Lubka Kołessa
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Lubka Kołessa (ukr. Любка Колесса; ur. 19 maja 1902 we Lwowie, zm. 15 sierpnia 1997 w Toronto, Kanada) – ukraińska pianistka i pedagog muzyczny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodziła z muzykalnej lwowskiej rodziny. Jej wuj Fiłaret Kołessa był etnografem-muzykologiem, zajmującym się badaniami nad ludową muzyką ukraińską. Jej kuzyn Mykoła Kołessa był znanym ukraińskim kompozytorem i dyrygentem. Jej ojciec Ołeksandr Kołessa był posłem do Reichsratu Przedlitawii (parlament austriacki).
Pierwszych lekcji gry na fortepianie udzielała jej babka, uczennica polskiego profesora Konserwatorium Lwowskiego Karola Mikulego, ucznia Fryderyka Chopina. W roku 1904 rodzina Kołessów przeniosła się do Wiednia. Tam Lubka Kołessa rozpoczęła studia w Musikakademie Wien m.in. u ostatniego ucznia Franciszka Liszta, Emila von Sauera. Studia ukończyła dyplomem w roku 1920. Zaczęła występy na estradach koncertowych Europy, pod batutą znanych dyrygentów. W roku 1928 rozpoczęła tourneé po miastach Polski. W tym samym roku nagrała sześć utworów na taśmach pianoli Welte-Mignon. W latach 1929–1930 doskonaliła grę pod kierunkiem Eugena d’Alberta. 13 marca 1939 wyszła w Pradze za mąż za brytyjskiego dyplomatę Jamesa Edwarda Tracy Philippsa, na dwa dni przed wkroczeniem wojsk hitlerowskich do Czechosłowacji.
W roku 1940 zamieszkała w Ottawie. Występowała w wielu krajach Ameryki Północnej i Południowej. W roku 1954 zakończyła działalność koncertową i poświęciła się pedagogice.
Od roku 1942 uczyła gry na fortepianie w Royal Conservatory of Music w Toronto, w latach 1955–1966 w École de Musique Vincent d’Indy w Montrealu, a także w McGill University, a w latach 1959–1960 w Ukraińskim Instytucie Muzycznym w Nowym Jorku i w Konserwatorium w Québecu.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lyle G. Wilson: A dictionary of pianists. London: Robert Hale, 1985
