Lord of the Lost

Lord of the Lost

Lord of the Lost (2023)
Rok założenia	2009
Pochodzenie	Hamburg
Gatunek	gothic metal, rock gotycki
Aktywność	od 2009
Wydawnictwo	Napalm Records
Skład
Chris „The Lord” Harms Klaas „Class Grenayde” Helmecke Gerrit „Gared Dirge” Heinemann Pi „π” Stoffers Niklas Kahl
Byli członkowie
Sensai Sebsta Lindström Any Wayst Borislav „Bo Six” Crnogorac Christian „Disco” Schellhorn Tobias Mertens
Strona internetowa

Lord of the Lost – niemiecki zespół rocka gotyckiego pochodzący z Hamburga. Powstał w roku 2009, założony przez frontmana i wokalistę Chrisa Harmsa.

Muzyka Lord of the Lost łączy kilka styli, takich jak metal czy glam rock, z mocnymi akcentami rocka gotyckiego, industrialu ale i muzyki klasycznej. W wywiadach dla magazynu Orkus czy portalu Subexistance, Chris Harms jako inspiracje wymieniał takich artystów jak Rammstein, Marilyn Manson, Nine Inch Nails, Roxette czy Lady Gaga. Zespół reprezentował Niemcy w 67. Konkursie Piosenki Eurowizji (2023), zajął ostatnie, 26. miejsce w finale.

Historia

Zespół, założony w 2009 roku, początkowo był projektem solowym. Założyciel, Chris Harms nie był nowicjuszem na scenie muzycznej, uprzednio w latach 1999-2004 był wokalistą i gitarzystą w rockowej grupie Philae a w latach 2004-2007 wokalistą i gitarzystą glam-rockowej grupy The Pleasures, udzielał się także w rozmaitych innych projektach muzycznych, takich jak Big Boy czy Unterart. Po nagraniu kilku pierwszych utworów i publikacji ich na MySpace, Chris zauważył bardzo pozytywne recenzje i doszedł do wniosku, że warto skompletować pełny zespół do występów na żywo. Członków dobrał spośród swoich przyjaciół, również udzielających się na muzycznej scenie Hamburga i przystąpił do nagrywania pierwszego pełnometrażowego albumu. Projekt początkowo nazwany po prostu Lord, z czasem zmienił nazwę, Harms chciał w ten sposób uniknąć potencjalnych konfliktów o nazwę z takimi zespołami jak Lordi czy The Lords.

W roku 2009 ukazał się debiutancki singel Dry The Rain poprzedzający wydany ostatecznie w 2010 nakładem niezależnej wytwórni Out of Line pierwszy album grupy zatytułowany Fears. Jeszcze tego samego roku zespół przystąpił do nagrywania kolejnego albumu, zatytułowanego Antagony i udał się na duże turné obejmujące międzynarodowe występy na takich festiwalach jak Wave-Gotik-Treffen, Wacken Open Air czy M'era Luna. Opublikowany wiosną 2011, singel Sex on Legs anonsował drugą płytę grupy Antagony. Album określany jako pierwsze wydawnictwo koncepcyjne ukazał się wkrótce potem, a promowany był trasą koncertową supportującą grupę Mono Inc. zatytułowaną Viva Hades. Latem 2012 roku zespół opublikował swój trzeci album Die Tomorrow, a jeszcze przed ukazaniem się tego wydania na rynku rozpoczynają się prace nad czwartą płytą zatytułowaną From The Flame Into The Fire. W październiku 2012 zespół uczestniczył wraz z Letzte Instanz w ich trasie Ewig-Tour. Kolejne turné rozpoczyna się wiosną, jest to wspólna z Unzucht trasa Darkness Kills. Jesienią tego samego roku ma miejsce kolejne turné We are the Lost tym razem wspólne z zespołem Lost Area a w październiku Lord Of The Lost bierze udział w wydarzeniu Gothic Meets Klassik odbywającym się w Leipzig Gewandhaus, wykonując utwory wspólnie z Orkiestrą Symfoniczną Zielonej Góry.

