Lorenzo Antonetti

Lorenzo Antonetti

Kardynał prezbiter
Caritas et patientia Christi Miłość i cierpliwość Chrystusa
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1922 Romagnano Sesia
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 2013 Novara
Miejsce pochówku	Romagnano Sesia
Przewodniczący Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1995–1998
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	26 maja 1945
Nominacja biskupia	23 lutego 1968
Sakra biskupia	12 maja 1968
Kreacja kardynalska	21 lutego 1998 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Agnese in Agone

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	12 maja 1968
Konsekrator	Amleto Giovanni Cicognani
Współkonsekratorzy	Placido Maria Cambiaghi Edoardo Piana Agostinetti
Konsekrowani biskupi Manuel Salazar y Espinoza 29 czerwca 1969 Salvador Albert Schlaefer Berg 12 sierpnia 1970 Leovigildo López Fitoria 7 października 1972 Pablo Antonio Vega Mantilla 6 maja 1973
Współkonsekrowani biskupi Giovanni Marra 28 czerwca 1986

Lorenzo Antonetti (ur. 31 lipca 1922 w Romagnano Sesia, zm. 10 kwietnia 2013 w Novarze) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Studiował w seminarium w Novarze, tamże przyjął święcenia kapłańskie 26 maja 1945. Pracował krótko jako duszpasterz w rodzinnej diecezji Novara, w 1947 wyjechał na dalsze studia do Rzymu. Kształcił się w Almo Collegio Capranica, na Papieskim Athenaeum Angelicum (obronił doktorat z teologii) i na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (obronił doktorat z prawa kanonicznego). Uzyskał również przygotowanie do pracy w dyplomacji watykańskiej w Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie i w 1951 został członkiem personelu Sekretariatu Stanu. W latach 1952–1955 był attaché i sekretarzem w nuncjaturze w Libanie, 1956–1959 sekretarzem w nuncjaturze w Wenezueli. Otrzymał w lipcu 1952 tytuł nadzwyczajnego tajnego szambelana papieskiego. W latach 1959–1963 pracował jako urzędnik sekcji spraw nadzwyczajnych Sekretariatu Stanu, następnie ponownie przebywał na placówkach zagranicznych - był radcą w nuncjaturze we Francji (1963-1967) i radcą w delegaturze apostolskiej w USA (1968). 18 lipca 1964 został obdarzony tytułem papieskiego prałata domowego.

23 lutego 1968 został mianowany arcybiskupem tytularnym Rusellae i nuncjuszem w Hondurasie i Nikaragui; odebrał sakrę biskupią 12 maja 1968 w rodzinnym Romagnano Sesia z rąk kardynała Amleto Cicognaniego (sekretarza stanu). W czerwcu 1973 został przeniesiony na stanowisko pronuncjusza w Zairze, a w czerwcu 1977 powrócił do pracy w Watykanie; został sekretarzem Administracji Patrymonium Stolicy Świętej. W latach 1988–1995 był nuncjuszem we Francji, a od czerwca 1995 pro-prezydentem Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.

21 lutego 1998 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, z diakonią S. Agnese in Agone. Po nominacji kardynalskiej Antonetti został pełnoprawnym przewodniczącym Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej, ale ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego (75 lat) zrezygnował z tego stanowiska już w listopadzie 1998. Został wówczas mianowany delegatem papieskim przy patriarchalnej bazylice św. Franciszka w Asyżu. Reprezentował Jana Pawła II na uroczystościach 900-lecia opactwa Notre-Dame w Cîteaux (Francja, październik 1998) w charakterze specjalnego wysłannika.

W lipcu 2002 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w konklawe.

Bibliografia

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
• Lorenzo Antonetti [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-25]  (ang.).