Lúthien
Postać z mitologii Śródziemia | |
Twórca | |
---|---|
Wystąpienia |
Silmarillion |
Dane biograficzne | |
Pochodzenie | |
Przynależność | |
Rodzina |
Lúthien (sin. czarodziejka), także Tinúviel (sin. słowik) – postać fikcyjna ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia, jedna z głównych bohaterek Silmarillionu.
Historię Lúthien i jej ukochanego Berena opowiada Ballada o Leithian. O wyzwoleniu z pęt, opublikowana w Silmarillionie. Po latach Christopher Tolkien wydał osobną książkę, Beren i Lúthien, opatrzoną jego komentarzami i ilustracjami Alana Lee[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Lúthien była córką króla Thingola z Doriath i Meliany - w jej żyłach płynęła zarówno krew Quendich jak i Majarów. Była w związku z tym nieśmiertelna i obdarzona magicznymi zdolnościami.
Pewnego dnia Beren, syn Barahira, zobaczył Lúthien śpiewającą i tańczącą w lesie Neldoreth, w Doriath, gdzie był też jej dom. Jednakże nie znając jej prawdziwego imienia, nazwał ją Tinúviel ze względu na piękny śpiew. Zakochał się w niej, a potem długi czas chodził po lesie szukając jej. Beren poprosił Thingola o rękę jego córki. Thingol, chcąc ukarać Berena za zuchwałość, kazał mu przynieść Silmaril z żelaznej korony Morgotha.
Beren i Lúthien pokonali liczne niebezpieczeństwa z pomocą Huana i dotarli do Angbandu, gdzie Beren wykradł Silmaril. Wilk Morgotha Carcharoth odgryzł jednak Berenowi rękę z Silmarilem. Klejnot udało się odzyskać dzięki Huanowi, który zabił Carcharotha. Kiedy Beren zginął, Lúthien wybłagała u Valarów jego powrót, w zamian za utratę swej nieśmiertelności, poddając się losowi Atanich. Żyli oni później razem w kraju Dor Firn i Guinar.
Jej związek z Berenem zapoczątkował ród półelfów. Mawiano, że potomstwo Lúthien „nigdy (…) nie wyginie, choćby nieprzeliczone lata przeszły nad światem”. Ich dalekim potomkiem był m.in. Aragorn[1].
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Lúthien miała szare oczy i ciemne włosy[2]. Opisana jest jako najpiękniejsza istota, jaka kiedykolwiek chodziła po Ardzie.
Analiza
[edytuj | edytuj kod]Sanah Beach, w swym artykule of bohaterkach Silmarillionu, sklasyfikowała Lúthien jako „mroczną”, lecz pozytywną postać, wyróżniającą się niezmiennym poświęceniem w swej miłości[2].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Inspiracją dla tej postaci była żona Tolkiena Edith, a na nagrobku pisarza i jego żony obok nazwisk widnieją również ich wieczne imiona: Beren i Lúthien[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Agnieszka Kołodziej: Beren i Lúthien – recenzja książki. naekranie.pl, 11.12.2017. [dostęp 2023-06-23]. (ang.).
- ↑ a b Sanah Beach: Fire and Ice The Traditional Heroin in Silmarillion. Mythlore, 1991. [dostęp 2023-07-24]. (ang.).