Les Borges Blanques
| |||||
| Localización | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Estado | España | ||||
| Comunidade autónoma | Cataluña | ||||
| Provincia | Provincia de Lleida | ||||
| Ámbito funcional territorial | Ponent | ||||
| Comarca | Garrigues  | ||||
| Capital de | |||||
| Capital | les Borges Blanques (en)  | ||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 6.215 (2023) (101,06 hab./km²) | ||||
| Número de fogares | 119 (1553) | ||||
| Lingua oficial | lingua catalá | ||||
| Xeografía | |||||
| Superficie | 61,5 km² | ||||
| Bañado por | canle de Urgell | ||||
| Altitude | 304 m | ||||
| Comparte fronteira con | |||||
| Organización política | |||||
| • Mayor of Les Borges Blanques (en) | Josep R. Farran Belart (pt) (2023–) | ||||
| Identificador descritivo | |||||
| Código postal | 25400 | ||||
| Fuso horario | |||||
| Código INE | 25058 | ||||
| Código territorial IDESCAT | 250582 | ||||
| Outro | |||||
| Irmandado con | |||||
| Sitio web | lesborgesblanques.cat | ||||
 | |||||
.svg?lang=gl)
Les Borges Blanques é un municipio da provincia de Lleida, en España. É a capital da comarca das Garrigues. Sitúase entre a zona regada polo canle de Urgell e as zonas da depresión central. O cultivo de oliveiras, almendros, cereal e árbores froiteiras é a ocupación principal das xentes deste municipio, así como a industria e os servizos.
Comunicacións
[editar | editar a fonte]Ten saída de autoestrada e estación de ferrocarril e de autobús.
Economía
[editar | editar a fonte]O seu aceite é mundialmente moi apreciado (especialmente o da variedade arbequina). A mediados do século XX o aceite exportábase (case na súa totalidade) a Italia e alí vendíano como de orixe italiana ou ben o utilizaban para mellorar os seus propios.
Prehistoria
[editar | editar a fonte]Os testemuños máis excepcionais da Prehistoria deste municipio localízanse no santuario das Rocas Guárdies II, descubertos pola arqueóloga Anna Alonso en 1985. Neste espazo sacro -un pequeno abrigo ao aire libre consérvanse pinturas rupestres dos grupos humanos neolíticos, o coñecido baixo o nome de Arte esquemático (6.500-3500 anos antes do presente), en realidade unha expresión fundamentada na abstracción (trazos, puntos, máculas..) dunha modernidade extraordinaria pués están próximas ao que en arte contemporánea coñécese como gestualismo. Como testemuños inigualables das crenzas daqueles grupos humanos e, en definitiva, da súa capacidade intelectual foron declarados pola UNESCO, desde 1998, Patrimonio Mundial. Contrasta, con todo, a súa situación real sen ningún tipo de protección -como o está o 88,45 % da arte prehistórica de Lleida- o que supón un permanente perigo para o seu salvaguada.
Lugares de interese
[editar | editar a fonte]O Paseo do Terrall con cisnes, patos e un xardín acolle unha prensa de aceite antiga e os monumentos á Sardana, a Mauthausen e a Francesc Macià.
Praza con arcos de grosas columnas e edificios de boa factura. Rúa antiga (Hospital) con linteis do século XVI. Nesta rúa existe unha pequena capela coñecida como "A Capelleta" dedicada á Virxe das Dores (Verge dels Dolors).
No interior da Ermida de San Salvador (4 km en dirección a Cerviá) pódense ver dous frescos, un deles dedicado aos campesiños de Les Garrigues. A Fonte Vella, á beira da Ermida de San Cristovo, acolle un merendero para excursionistas.
Tamén é importante o antigo Palacio do Marqués de Oliveiral, que hoxe en día é o edificio do Concello.
Xunto á estrada que vai á localidade de Juneda atópase a Masía Salat, onde é posible visitar o Parque Temático do Aceite. Ao edificio central, que acolle as salas de exposicións, coñéceselle como Torre Salga. Estivo habitado polos templarios no século XIII. Consérvanse os arcos construídos por estes monxes guerreiros durante os séculos XII e XIII.
No exterior pódense contemplar 55 oliveiras milenarias da variedade "farga" e unha colección de prensas. Posiblemente sexa o mellor museo de España dedicado ao aceite de oliva.
