Linx iberic

Lynx pardinus

Classificacion

Règne	Animalia
Sosembr.	Vertebrata
Superclassa	Tetrapoda
Classa	Mammalia
Infraclassa	Placentalia
Òrdre	Carnivora
Sosòrdre	Feliformia
Familha	Felidae
Sosfamilha	Felinae
Genre	Lynx

Nom binominal

Lynx pardinus
(Temminck, 1827)

Estatut de conservacion UICN

VU C2a(i) : Vulnerable

Reparticion geografica

Reparticion del linx iberic en 2011.

Lo linx iberic o linx pardèla (nom scientific Lynx pardinus), es una espècia del genre Linx.

Descripcion

Coma totes los linx, la cara del Linx iberic es ornada d'un colar de pèls longs a l'entorn del còl amb d'aurelhas triangularas cornadas d'una flòca de pèls negres. A pas que 28 dents al luòc dels 30 abitualas pels felins. La coa corta se termina per una partida negra. Las patas son longas e los pès voluminoses en comparason al rèste del còs.

Lo Linx iberic a una pel fòrça ma tacada qu'aquela de las mai espècias del genre Linx. Se distinga del linx comun per una còa mai corta qu'aquela del Linx boreal.

Lo Linx iberic pèsa en mejana 9 a 13 quilogramas, lo mascle essent en general mai gros e mai grand que la feme. La longor totala es de 85 a 110 cm amb una coa entre 12 e 13 cm. La nautor al garròt es de 42 a 47 cm.

Lo Linx iberic es un excellent sautaire, mercés a la patas posterioras subretot adaptats al bond: per exemple, un linx captiu s'escapèt en sautant al dessús d'una barralha electrificada de quatre mètres.

Filogenèsi

Analisi genetic

La filogeniá se basèt longtemps sus l'estudi dels fossils d'un animal per precisar l'apparicion e l'evolucion d'una espècia. La filogeniá modèrna se basa subretot suls analisis genetics acausa del nombre escaç de fossils de felins. Lo primièr felin datariá d'11 milions d'ans. L’aujòl comun de las linhadas Leopardus, Linx, Puma, Prionailurus e Felis auriá traversat la Beringia e colonizat l’America del Nòrd fa 8 a 8,5 milions d’ans. Fa 7,2 milions d’ans, la linhada dels linx divergiguèt d'aquela dels pumas. Lo darrièr aujòl comun a totes los linx data de 3,2 milions d’ans al Pliocèn.

Arbre filogenetic del genre Linx

Lynx	Lynx rufus - Linx ros  Lynx canadensis - Linx canadenc  Lynx lynx - Linx boreal  Lynx pardinus - Linx iberic

Lo Linx de Soire

Article detalhat: Linx de Soire.

Alara que los fossils sian escasses pels félins, los linxes ne son una excepcion. Lo Linx de Soire (Lynx issodoriensis) es sovent considerat coma l'aujòl comun del genre Lynx. Avent un aral de reparticion fòrça grand, Lynx issiodorensis presentava une morfòlogia pròche dels Felinae tot n'avent las caracteristicas dels linx : una coa corta e la denticion de 28 dents. Foguèron prepausada mai d'un ipotèsis d'« aparicions » dels linx modèrnes mejans la forma intermediara du Linx de Soire. Una primièra ipotèsi suggerís una divergéncia en tres linhadas diferentas: L. pardinus, L. lynx, e L. rufus ; dins aquela primièra ipotsesi, L. canadensis descend de L. lynx.

Las primièras formas de Lynx pardinus poirián datar de fossils atribuits a Lynx issiodorensis del Pleïstocèn mejan segon Argant (1996). Lo Linx de las cavèrnas Lynx pardinus speleus o Lynx spelaea, que de traças foguèron trapadas dins de balmas de l’Observatòri a Mónegue e de Grimaldi en Itàlia, possedís de caracteristicas intermediàras entre Lynx lynx e Lynx pardinus. Es possible que lo linx de Soire aja evoluat cap al linx de las cavèrnas qu'el meteis evoluèt cap al lynx iberic. D'estudis menadas sus la morfologia e sus l'esquelèra del Linx iberic mostrèron l'simpatria entre le Linx iberic e lo Linx boreal al sud-oèst de l’Euròpa pendent lo Pleïstocèn. Abedoas espècias son de presentar considerats coma allopatrics. Lo Linx d'Eurasia Lynx lynx es mai alunhat de Lynx issiodorensis que li Linx iberic; una ipotèsi prepausada es que lo Linx boreal, originari d'Asia, auriá rebutat lo Linx iberic sus la peninsula.

Comportament

Regime alimentari

Son alimentacion compren de conilhs e de las lèbres (93 %), de rosegaires coma rat, la mirga e l'Esquiròl e los aucèls coma de guits e de perdrices, de pichons de cèrvids, eca.

Reproduccion

La feme dona mai sovent naissença en abril aprèp dos meses de gestacion. De 1 a 5 joves naissent aprèp 63 o 68 jorns de gestacion. Son cècs e pèson pas mai de 250 gramas. L'edat d'emancipacion es de 7 a 10 meses, e los jòves son sexualament madurs a 33 meses pels mascles e 21 meses per las femes.

