Lucius Iulius Iullus

Lucius (aut Gaius) Iulius Iullus (quando natus, quando mortuus sit, nescimus) vir publicus Romanus saeculi quinti a.C.n. fuit.

Familia

Iulius anno 438 a.C.n. una cum Lucio Quinctio Cincinnato et Mamerco Aemilio Mamercino Tribunus militum consulari potestate electus est. In horum magistratu Fidenae, colonia Romana, ad Lartem Tolumnium ac Veientes defecerunt, ut Titus Livius rettulit^[1]. Anno 431 a.C.n. magister militum dictatoris Auli Postumii Tuberti fuit, qui contra Aequos et Volscos pugnavit^[2], et 430 consulatum una cum Lucio Papirio Crasso duxit^[3]. Eo anno Consules legem Iuliam Papiriam de multarum aestimatione tulerunt, qua multae boum pecunia solvere concessum est. Volsci indutias octo annorum impetraverunt^[4].

Antecessores: Titus Quinctius L.f. Poenus Cincinnatus et Gaius (aut Gnaeus) Iulius Mento	Consul 430 a.C.n. cum Lucio Papirio Crasso	Successores: Lucius Sergius L.f. Fidenas II et Hostus Lucretius Tricipitinus