Ludwik Inlender
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
działacz socjalistyczny |
Ludwik Inlender (ur. 22 listopada 1849 w Buczaczu, zm. 1900 we Lwowie) – wyższy urzędnik kolejowy, działacz socjalistyczny. Brat Adolfa Inlendera.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był działaczem socjalistycznym, który współpracował z Bolesławem Limanowskim. Współtworzył lwowski Komitet socjalistyczny, który przekształcił się w komitet redakcyjny dwutygodnika „Praca”. Od października 1878 rozpoczął współpracę w Bolesławem Czerwińskim, który zastąpił Limanowskiego. Przebywając w środowiskach robotniczych zbierał materiały, które pozwoliły mu stworzyć projekt pierwszego programu socjalnego minimum dotyczącego oczekiwań robotników. Program ogłoszony w 1879 zakładał m.in. wprowadzenie wolności zarobkowania, możliwości zakładania organizacji typu związkowego, wprowadzenia max. 10 godzinnego dnia pracy dla dorosłych, 8 godzinnego dla robotników w wieku 14–18 lat i 6 godzin dla młodszych. Rok później współtworzył drugi program, który zakładał również wytyczne do założenia partii robotniczej. Mimo trudności program Inlendera i Czerwińskiego wydano w 1881 w Genewie pod tytułem Program galicyjskiej partii robotniczej[1]. We Lwowie był znanym bibliofilem, jego zbiory liczyły kilka tysięcy książek o tematyce ekonomicznej i społecznej[2]. Był bratem Adolfa Inlendera (1854–1920), który również był działaczem socjalistycznym.
Ludwik Inlender zmarł w 1900 we Lwowie i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim[3].
W wielu publikacjach nazwisko Ludwika Inlendera zniekształcono, nadając mu brzmienie „Inleander”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- H. Bergmann: Inländer (Inlender), Ludwig (Ludwik); Ps. Vindex (1849–1900), Politiker und Bahnbeamter. W: Österreichisches Biographisches Lexikon ab 1815. (niem.)