Leo McGarry

Leo Thomas McGarry – fikcyjna postać z serialu „Prezydencki poker” Aarona Sorkina. Pełni funkcję szefa kancelarii (Chief of Staff) prezydenta USA Jeda Bartleta. Rozwiedziony z Jenny McGarry, ma z nią dorosłą córkę Mallory O’Brien. Najbliższy przyjaciel prezydenta, faktyczny inspirator kandydowania Bartleta do najwyższego urzędu w Stanach Zjednoczonych. Twórca hasła wyborczego pierwszej kampanii prezydenckiej „Bartlet for America” (Bartlet dla Ameryki). Służył w Siłach Powietrznych USA w Wietnamie. Był ministrem pracy. Jako dojrzały polityk wzbudza szacunek, niezależnie od przynależności partyjnej. Jako szef kancelarii postrzegany jest przez personel jak przewodnik – szczególnie przez swojego zastępcę, Josha Lymana. Grający go John Spencer otrzymał w 2002 roku nagrodę Emmy za „Najlepszą drugoplanową rolę męską”.

Uzależnienie

Sam okres uzależnienia od alkoholu i środków farmaceutycznych umiejscowiony jest przed pierwszym odcinkiem serialu. Od początku „Prezydenckiego pokera” McGarry występuje jako leczący się alkoholik i lekoman. Uczęszcza m.in. na spotkania Anonimowych Alkoholików organizowane w Białym Domu, w których udział biorą m.in. kongresmeni oraz ówczesny wiceprezydent John Hoynes. W jednym z odcinków fakt uzależnienia McGarry’ego określony jest jako tajemnica poliszynela dla polityków w Waszyngtonie. W połowie pierwszej serii jeden z republikańskich polityków podejmuje próbę jej nagłośnienia przed społeczeństwem. Celem akcji jest skompromitowanie administracji Bartleta. McGarry wyprzeda jednak atak, publicznie przyznając się do wszystkiego.

Kampania prezydencka

Leo McGarry jest szefem sztabu wyborczego Jeda Bartleta. Po jednym z nieudanych wystąpień Bartleta w czasie kampanii, postanawia dokonać istotnych zmian – zwalnia wszystkich doradców, poza niemrawym Tobym Zieglerem, późniejszym doradcą prezydenta. Namawia także do współpracy Josha Lymana, którego ojciec był przyjacielem Leo.

Rola w Białym Domu

Z uwagi na długą znajomość z Bartletem może pozwolić sobie na kłótnie z prezydentem, nierzadko podnosząc nawet na niego głos. W spotkaniach prezydenta ze swoimi doradcami, to on ma zawsze ostatnie zdanie. Decyduje o przebiegu tych spotkań i poruszanych na nich tematach. Często pełni funkcję swoistego bufora głowy państwa, rozwiązując niektóre kwestie na własną rękę, bez wtajemniczania w szczegóły prezydenta.

Konsekwencje tajemnicy prezydenta

W czasie pierwszej kampanii prezydenckiej nie wiedział o chorobie (stwardnieniu rozsianym) Bartleta. Dowiedział się o niej od pierwszej damy Abbey Bartlet w połowie pierwszej serii, po zasłabnięciu prezydenta w Gabinecie Owalnym.

Kiedy prezydent jest operowany pod narkozą po zamachu na swojego asystenta Charliego Younga, to on podejmuje decyzje, a nie obecny wraz z nim w Pokoju Sytuacyjnym – pełniący wtedy obowiązki prezydenta – wiceprezydent John Hoynes. Gdy z ust samego prezydenta o chorobie dowiaduje się Toby Ziegler, obawia się on możliwości oskarżenia McGarry’ego o zamach stanu. Sprawa nie zostaje jednak nagłośniona.

Podczas przesłuchania McGarry’ego przed komisją w sprawie zatajenia przez prezydenta swojej choroby, jeden z jej członków próbuje jeszcze raz wypomnieć mu kwestię alkoholizmu. Zapobiega temu republikański przewodniczący gremium, który sprzeciwia się praniu brudów doradcy prezydenta przed komisją w sprawie samej głowy państwa.

Mistrz drugiego planu

Pomimo mocnej pozycji w Partii Demokratycznej McGarry zrezygnował z własnych ambicji politycznych i zaproponował kandydowanie na prezydenta USA Jedowi Bartletowi, ówczesnemu gubernatorowi New Hampshire.

Pod koniec drugiej kadencji Bartleta, ponownie nie wysunął się na pierwszy plan i przyjął propozycję kandydowania na wiceprezydenta w administracji demokratycznego kongresmena Matta Santosa.

Leo McGarry nie objął jednak stanowiska, umierając wskutek (drugiego) zawału serca w czasie zwycięskiego dla Demokratów wieczoru wyborczego. Decyzja scenarzystów o śmierci bohatera była spowodowana rzeczywistym zgonem (także z powodu zawału serca) grającego go aktora, Johna Spencera. Mówi się, że po jego nagłej śmierci, twórcy serialu zrezygnowali z zaplanowanego wcześniej zwycięstwa w wyborach republikańskiego kandydata Arnolda Vinnicka na rzecz triumfu Santosa.