Ludwik Wejher (zm. 1656)

Ludwik Wejher
	; herb Wejherów
Data i miejsce śmierci	18 lutego 1656 ; Malbork
Ród	Wejherowie herbu Skarzyna
Rodzice	Jan; Anna ze Szczawińskich
Wojny i bitwy	Wojna trzydziestoletnia, Wojna polsko-szwedzka 1626-1629, obrona Zamościa (1648), Bitwa pod Beresteczkiem, obrona Malborka (1655).
Administracja	kasztelan elbąski od 1648, wojewoda pomorski od 1649, starosta skarszewski i wałecki.

Ludwik Wejher (Weyher, Weiher) (zm. 18 lutego 1656 roku^[1]) – pułkownik od 1647, kasztelan elbąski od 1648, wojewoda pomorski od 1649, starosta skarżewski i wałecki, starosta nowodworski w 1650 roku^[2].

Życiorys

Pochodził z osiadłej w Prusach Królewskich rodziny szlacheckiej Wejherów herbu własnego, był czwartym synem wojewody chełmińskiego Jana i Anny ze Szczawińskich, bratem Mikołaja i Jakuba^[3]. Jak większość członków jego rodu poświęcił się karierze wojskowej. Podczas wojny trzydziestoletniej walczył w wojskach ligi katolickiej na terenach Niemiec i Francji. Wziął udział wojnie polsko -szwedzkiej 1626-1629.
W 1645 poślubił Katarzynę Jadwigę z Denhoffów, córkę wojewody pomorskiego Gerarda Denhoffa^[4].
W listopadzie 1648, podczas powstania chmielnickiego dowodził skuteczną obroną Zamościa przed wojskami kozackimi i tatarskimi^[5]. Był uczestnikiem bitwy pod Beresteczkiem^[3]^[6]. W 1655 podczas najazdu szwedzkiego razem z bratem Jakubem organizował obronę Pomorza, bracia obsadzili wystawioną własnym kosztem piechotą m.in. Świecie i Tczew.
Zmarł 14 marca 1656^[7] podczas obrony Malborka, w czasie oblężenia twierdzy przez wojska Karola X Gustawa, króla Szwecji.

Postać Ludwika Wejhera pojawia się w Ogniem i mieczem Henryka Sienkiewicza jako obrońcy Zamościa (zgodnie z prawdą historyczną); pod jego komendą w tym czasie znajdowała się chorągiew powieściowego Jana Skrzetuskiego. Wspomniany jest też w Potopie, gdzie walczy ze Szwedami w obronie Malborka.

Przypisy

↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 113.
↑ w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo nowodworskie wraz z Katarzyną z Denhoffów, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 113.
↑ ^a ^b Kasper Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, tom IX, Lipsk 1841, s.271
↑ Adam Boniecki, Herbarz polski,, tom IV, Warszawa 1901, s.253
↑ Władysław Andrzej Serczyk, Na płonącej Ukrainie, Książka i Wiedza, Warszawa 2007, s.164
↑ Tamże, s.339
↑ M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego

Bibliografia

Zawistowski W., Kto jest kim w "Trylogii" Henryka Sienkiewicza?, Gdańsk 1999, s. 361.

[1] Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 113.

[2] w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo nowodworskie wraz z Katarzyną z Denhoffów, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 113.

[Kasper_Niesiecki_1841-3] Kasper Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, tom IX, Lipsk 1841, s.271

[4] Adam Boniecki, Herbarz polski,, tom IV, Warszawa 1901, s.253

[5] Władysław Andrzej Serczyk, Na płonącej Ukrainie, Książka i Wiedza, Warszawa 2007, s.164

[6] Tamże, s.339

[7] M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]