Leo Kinnunen

Leo Kinnunen

(1966)
Biografía
Nacemento	(fi) Leo Juhani Kinnunen 5 de agosto de 1943 Tampere, Finlandia
Morte	26 de xullo de 2017 (73 anos) Finlandia
Causa da morte	pneumonía
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo, piloto de rally
Deporte	automobilismo rally
Participou en
	24 Horas de Le Mans

Leo Juhani "Leksa" Kinnunen, nado en Tampere o 5 de agosto de 1943 e finado o 26 de xullo de 2017, foi un piloto de automobilismo finlandés, o primeiro piloto de Fórmula 1 do seu país.

Kinnunen gañou a Nordic Challenge Cup en 1969, a Interserie de 1971-1973 e axudou a Porsche a lograr o World Sportscar Championship para os fabricantes en 1970 (os campionatos de pilotos non foron galardoados ata 1981). Na tempada 1974 cambiou á Fórmula Un, pero ademais dos problemas co TS16, o seu equipo pronto se atopou con problemas económicos. Foi o último piloto en competir na Fórmula Un usando un casco aberto.

Traxectoria

Kinnunen (esquerda) no Rally dos 1000 Lagos de 1964.

Kinnunen comezou a súa carreira nas motocicletas, pero cambiou ás catro rodas despois de sacar o seu permiso de conducir a principios de 1960. Gañou rapidamente en rallies, autocross e ice racing. Terminou subcampión no Finn Rally Championship e alcanzou o total de puntos do vencedor Simo Lampinen. Kinnunen tamén participou no Campionato de Finlandia F3 cun vello Brabham en 1967, e un Titán co que logrou varias vitorias en 1968, incluíndo un no Ahvenisto Race Circuit no que logrou vencer a futura estrela sueca da Fórmula Un Ronnie Peterson.

Progreso internacional

En 1969, Kinnunen realizou un cambio completo ás carreiras de circuíto e gañou a Nordic Challenge Cup, predecesora da popular Interserie, con dúas vitorias e un segundo lugar no Keimola Motor Stadium, tras unha forte batalla con Jochen Rindt. Foi entón convidado a probar un Porsche 917 en Österreichring e causou tal impresión de que foi contratado para ser compañeiro de Pedro Rodríguez no World Sportscar Championship. O dúo sorprendeu ao mundo das carreiras gañando na primeira carreira, as 24 Horas de Daytona e logrou gañar o campionato para Porsche. Para Kinnunen, con todo, isto foi un tempo insatisfactorio. O coche fora construído a medida do estilo de condución de Rodríguez, e despois de que Kinnunen conseguise superarlle rapidamente coas súas propias configuracións, non se lle permitiu modificar o coche para adaptalo ao seu estilo. A súa oportunidade de brillar finalmente chegou na Targa Florio, porque Rodríguez estaba enfermo o día da carreira, co novo Porsche 908/03. Na última volta da carreira, Kinnunen marcou un tempo de 33'36 minutos, rompendo o récord histórico por medio minuto. Este é aínda o rexistro máis rápido rexistrado na pista.

Interserie

Kinnunen entón mudouse para pilotar Porsche 917 para o equipo de Finlandia AAW Racing Team na Interserie. Gañou o campionato no seu primeiro ano de estrea, malia retirarse da carreira de Norisring tras ver que o seu ex compañeiro de equipo Rodríguez chocaba coas barreiras e perdía a vida. Finalmente gañou o campionato tres veces seguidas, en 1971, 1972 e 1973, cun total de 18 carreiras e 11 vitorias definitivas. En 1973, tamén participou no evento World Rally Championship 23º Rally dos 1000 Lagos e terminou en terceiro co seu Porsche Carrera, detrás de Timo Mäkinen e Markku Alén.

Fórmula Un

Kinnunen estivo preto de trasladarse a Fórmula Un xa para a tempada de 1971. Coa axuda de Jochen Rindt, estaba negociando para un asento con Team Lotus, que controlaba a serie no momento e eventualmente gañou a Campionato do Mundo de Construtores de Fórmula Un esa tempada. Logo da morte súbita de Rindt en Monza, as negociacións detivéronse. Segundo Kinnunen, Bernie Ecclestone quería que pilotaxe de forma gratuíta. Kinnunen rexeitou a oferta e esixiu un salario polos seus servizos, xa que era un profesional.

En 1974, Kinnunen buscaba un emprego e John Surtees ofreceulle un dos seus novos coches de Fórmula 1, o Surtees TS16, en arrendamento. Kinnunen aceptou a oferta xa que o Surtees TS14 fixera unha boa tempada o ano anterior. Despois de atopar patrocinio, Kinnunen entrou na serie cun novo equipo e un motor Cosworth DFV V8 de 3´0 litros. Antti Aarnio-Wihuri permitiu ao equipo usar o nome AAW Racing Team, que era recoñecido e tiña boa reputación nos círculos de carreiras.