W lutym 2014 następuje istotna zmiana w składzie: perkusista Christian Schellhorn opuszcza grupę, a jego miejsce zajmuje Tobias Mertens. Miesiąc później zespół odbywa swoje pierwsze turné po Stanach Zjednoczonych. Turné to dochodzi do skutku dzięki crowdfundingowi, w ciągu dwóch miesięcy sponsorzy i fani uzbierali ponad 12 tys. dolarów, przekraczając zakładane potrzebne 10 tys. dolarów. Pierwszy czysto akustyczny album grupy, Swan Songs, ukazuje się w marcu 2015 roku i dociera na 34 pozycję zestawienia GfK_Entertainment_Charts. Nagrania dokonano podczas występów na żywo, w ramach cyklicznej imprezy Out of Line Weekender w Berlinie, która odbyła się w tym samym miesiącu. W roku 2015, Lord of the Lost publikuje EP'kę Full Metal Whore. Hasłem wiodącym turné promujące płytę było motto „Make Love Make War”, a trasę supportowały takie zespoły jak Darkhaus, Eyes Shut Tight, Vlad In Tears czy Erdling. Efektem tego turné była wydana w grudniu 2015 roku płyta A Night To Remember – Live Acoustic In Hamburg, w skład publikacji wchodziło DVD i akustyczne live CD.

Pierwszy singel z nadchodzącego nowego albumu Empyrean, „The Love of God”, ukazał się w maju 2016. Niedługo później odbyło się pierwsze wielkie turné zespołu po Europie Make Europe Great Again (M.E.G.A.). Wzięły w nim udział takie gwiazdy jak Combichrist, Filter, czy na koncertach w Niemczech Rabia Sorda. Album ostatecznie ukazuje się pod koniec lipca 2016 roku, i jest drugim w karierze zespołu albumem koncepcyjnym. Wydanie Empyrean poprzedziło premierę koncertową na wolnym powietrzu projektu pobocznego uczestników zespołu o nazwie The Lord Of The Lost Ensemble. Jest to akustyczno-klasyczny zespół wspierany przez muzyków klasycznych, a na tę okoliczność dołączył również były perkusista grupy Christian „Disco” Schellhorn.

Kolejna ważna zmiana w zespole wydarzyła się w grudniu 2016. Gitarzysta Bo Six ogłosił, że opuszcza zespół z powodu przyczyn prywatnych i zawodowych. Jego miejsce na początku stycznia 2017 zajmuje nowy gitarzysta π (Pi). Nie był to koniec zmian kadrowych: w lipcu 2017 Tobias Mertens ogłosił, że z podobnych przyczyn zaprzestaje działalności w Lord of the Lost, jego miejsce perkusisty na koncertach zajmuje Niklas Kahl (ex Stahlmann, Erdling). Po tych zmianach, we wrześniu 2017, Lord of the Lost wziął udział w brytyjskiej części zatytułowanego Hell Yeah turné grupy KMFDM. W październiku zespół miał dołączyć też do amerykańskiej części tej trasy. podczas koncertów Chris Harms i π mieli wystąpić na scenie wraz KMFDM w charakterze gitarzystów, prócz własnego setu Lord of the Lost. Ta część turné nie doszła jednak do skutku ze względu na odmowę przyznania wiz przez rząd Stanów Zjednoczonych.

Zespół gościł w Polsce 23 czerwca 2016 roku w gdańskim klubie B90 oraz 13 lipca 2019 roku w ramach festiwalu Castle Party w Bolkowie.

Pod koniec stycznia 2023, zespół został ogłoszony jednym z dziewięciu uczestników niemieckich eliminacji eurowizyjnych Unser Lied für Liverpool, do których zgłosił się z piosenką „Blood and Glitter”, wydaną cyfrowo 24 grudnia 2022. 3 marca wystąpił w finale selekcji i zajął pierwsze miejsce, dzięki czemu został wybrany na reprezentanta Niemiec w 67. Konkursie Piosenki Eurowizji, organizowanym w Liverpoolu.

