Lex Gabinia
Lex Gabinia je bio zakon koji je godine 67. pne. donijela Rimska Republika na prijedlog tribuna Aula Gabinija, po kome je dobio ime. Njime je političar i vojskovođa Gnej Pompej Veliki dobio izvanredne i u dotadašnjoj rimskoj historiji nezapamćene ovlasti kako bi suzbio sve akutniji problem piraterije. Zakon je donesen nedugo nakon što su pirati na prepad zauzeli i opljačkali Ostiju, glavnu rimsku luku i bazu rimske konzularne flote. Pompeju je tim zakonom na tri godine dana komanda nad svim rimskim pomorskim snagama, ali i kopnenim snagama koje su se nalazile 50 milja od mediteranske obale. S obzirom da je većina rimskih snaga bila stacionirana nedaleko od obale, Pompej je de facto postao vrhovni komandant cijele rimske vojske. Pompej je, također, uz regrutaciju okupio i snage koje su brojale 500 ratnih brodova, 120.000 pješaka i 5.000 konjanika.
Optimatski Senat se suprotstavljao zakonu, ali ga je Gabinije uspio progurati u skupštini gdje su dominirali plebejci među kojima je Pompej uživao popularnost. Pompej je ubrzo opravdao očekivanja - podijelivši Mediteran na sektore i odredivši posebne eskadre za operacije čišćenja, uspio je likvidirati glavna piratska uporišta, uključivši i dotada stalno problematičnu Kilikiju.
Pompejev uspjeh je omogućio da se godinu dana kasnije u zakonu Lex Manillia isti model primijeni i na rimske snage na Istoku koje su godinama vodile iscrpljujući rat protiv Mitridata. Oba su zakona, pak, imala dalekosežne posljedice po Rimsku Republiku, s obzirom da su značajno oslabile moć Senata, a ojačale moć vojnih komandanata u provincijama, a što će na kraju dovesti i do građanskog rata.