Przejdź do zawartości

Kompozyt (wzorzec projektowy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kompozytstrukturalny wzorzec projektowy, którego celem jest składanie obiektów w taki sposób, aby klient widział wiele z nich jako pojedynczy obiekt.

Przykładowe zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Wzorzec ten stosuje się, gdy wygodniej jest korzystać z pewnych operacji dla danego obiektu w ten sam sposób jak dla grupy obiektów, np. rysując na ekranie prymitywy lub obiekty złożone z prymitywów; zmieniając rozmiar zarówno pojedynczych prymitywów jak i obiektów złożonych z prymitywów (z zachowaniem proporcji).

Struktura wzorca

[edytuj | edytuj kod]
Diagram klas wzorca Kompozyt

Wzorzec wyróżnia następujące elementy:

  • Component - klasa abstrakcyjna reprezentująca pojedyncze obiekty Leaf, jak i kontenery tych obiektów.
  • Leaf - typ prosty - nie ma potomków.
  • Composite - przechowuje obiekty proste (Leaf), implementuje zachowanie elementów, które zawiera.

Composite jak i Leaf dziedziczy po tym samym interfejsie co pozwala na dostęp do obiektów prostych w ten sam sposób jak do grupy tych obiektów. Użytkownik może przeprowadzać operacje na pojedynczym obiekcie, jak i na grupie obiektów reprezentowanych tym wzorcem. Zgodnie z oryginalnym opisem wzorca, zarówno klasa Component jak i Composite zawiera metody operujące na komponentach podrzędnych, które są przechowywane w klasie Composite[1]. Nowsze opisy umieszczają te metody tylko w klasie Composite[2].

Konsekwencje stosowania

[edytuj | edytuj kod]
  • Umożliwia definiowanie hierarchii z obiektów prostych i złożonych
  • Upraszcza kod klientów
  • Ułatwia dodawanie komponentów nowego rodzaju
  • Może sprawić, że projekt stanie się zanadto ogólny[3]

Podobne wzorce

[edytuj | edytuj kod]

Łańcuch zobowiązań, pyłek[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gamma i in. 2010 ↓, s. 171.
  2. David Geary: A look at the Composite design pattern. [dostęp 2015-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  3. Gamma i in. 2010 ↓, s. 173.
  4. Gamma i in. 2010 ↓, s. 180.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]