Ludwik Serkowski
podpułkownik UB | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Formacja | |
Jednostki |
Wydział II Departament Śledczy MBP |
Późniejsza praca |
oficer aparatu bezpieczeństwa |
Odznaczenia | |
Ludwik Serkowski (ur. 13 sierpnia 1919 w Kłodnem, zm. 13 września 1990 w Warszawie) – podpułkownik aparatu bezpieczeństwa PRL, oficer śledczy[1][2].
W 1944 przeszedł szkolenie w ośrodku NKWD w Kujbyszewie. Od 2 września 1944 pracownik Sekcji Śledczej RBP, od grudnia 1945 kierował sekcją jednego z wydziałów MBP. Od 1947 zastępca naczelnika, a od 1949 naczelnik Wydziału II Departamentu Śledczego MBP. 1951–1952 naczelnik Wydziału III tego departamentu.
Nadzorował oraz osobiście prowadził najważniejsze śledztwa bezpieki, m.in. przeciwko rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu[3]. Osobiście torturował (m.in. przyciskanie dłoni do gorącej blachy, wieszanie głową w dół, pompowanie nafty do płuc) cichociemnego Bolesława Jabłońskiego.[4]
W listopadzie 1952 przeniesiony na stanowisko zastępcy szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Katowicach, 1 lipca 1954 powrócił do centrali MBP w Warszawie, w latach 1954–1956 służył w Milicji Obywatelskiej.
Uchwałą Prezydium KRN z 17 września 1946 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
1953–1954 Wojskowy Prokurator Rejonowy w Stalinogrodzie prowadził śledztwo w sprawie nadużyć i szykan, jakich dopuszczał się podczas przesłuchiwań Ludwik Serkowski.
Pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2012-11-28] .
- ↑ Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza (1944-1956) t. I, Warszawa 2005, red. Krzysztof Szwagrzyk. [dostęp 2012-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
- ↑ [Tylko u nas] Tadeusz Płużański: Zapomniany morderca Pileckiego zmarł nieosądzony w 1990 r. [online], TYSOL.PL, 22 maja 2021 [dostęp 2023-10-08] (pol.).
- ↑ Bolesław Jabłoński - Cichociemny » Cichociemni elita dywersji [online], Cichociemni elita dywersji [dostęp 2023-10-08] (pol.).
- ↑ Monitor Polski, nr 29, 1947.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze