Konstytucja San Marino

Konstytucja San Marino – Republika San Marino nie ma jednego aktu o charakterze konstytucji. Ustrój państwa regulują akty prawne różnej rangi, a także zwyczaje konstytucyjne. Najważniejsze akty prawne omówiono poniżej. Cały system prawny Republiki, a wraz z nim system konstytucyjny bazuje w znacznej mierze na dorobku prawa rzymskiego.

Statut Republiki San Marino

Pierwszy akt prawny regulujący zasady funkcjonowania republiki powstał już w roku 1263. Pełnym aktem, przez niektórych uważanych za pierwszą spisaną konstytucję na świecie^[1] był statut z 8 października 1600 roku^[2]. Jego autorem jest Camillo Bonelli. Został napisany w języku łacińskim, a tytuł oryginalny to – Statuta Decreta ac Ordinamenta illustris Reipublicae ac Perpetuae Libertatis Terrae Sancti Marini. Dokument, dzielący się na sześć ksiąg, objął swoim zakresem instytucje i praktyki władzy wykonawczej i wymiaru sprawiedliwości w tym czasie.

Sześć ksiąg statutu to:

I – zawiera 62 artykuły dotyczące zadań i działania najważniejszych organów państwa, m.in. kapitanów regentów, czy Wielkiej Rady Generalnej
II – zwana Civilium Causarum – liczy 75 artykułów i zawiera normy z zakresu prawa cywilnego
III – zwana Maleficiorum – liczy 74 artykuły obejmujących prawo karne materialne.
IV – zwana De Appellationibus – liczy 15 artykułów dotyczących sędziów i ich pracy
V – zwana Extraordinarium – liczy 46 artykułów dotyczących wielu pobocznych kwestii, takich jak drogi, przepisy sanitarne
VI – zawiera 42 artykuły dotyczące procedur odszkodowawczych za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem działalności prywatnych.

Deklaracja Praw Obywateli

Pełna nazwa to: Deklaracja praw obywateli i fundamentalnych zasad porządku San Marino. Akt ten zawiera katalog praw podmiotowych. Została przyjęta 12 lipca 1974. Deklaracja została zmieniona w 2002.

Zobacz też

Ustrój polityczny San Marino

Przypisy

↑ Hans Slomp: Europe, a political profile : an American companion to European politics. Santa Barbara: ABC-CLIO, 2011, s. 693. ISBN 978-0-313-39182-8. OCLC 759986337. (ang.).
↑ Central Intelligence Agency: The World Factbook 2009. Waszyngton: Central Intelligence Agency, 2009, s. 544. ISBN 978-0-16-084587-1. OCLC 502031150. (ang.).

Bibliografia

P. Osóbka, Systemy konstytucyjne Andory, Liechtensteinu, Monako, San Marino, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2008
Dicastero P.I. e C., Per Conoscere San Marino, Scuola Media Statale, 1991

[1] Hans Slomp: Europe, a political profile : an American companion to European politics. Santa Barbara: ABC-CLIO, 2011, s. 693. ISBN 978-0-313-39182-8. OCLC 759986337. (ang.).

[2] Central Intelligence Agency: The World Factbook 2009. Waszyngton: Central Intelligence Agency, 2009, s. 544. ISBN 978-0-16-084587-1. OCLC 502031150. (ang.).

[a-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Leży całkowicie w Azji, ale historycznie jest traktowane jako państwo europejskie.

[b-4] Leży w Azji całkowicie lub częściowo, w zależności od tego, jak określić granicę między Europą a Azją.

[c-5] Państwo transkontynentalne.

[nie-6] Kursywą zaznaczono państwa nieuznawane bądź częściowo uznawane

[1]

[2]

[A]

[B]

[C]

[D]

Państwa niepodległe	Albania Andora Armenia^[A] Austria Azerbejdżan^[B] Białoruś Belgia Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Cypr^[A] Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Gruzja^[B] Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Kazachstan^[C] Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rumunia Rosja^[C] San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria Szwecja Turcja^[C] Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Terytoria zależne, autonomie, pozostałe terytoria	Abchazja^[D]^[B] Adygeja Adżaria^[A] Akrotiri i Dhekelia Autonomiczna Republika Krymu Azory Baszkiria Cypr Północny^[D]^[A] Czeczenia Czuwaszja Dagestan Gagauzja Gibraltar Górski Karabach^[D]^[A] Guernsey Inguszetia Jan Mayen Jersey Kabardo-Bałkaria Kałmucja Karaczajo-Czerkiesja Karelia Katalonia Komi Kosowo Madera Man Mari El Mordowia Nachiczewan^[A] Naddniestrze^[D] Osetia Południowa^[B] Osetia Północna Svalbard Tatarstan Udmurcja Wojwodina Wyspy Alandzkie Wyspy Owcze
Pozostałe twory	Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników św. Jana z Jerozolimy z Rodos i z Malty

Ustrój	ustrój polityczny San Marino konstytucja
Organy władzy	kapitanowie regenci Kongres Stanu Wielka Rada Generalna wymiar sprawiedliwości Rada Dwunastu
Finanse i kontrola	Bank Centralny San Marino kontrola państwowa
Samorząd	podział administracyjny samorząd terytorialny
Dyplomacja	polityka zagraniczna Sekretarz Stanu do spraw Politycznych i Zagranicznych