Lucjan Bratz

Lucjan Bratz
	podpułkownik uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1887 ; Tomaszów Lubelski
Data i miejsce śmierci	1961 ; Londyn, Wielka Brytania
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia

Lucjan Bratz (ur. 5 stycznia 1887 w Tomaszowie Lubelskim, zm. 1961 w Londynie) – polski chemik, doktor, inżynier, podpułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego.

Życiorys

Studiował na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej, w 1912 obronił pracę doktorską. W Wojsku Polskim pełnił służbę jako urzędnik wojskowy VIII rangi. Z dniem 1 marca 1924 roku został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu majora ze starszeństwem z 1 grudnia 1920 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia^[1]. We wrześniu 1924 roku został przydzielony ze Zbrojowni nr 2 do Instytutu Badawczego Broni Chemicznej na stanowisko kierownika pracowni specjalnej, pozostając nadal oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr I^[2]^[3]. Następnie pełnił służbę w Wojskowym Instytucie Gazowym^[4], a później Wojskowym Instytucie Przeciwgazowym w Warszawie. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów uzbrojenia^[5]. Prowadził badania nad świecami i pociskami dymnymi. Od 1931 był wykładowcą na Politechnice Warszawskiej, gdzie prowadził zajęcia z dziedziny materiałów wybuchowych. Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w Polskich Siłach Zbrojnych.

Z dniem 6 września 1946 roku został pozbawiony polskiego obywatelstwa.

Osobny artykuł: Pozbawienie obywatelstwa polskiego 76 oficerów.

Po zakończeniu wojny został wykładowca chemii organicznej w Polskim Uniwersytecie Na Obczyźnie. Spoczywa na cmentarzu North Sheen w Londynie.^[6].

Dorobek naukowy

Dorobek naukowy Lucjana Bratza obejmuje dwanaście prac dotyczących świec i pocisków dymnych, dwie prace były jawne i zostały opublikowane, pozostałe zostały przygotowane na potrzeby wojskowości i te utajniono.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1933)^[7]

Przypisy

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 27 marca 1924 roku, s. 151.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 93 z 12 września 1924 roku, s. 523.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1232, 1233, 1245.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440, 503.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 296, 848.
↑ Municipal Cemetery, North Sheen, Middlesex, England
↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 „za zasługi w dziedzinie ulepszenia środków bojowych”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_30_z_27_marca_1924_roku,_s._151-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 27 marca 1924 roku, s. 151.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_93_z_12_września_1924_roku,_s._523-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 93 z 12 września 1924 roku, s. 523.

[CITEREFRocznik_Oficerski19241232,_1233,_1245-3] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1232, 1233, 1245.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928440,_503-4] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440, 503.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932296,_848-5] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 296, 848.

[6] Municipal Cemetery, North Sheen, Middlesex, England

[7] M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 „za zasługi w dziedzinie ulepszenia środków bojowych”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]