Przejdź do zawartości

Leszek Tabor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszek Tabor
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1958
Sztum

Burmistrz Sztumu
Okres

od 1998
do 2024

Poprzednik

Krzysztof Mroczkowski

Następca

Bartosz Mazerski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Złota odznaka „Za zasługi w pracy penitencjarnej” Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego

Leszek Jan Tabor (ur. 18 czerwca 1958 w Sztumie) – polski nauczyciel i samorządowiec, w latach 1998–2024 burmistrz Sztumu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1977 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Brygady Grunwald w Sztumie, a następnie studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował jako nauczyciel oraz dyrektor szkoły podstawowej w Nowej Wsi (1984–1994). Od 1994 do 1998 sprawował funkcję zastępcy burmistrza Sztumu. W latach 1990–1998 był jednocześnie radnym miejskim, a w okresie 1994–1998 delegatem do Wojewódzkiego Sejmiku Samorządowego w Elblągu. W 1998 uzyskał mandat radnego powiatu malborskiego. W tym samym roku został także burmistrzem miasta i gminy Sztum. W 1997 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej, a w 2001 z listy SLD-UP. W wyborach w 2002 z ramienia tej samej koalicji uzyskał reelekcję na stanowisko burmistrza w wyborach bezpośrednich, pokonując w drugiej turze Mariusza Żółtowskiego. Zasiadał w radzie krajowej SLD[1]. We wrześniu 2006 zyskał rozgłos medialny po tym, jak na jego wniosek w sztumskich szkołach nie odczytano listu ówczesnego ministra edukacji narodowej, wicepremiera Romana Giertycha, z okazji rozpoczęcia roku szkolnego. Burmistrz wyrażał w ten sposób protest przeciw wypowiedziom wicepremiera na temat Jacka Kuronia[2].

W międzyczasie wystąpił z SLD i w wyborach w 2006 ponownie uzyskał reelekcję z ramienia lokalnego komitetu Razem dla Powiśla (jego rywalem w drugiej turze był Marian Pudełko). W wyborach w 2010 ponownie uzyskał reelekcję, zwyciężając w drugiej turze ówczesnego starostę powiatu sztumskiego Piotra Steca[3]. W wyborach w 2014 uzyskał reelekcję w pierwszej turze[4]. W 2016 przedstawiono mu zarzut zniszczenia mienia po tym, jak w tym samym roku zatrzymano go podczas cięcia krytykującego go baneru w centrum miasta[5]. Po wyroku skazującym sądu pierwszej instancji, w 2017 Sąd Okręgowy w Gdańsku zdecydował o warunkowym umorzeniu sprawy[6]. W wyborach w 2018 Leszek Tabor ponownie został wybrany na burmistrza w pierwszej turze głosowania[7]. W 2024 nie ubiegał się o ponowny wybór; uzyskał natomiast mandat radnego powiatu sztumskiego[8], obejmując funkcję przewodniczącego rady powiatu VII kadencji[9].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. II Kongres 2003. Władze Statutowe SLD. sld.org.pl. [dostęp 2015-09-04].
  2. „Nie czytajcie listu Giertycha!”. wp.pl, 5 września 2006. [dostęp 2015-09-04].
  3. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-09-04].
  4. Katarzyna Włodkowska, Maciej Sandecki: Zacięta rywalizacja w całym regionie pomorskim. Huśtawka wyborcza w Słupsku. gazeta.pl, 17 listopada 2014. [dostęp 2015-09-04].
  5. Grzegorz Armatowski: Burmistrz Sztumu z zarzutami zniszczenia mienia. radiogdansk.pl, 21 kwietnia 2016. [dostęp 2016-08-01].
  6. Warunkowe umorzenie zamiast grzywny. tvp.pl, 30 marca 2017. [dostęp 2018-10-22].
  7. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-22].
  8. Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-10].
  9. Piotr Piesik: Powiaty z Powiśla i Żuław mają już nowych starostów. zawszepomorze.pl, 6 maja 2024. [dostęp 2024-05-06].
  10. M.P. z 2011 r. nr 4, poz. 48
  11. M.P. z 2003 r. nr 45, poz. 671
  12. Robert Witkowski. 100 lat więzienia w Sztumie. „Forum Penitencjarne”. Nr 197. XVII, s. 15, październik 2014. ISSN 1505-2184. [dostęp 2023-10-17]. 
  13. 38 samorządowców z województwa pomorskiego wyróżnionych Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego. mac.gov.pl, 3 września 2015. [dostęp 2015-09-04].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dorota Wcisła, Jerzy Wcisła, Kto jest kim w Malborku i powiecie malborskim, Polska Oficyna Wydawnicza „Oko”, Elbląg 2001, s. 106.