Lockheed S-3 Viking
 | Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
| Lockheed S-3 Viking | |
|---|---|
.jpg?lang=af) | |
| Tipe | Verkenningvliegtuig |
| Vervaardiger | Lockheed |
| Nooiensvlug | 21 Januarie 1972 |
| Onttrek | Januarie 2009 |
| Status | Onttrek |
| Hoofgebruiker | Amerikaanse Vloot |
| Vervaardig | 1974- 1978 |
| Aantal gebou | 188 |
| Eenheidskoste | VS $27 miljoen (1974) |
Die Lockheed S-3 Viking is 'n Amerikaanse verkenningsvliegtuig van die Amerikaanse Vloot. Die S-3 is een van die suksesvolste vliegtuie wat op vliegdekskepe diens gedoen het. Dit kan in verskeie rolle aangewend word insluitende dag-/nagverkenning, elektroniese teenmaatreëls, beheer/kommunikasie/bevelsentrum tydens oorlogvoering asook soek-en-vindoperasies. Die veelsydigheid het dit die naam Switserse knipmes van vlootlugvaart laat kry.
In die laat 1960's het die Sowjetunie kernkragaangedrewe duikbote ontplooi wat diep kon duik wat die Amerikaanse Vloot genoop het om 'n spesifikasie op te stel vir 'n opvolger vir die Grumman S-2 Tracker. Die vliegtuig moes vanaf vliegdekskepe diens kon doen. Lockheed, saam met Vought Aeronautics, het die S-3A voorgestel wat die Viking geword het.
Om die vliegtuig so aërodinamies as moontlik te maak om sy spoed te verbeter is die meeste toestelle wat moet uitsteek wanneer hulle in gebruik is, so ontwerp dat hulle terugtrek in die romp wanneer dit nie gebruik word nie. Dit sluit in die invlughervulstang, magnetiese bespeurtoestel in die stert en sommige sensors. Die vliegtuig se vlerke kan opvou wat dit geskik maak vir gebruik op vliegdekskepe. Dit benodig 'n bemanning van vier.
Toerusting aan boord sluit in die nuutste radarstelsel, sonarboei-ontplooiingstoerusting en monitering daarvan asook oorlogvoeringbeheertoerusting. Die vliegtuig het sy nooiensvlug op 21 Januarie 1972 voltooi en model S-3A is in Februarie 1974 in diens gestel in die Amerikaanse Vloot. Veertien eskaders was toegerus met dié vliegtuig.
Gedurende die middeltagtigerjare was die vliegtuig opgegradeer en gemoderniseer om ook die Harpoon-missiel te kan dra. Alle verbeterde modelle is S-3B genoem. Terwyl die S-3A gebruik was vir teenduikbootoorlogvoering was die S-3B gebruik vir verkenning en ook om te dien as platvorm vir presisieteikenleiding vir die vloot.
Tegniese besonderhede
[wysig | wysig bron]| Item | Statistiek |
|---|---|
| Aantal motors | 2 |
| Tipe motor | Straalmotor |
| Vervaardiger | General Electric TF-34-GE-400B turbowaaier |
| Kraglewering per motor | 4 211 kg stukrag |
| Vlerkspan | 20,93 m |
| Lengte | 16,26 m |
| Hoogte | 6,93 m |
| Vlerkoppervlakte | 55,55 m2 |
| Maks. opstygmassa | 23 852 kg |
| Maks. snelheid | 834 km/h |
| Operasionele hoogte | 12 200 m |
| Togafstand | 3 706 km |
| Klimvermoë | 1 280 m per minuut |
| Bewapening | Maksimum bomvrag van 1 793 kg insluitend AGM-84 Harpoon, AGM-65 Maverick |
Bron
[wysig | wysig bron]- Crosby, Francis: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF FIGHTERS & BOMBERS. 2015. ISBN 978-1-84476-917-9