O primeiro Gran Premio de AAW Racing en Nivelles resultou ser un desastre. O TS16 chegou a tempo para a fin de semana da carreira, pero Kinnunen nunca se sentara antes no coche. Tamén descubriuse que o coche fora utilizado como un banco móbil de probas pola fábrica, e xa tiña a suspensión traseira e o monocasco danado. Enriba diso, tiña un sobre peso de 80 quilogramos, o motor non tiña potencia e o equipo non tiña permitido obter os pneumáticos de primeira calidade que tiñan os mellores equipos. Cando Kinnunen levou o coche á pista, a súa caixa de cambios rompeu despois de tres voltas. O equipo, que constaba de só tres mecánicos, non tiña repostos e a reparación non tivo éxito, xa que a caixa de cambios rompeu de novo na cualificación, deixando a Kinnunen sen tempo de rexistro e foi o único piloto que non clasificouse para a carreira.

Despois de Nivelles, o equipo concentrouse en probar e corrixir o coche. Non viaxaron ao Gran Premio de Mónaco de 1974, pero entraron na seguinte carreira no Gran Premio de Suecia de 1974. Kinnunen logrou cualificar o 25º. En realidade, só 24 coches estaban habilitados para comezar pero debido ás súas boas relacións dentro dos círculos deportivos suecos, permitíuselle comezar a carreira.

O equipo de AAW sabía que o coche non aguantaría toda a carreira, polo que o recargaron para correr só dez voltas e facer unha rápida progresión. Isto compensou o sobrepeso do TS16 e Kinnunen conseguiu superar cinco coches en oito voltas antes de que un problema cunha buxía que o obrigou a retirarse. Kinnunen máis tarde dixo que se pasara a rosca da buxía. Un mecánico de Ferrari prestoulles un kit de buxe roscado para reparalo, pero os finlandeses non dominaban o sistema e o complemento nunca asentou correctamente.

O resto da tempada tampouco foi bo para o equipo. Non foron autorizados a participar no Gran Premio dos Países Baixos de 1974 e non clasificaron para as carreiras do Gran Premio de Francia de 1974, Gran Premio do Reino Unido de 1974, Gran Premio de Italia de 1974 e Gran Premio de Austria de 1974. A falta de financiamento obrigou ao equipo a retirarse da Fórmula Un.

Carreira posterior

Kinnunen pilotando un Porsche 935 nos 1000 km de Nürburgring de 1977

Logo da súa curta estadía na Fórmula Un, Kinnunen volveu á Interserie para o último evento da serie en Hockenheim. Gañou ambas eliminatorias e colocouse no sexto lugar do campionato só cos puntos desta carreira. Kinnunen foi contratado por Martini Racing para conducir un Porsche 908 Turbo no World Sportscar Championship de 1975. En colaboración con Herbert Müller, o seu mellor resultado da tempada foi o terceiro posto en Nürburgring. En 1976, cambiou de equipo e correu nun Porsche 934 Turbo con Egon Evertz. Conseguiron tres podios e o máis destacado da tempada foi o segundo lugar en Watkins Glen. Tras a tempada o equipo abandonou as carreiras debido a problemas económicos. Kinnunen abandonou as carreiras nos circuítos en 1977, pero aínda participou nalgúns rallies en Finlandia, gañando o Rally Ártico de 1979. Dedicouse á administración deportiva e viviu en Turku.

Kinnunen foi convidado a pilotar na película Le Mans, persoalmente polo actor e entusiasta das carreiras Steve McQueen, que pilotaba para Porsche en Norteamérica. O contrato de Kinnunen con Porsche non permitiu a súa participación e foi substituído por David Piper, que resultou gravemente ferido durante a rodaxe da película.

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	Pos.	Puntos
1974	AAW Racing Team	Surtees TS16	Ford V8	ARX	BRA	RSA	ESP	BEL NSC	MON	SWE Ret	NED	FRA NSC	GBR NSC	ALE	AUT NSC	ITA NSC	CAN	USA	NC	0

Resultados completos no WRC

Ano	Equipo	Coche	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	Pos.	Puntos
1973	Leo Kinnunen	Porsche Carrera	MON	SWE	POR	KEN	MAR	GRE	POL	FIN 3	AUT	ITA	USA	GBR	FRA	N/A	N/A
1974	Fiat S.p.A.	Fiat 124 Abarth Rallye	MON C	SWE C	POR	KEN	GRE C	FIN 6								N/A	N/A
	Fiat								ITA	CAN	USA	GBR 14	FRA
1977	Leo Kinnunen	Porsche 911	MON	SWE	POR	KEN	NZL	GRE	FIN Ret	CAN	ITA	FRA	GBR			-	0
1979	Leo Kinnunen	Porsche 911	MON	SWE	POR	KEN	GRE	NZL	FIN Ret	CAN	ITA	FRA	GBR	CIV		-	0
1981	Leo Kinnunen	Porsche 911 SC	MON	SWE	POR	KEN	FRA	GRE	ARG	BRA	FIN Ret	ITA	CIV	GBR		-	0
1982	Leo Kinnunen	Porsche 911 SC	MON	SWE	POR	KEN	FRA	GRE	NZL	BRA	FIN Ret	ITA	CIV	GBR		-	0

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Leo Kinnunen – The Flying Finn Arquivado 22 de xullo de 2011 en Wayback Machine.