Koprofagia
Koprofagia (gr. kópros = gnój + phagein = jeść[1]) – odżywianie się odchodami (kałem).
U niektórych organizmów (np. krowieńczak[1][2], żuk gnojowy[2], poświętnik[3]) żerowanie na odchodach innych zwierząt jest naturalnym sposobem odżywiania się, ponieważ kał zawiera dużo częściowo strawionego pożywienia. Kał może mieć też znaczenie pomocnicze, jak to się dzieje u hipopotamów i młodych słoni[4], gdyż zwiększa wykorzystanie pokarmu, oraz u psów i świń[4], u których umożliwia zaspokojenie niedoborów pokarmowych.
Zwiększają w ten sposób wykorzystanie pokarmu roślinożercy mający prostszy układ pokarmowy od przeżuwaczy (komora fermentacyjna znajduje się w tylnej części przewodu pokarmowego[5]), np. lemingi[5], goryl, chomik[potrzebny przypis] lub wszystkożercy, np. szczury[5].
Czasem wyróżnia się też cekotrofię, którą przejawiają: króliki, świnki morskie, bobry i część ochotkowatych[5]. Organizmy te wydalają dwa typy kału[5]. Młode, zjadając odchody dorosłych, doprowadzają w ten sposób do zasiedlenia układu pokarmowego odpowiednią mikroflorą pozwalającą właściwie trawić pokarm roślinny.
Istnieją również koprofagiczne gatunki grzybów koprofilnych. Czasem definiuje się też koprofile jako organizmy (np. grzyby czernidłaki) rozwijające się na odchodach[2].
Koprofagia u ludzi
[edytuj | edytuj kod]Objaw niektórych zaburzeń psychicznych polegający na spożywaniu kału. Może wystąpić bardzo rzadko u pacjentów cierpiących na schizofrenię[6], depresję[7] czy picę[8].
Koprofagii wynikającej z zaburzeń psychicznych nie należy mylić z praktyką zjadania kału własnego bądź partnera wynikającej z zaburzeń preferencji seksualnych (dewiacji).
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b redaktor naukowy: doc. dr Jan Tokarski: Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: PWN, 1971, s. 391.
- ↑ a b c Marzena Popielarska-Konieczna: Słownik szkolny : biologia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003, s. 240. ISBN 83-7389-096-3.
- ↑ koprofagi, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2011-03-31].
- ↑ a b koprofagia, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2011-03-31].
- ↑ a b c d e pod redakcją Jolanty Sotowskiej-Brochockiej: Fizjologia zwierząt zagadnienia wybrane. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2001, s. 448-448. ISBN 83-235-0193-9.
- ↑ KI. Harada, K. Yamamoto, T. Saito. Effective treatment of coprophagia in a patient with schizophrenia with the novel atypical antipsychotic drug perospirone. „Pharmacopsychiatry”. 39 (3), s. 113, maj 2006. DOI: 10.1055/s-2006-941487. PMID: 16721701.
- ↑ TN. Wise, RL. Goldberg. Escalation of a fetish: coprophagia in a nonpsychotic adult of normal intelligence. „J Sex Marital Ther”. 21 (4), s. 272-5, 1995. PMID: 8789509.
- ↑ EA. Rose, JH. Porcerelli, AV. Neale. Pica: common but commonly missed. „J Am Board Fam Pract”. 13 (5), s. 353-8, wrzesień-październik 2000. PMID: 11001006.