Skład

Chris „The Lord” Harms podczas występu w ramach festiwalu Rockharz Open Air 2017.

Obecny

• Chris „The Lord” Harms – wokal, gitara, wiolonczela (od 2007)
• Klaas „Class Grenayde” Helmecke – gitara basowa (od 2008)
• Gerrit „Gared Dirge” Heinemann – pianino, syntezatory, perkusja, gitara, theremin (od 2010)
• Pi „π” Stoffers – gitara (od 2016)
• Niklas Kahl – instrumenty perkusyjne (od 2017)

Byli członkowie

• Sensai – gitara (2008–2010)
• Sebsta Lindström – gitara (2008–2011)
• Any Wayst – instrumenty perkusyjne (2008–2011)
• Borislav „Bo Six” Crnogorac – gitara (2009–2016)
• Christian „Disco” Schellhorn – instrumenty perkusyjne (2012–2014)
• Tobias Mertens – instrumenty perkusyjne (2014–2017)

Dyskografia

Albumy studyjne

• 2010: Fears
• 2011: Antagony
• 2012: Die Tomorrow
• 2014: From the Flame Into The Fire
• 2016: Empyrean
• 2017: Swan Songs II
• 2018: Thornstar
• 2020: Swan Songs III
• 2021: Judas
• 2022: Blood and Glitter
• 2023: Weapons of the Mass Seduction

Albumy Live i Kompilacje

• 2013: We Give Our Hearts (Live auf St. Pauli)
• 2015: Swan Songs (Acoustic/Classical)
• 2015: A Night To Remember – Live Acoustic in Hamburg
• 2019: Till Death Us Do Part - Rarities & Remixes
• 2019: Till Death Us Do Part - Best Of

EP'ki

• 2012: Beside & Beyond
• 2014: MMXIV (3-Track EP wyłącznie dla Sonic Seducer)
• 2015: Full Metal Whore
• 2016: Eisheilige Nacht 2016 (wraz z Erikiem Fishem, CD/7" barwny dysk; Sonic Seducer ekskluzywna edycja winylowa z 11/2016 limitowana do 499 kopii) – zawiera covery dwóch utworów Nine Inch Nails i Nicka Cave'a

Single

• 2009: „Dry The Rain”
• 2011: „Sex on Legs”
• 2012: „Die Tomorrow”
• 2013: „See You Soon” incl. Von Anfang an (wraz z Holly Loose z Letzte Instanz)
• 2014: „Afterlife”
• 2014: „La Bomba”
• 2014: „Six Feet Underground”
• 2016: „The Love Of God”
• 2017: „Waiting For You To Die”
• 2017: „Lighthouse”
• 2017: „The Broken Ones”
• 2023: „Blood and Glitter”

Albumy winylowe

• 2014: Six Feet Underground (4-ścieżkowy barwny winyl)
• 2015: Full Metal Whore (9-ścieżkowy barwny winyl)

DVD

• 2012: Black To The Roots
• 2014: One Night – Lord Of The Lost & The Zielona Góra Symphony Orchestra – Live in Leipzig
• 2015: A Night To Remember – Live Acoustic in Hamburg

Exclusive Sampler Contributions

• 2011: Do You Wanna Die Without A Scar (na kompilacji Sonic Seducer Cold Hands Seduction Vol. 117)
• 2011: Death Doesn't Kill You But I Do (na kompilacji Out of Line Awake The Machines, Vol. 7)

