Ice Hockey at the 1960 Squaw Valley Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-18)]. (ang.).
  46. ↑ Ice Hockey at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-07)]. (ang.).
  47. ↑ Nordic Combined at the 1960 Squaw Valley Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-02)]. (ang.).
  48. ↑ a b Nordic Combined at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-01)]. (ang.).
  49. ↑ Nordic Combined – Olympic Games – Individual. sports123.com. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
  50. ↑ Figure Skating at the 1960 Squaw Valley Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-03)]. (ang.).
  51. ↑ a b c Figure Skating at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-30)]. (ang.).
  52. ↑ a b c Figure Skating at the 1964 Innsbruck Winter Games: Mixed Pairs. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-18)]. (ang.).
  53. ↑ Soviet Union Figure Skating at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-21)]. (ang.).
  54. ↑ Germany Figure Skating at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-24)]. (ang.).
  55. ↑ Canada Figure Skating at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-18)]. (ang.).
  56. ↑ a b c Adam Bucholz: Do trzech razy... – Innsbruck 1964. skijumping.pl, 26 grudnia 2013. [dostęp 2016-12-25].
  57. ↑ United States Figure Skating at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-04)]. (ang.).
  58. ↑ Speed Skating at the 1960 Squaw Valley Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-25)]. (ang.).
  59. ↑ a b c Speed Skating at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-04)]. (ang.).
  60. ↑ Timur Ganéyev. Looking to recapture past Olympic glory. „Russia & India Report”, 25 stycznia 2014. [dostęp 2016-12-26]. (ang.). 
  61. ↑ Speed Skating – Olympic Games: presentation and medal winners – Women’s 500 m. the-sports.org. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  62. ↑ Speed Skating – Olympic Games: presentation and medal winners – Women’s 1000 m. the-sports.org. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  63. ↑ Speed Skating – Olympic Games: presentation and medal winners – Women’s 1500 m. the-sports.org. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  64. ↑ Speed Skating – Olympic Games: presentation and medal winners – Women’s 3000 m. the-sports.org. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  65. ↑ Speed Skating – Olympic Games: presentation and medal winners – Men’s All-round. the-sports.org. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  66. ↑ Speed Skating – Olympic Games: presentation and medal winners – Men’s 500 m. the-sports.org. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  67. ↑ Speed Skating – Olympic Games: presentation and medal winners – Men’s 1500 m. the-sports.org. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  68. ↑ Speed Skating – Olympic Games: presentation and medal winners – Men’s 5000 m. the-sports.org. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  69. ↑ Speed Skating – Olympic Games: presentation and medal winners – Men’s 10000 m. the-sports.org. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
  70. ↑ Alpine Skiing at the 1960 Squaw Valley Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-13)]. (ang.).
  71. ↑ a b Alpine Skiing at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-01)]. (ang.).
  72. ↑ FIS-Ski – results – sector: Alpine Skiing, season: 1964. fis-ski.com. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  73. ↑ Innsbruck (AUT) 29.01.1964 FIS World Ski Championships – Men’s Combined. fis-ski.com. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  74. ↑ Innsbruck (AUT) 29.01.1964 FIS World Ski Championships – Ladies’ Combined. fis-ski.com. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  75. ↑ To date 42 different nations competed in Olympic Winter Games. fil-luge.org. [dostęp 2016-12-25]. (ang.).
  76. ↑ a b c Luge at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-30)]. (ang.).
  77. ↑ Ski Jumping at the 1960 Squaw Valley Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-21)]. (ang.).
  78. ↑ a b Ski Jumping at the 1964 Innsbruck Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-31)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacje medalowe igrzysk olimpijskich
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie

Flaga olimpijska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasyfikacja_medalowa_Zimowych_Igrzysk_Olimpijskich_1964&oldid=74752069”