Corologia

Menaças

Es una espècia en situacion critica a causa d'una populacion fragmentada e localament menaçada. La mai importanta populacion, en Espanha, es victima d'una escasença de la noiritura: conilh e pichons mamifèrs que patiguèron de l'epidèmia de mixomatòsi e de l'espediment de la cultura industriala de la fraga, en Euròpa subretot producha en Espanha dempuèi los ans 1980 (330 000 t culhida en 2006, qu'un quart, siá 83 000 t en 2006, exportadas cap a França); Aquelas culturas fòrça polluentas essent en 2007-2008 segon WWF a 40 % ilegalas e dintrarn sus mai de 100 ha dins lo parque natural nacional de Doñana.

En 2010, tres especimens abalits en captivitat moriguèron d'una infeccion renale cronica d'originària desconeguda e mai d'un tèrç dels individís captius presenton de simptòmas d'aquela infeccion.

Reparticion

Un linx iberic dins son mitan.

Abita las superfícias boscadas de las zonas montanhosas alunhada (Sierra Morena), las dunas e la brossa del Coto Doñana, del sud-oèst d'Espanha. Se mantenon localament al Portugal e amb de solidas supaosicions, dins los Pirenèus. Pendent longtemps, de scientifics se demandavan se demoravan de linx dins los Pirenèus. Semblariá qu'una pichona populacion aja podut subreviure fins ara. Lo linx iberic a la reparticion mai pichona de totes los linx veire de fòrça de mamifèrs. Lo Linx iberic preferís las pinèdas e la garriga.

Al començament del sègle XX, i aviá a peraquí 100 000 Linx en libertat vivent entre lo sud d'Espanha e Portugal. Dins los ans 1960, se pensava que la populacion èra de 5000 individús dins la Peninsula iberica. Dins los ans 1980, la populacion tombèt a 1000 o 1200 individús, sus una superfícia de prèp de 11000 quilomètres carrats, e en 2005, se trapava pas mai de 160 individús sus una superfícia cobrissent pas mai de 585 quilomètres carrats. Pasmens los efectius torna aumentar pendent aquels darrièrs ans e s'estimèt qu'n 2007, lo nombre de linx èra de 215 a 265 individús. Las doas mai grandas resèrvas se trapan en Andalosia dins lo pargue nacional de Coto de Doñana e la Sierra de Andújar dins la provícia de Jaén. En octobre de 2007, un nòu grop foguèt observat en Castelha-La Mancha constituida de 15 animals. Se considèra al contrari que la raça es atudad al Portugal. Los darrièrs chifres estiman que demòra a l'ora d'ara 250 lynx iberic que 50 adults maturs.

Lo linx iberic, extrèmament menaçat, vesèt mermar drasticament pendent la fin del sègle XX a causa de las epidèmias de mixomatòsi que decimèt sa prese principala, lo conilh, e d'importants malhums rotièrs que fragmentèron son abitat e aumentèt lo nombre de tusts amb de veïculs: les populacions de lynx iberic mermèt de 80 % dins lo darrièrs vint ans.

Préservacion de l'espècia

Linx iberic al Parque Nacional de Doñana.

La seuna fòrta semblança amb lo linx d'Eurasia mas tanben la possible coabitacion d'abedoas espècias dins los Pirenèus dins lo passat daissant los scientifics perplèxes. Lo linx eberic es benlèu una sosespècia del linx boreal. Çò que se sap es qu'un aujòl comun mai recent qu'amb los autres linx. Los scientifics trabalhon sul subjècte, subretot per determinar fins a que lo linx iberic es menaçat.

Segon l'UICN, lo linx iberic es lo mamifèr mai menaçada de cort tèrme dins lo monde.
Fàcia a aquela menaça, de projèctes de preservacion, d'afortimrnt de population], e de reïntroduccion de l'espècia son e cors, subretot en Andalosia. La Comission Europèa soutenguèt aqueles projètes amb lo programme LIFE (L'Instrument Financièr per l'Environament) pilotat par la DG environnement. Aqueles projècts an per tòca de melhorar la populacion del linx iberic en Andalosia e favorizar son expandiment. Mai d'una mana d'actions devon alara èsser ensejadas per garantir lo succès dels projèctes, coma la restauracion del seu abitat, la melhoracion de la populacion de conilhs per assegurar una alimentacion viable, l'eliminacion de las causas de mòrt non naturalas (coma los tusts rotièrs), facilitar la ligason entre las populacions isoladas, e sensibilizar la populacion en melhorant la seu percepcion del linx e encara mai.
Un projècte de fortiment de populacion tanben se fa en Andalosia. Aquel projècte es bessonat amb un programa d'elevatge en captivitat (conservacion ex situ) dels individús en vista de las reïntroduire dins la vida salvatge mai tard. Un budgècte de mai de 25 milions d'èuros financian aquel projècte. La contribucion LIFE es fixada a prèp de 10 milions d'èuros.

Un programa d'élevatge del Linx iberic se decidiguèt en urgéncia en junh de 2003. Lo parque nacional de Doñana instituiguèt de sistèmas permetent de donar als linx salvatges que noirritura sens mermar lor instincte de cacaire: de conilhs embarralhats especialament, dificils d'accès e preposant fòrça amagadas. En parallèl, lo centre de reproduccion permet de far leu créisser la populacion: totas las naissenças deurián, à tèrme, tornat èsser introdusidas.

Utilizacion coma emblèma

En març de 2009, lo linx iberic venguèt la figura recurrenta d'una campanha de cartèls antiavortament menada pel clergat espanhòl. Lo cartèl mòstra un pichon linx estampat « Linx protegit », a costat un nenon qu'emplora « E ieu ? Protegís la meuna vida ! ».

Annèxes

Articles connèxes

• Linx