Remiksy i nagrania z innymi artystami

• 2012: Kannst Du mich seh'n (Remix) Staubkind
• 2012: Deine Zeit Läuft Ab (St. Pauli Symphonic Version by Lord Of The Lost) Unzucht
• 2012: Eye M The Blacksheep (Remix by Chris Harms and Corvin Bahn) Rabia Sorda
• 2012: Eisblumen na Anniversary Sampler dwudziestolecia Subway to Sally
• 2012: Deep Inside (Remix) Fragile Child
• 2013: Bitte Schlag Mich (shattered by Lord of the Lost) Ost+Front
• 2013: Pandora's Box (Cover) Solitary Experiments
• 2013: In My Darkest Hour Together with Mono Inc. na ich albumie koncertowym Nimmermehr
• 2014: Für Immer Remix for Subway to Sally (na kompilacji Sonic Seducer Sampler Medieval Special Vol. XII Issue 03/2014)
• 2014: Krieger Remix for Blutengel na ich płycie Black Symphonies
• 2014: Die Erde Brennt Remix Joachim Witt na Neumond Ltd. Edition
• 2014: Sonne, Mond & Todesstern (Remix by Lord of the Lost) Ost+Front
• 2015: Der Zeitdieb Remix Tanzwut
• 2015: Der Luftschiffharpunist Remix Coppelius
• 2015: Satans Fall cover Saltatio Mortis
• 2015: All the things you say Remix Solar Fake
• 2016: Sexschuss remix Heldmaschine
• 2016: Children Of The Dark z Mono Inc., Joachimem Wittem i Tilo Wolffem

Teledyski

• 2009: „Dry the Rain” (Reżyseria: Nikola Stahl)
• 2010: „Last Words” (Reżyseria: Nikola Stahl)
• 2011: „Sex on Legs” (Reżyseria: Nikola Stahl)
• 2011: „Prison” (Reżyseria: Chris Harms)
• 2012: „Beyond Beautiful” (Reżyseria: Moritz Krebs)
• 2012: „The Tomorrow” (Reżyseria: Katya Tsyganova)
• 2013: „See You Soon” (Reżyseria: Jasmin Kreft)
• 2013: „Credo” (Reżyseria: Christian Beer)
• 2014: „Afterlife” (Reżyseria: Matteo Fabbiani)
• 2014: „La Bomba” (Reżyseria: Michel Briegel)
• 2014: „Six Feet Underground” (Reżyseria: Matteo Fabbiani)
• 2014: „Kingdom Come” (Reżyseria: Katya Tsyganova)
• 2015: „Lost In A Heartbeat” (Reżyseria: Lisa Morgenstern)
• 2015: „Full Metal Whore” (Reżyseria: Matteo Fabbiani)
• 2016: „The Love of God” (Reżyseria: Harun Hazar)
• 2016: „Drag Me To Hell” (Reżyseria: Michel Briegel)
• 2016: „In Silence” (Reżyseria: Matteo Fabbiani)
• 2017: „Raining Stars” (Reżyseria: Matteo Fabbiani)
• 2017: „Waiting For You To Die” (Reżyseria: Matteo Fabbiani)
• 2017: „Lighthouse” (Reżyseria: Matteo Fabbiani)
• 2017: „The Broken Ones” (Reżyseria: Matteo Fabbiani & Chiara Cerami)
• 2017: „My Better Me” (Reżyseria: Matteo Fabbiani & Chiara Cerami)
• 2018: „On This Rock I Will Build My Church” (Reżyseria: Matteo Fabbiani & Chiara Cerami)
• 2018: „Morgana” (Reżyseria: Matteo Fabbiani & Chiara Cerami)
• 2018: „Haythor” (Reżyseria: Matteo Fabbiani & Chiara Cerami)
• 2018: „Black Halo” (Reżyseria: Nelis Friedrichs)

Zobacz też

• Castle Party
• Blutengel

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona grupy
• Kanał zespołu Lord of the Lost na YouTube
• Dyskografia Lord of the Lost w bazie MusicBrainz (ang.)
• Lord of the Lost w serwisie Discogs
• Lord of the Lost w serwisie AllMusic