Makigumo (1941)
 „Makigumo” w 1942 | |
| Historia | |
| Stocznia |
Fujinagata, Osaka |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
| |
| Wejście do służby | |
| Zatopiony | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
2077 t (standardowa) |
| Długość |
119,2 m |
| Szerokość |
10,8 m |
| Zanurzenie |
3,08 m |
| Napęd | |
| 2 turbiny parowe o mocy łącznej 52 000 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
35 węzłów |
| Zasięg |
5000 Mm przy 18 w |
| Uzbrojenie | |
| 6 x 127 mm plot (3xII) 4 x 25 mm plot (2xII) 8 wt 610 mm (2xIV), 16 torped typu 93, 4 mbg, 36 bg | |
| Załoga |
228 (w toku wojny zwiększana) |
Makigumo (巻雲, まきぐも, マキグモ[1]) – japoński niszczyciel z okresu II wojny światowej, typu Yūgumo. Służył od marca 1942, uczestnik bitwy pod Midway po której jego załoga dopuściła się zbrodni wojennych na pojmanych amerykańskich jeńcach, został zatopiony w lutym 1943 pod Guadalcanalem.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Stępkę pod budowę okrętu położono 23 grudnia 1940 w stoczni Fujinagata w Osace, kadłub wodowano 5 listopada 1941 (numer budowy 117). Okręt był zamówiony i wszedł do służby jako drugi z okrętów typu Yūgumo, 14 marca 1942. Nazwa oznacza „Chmury Cirrus„ lub „Toczące się chmury”[2]
Służba
[edytuj | edytuj kod]Pierwszym i jedynym dowódcą był kmdr. por. Isamu Fujita. Po wejściu do służby okręt został przydzielony do 10. Dywizjonu niszczycieli działającego w składzie 10. Flotylli niszczycieli 1. Floty Powietrznej[3]. Pierwszą akcją okrętu była eskorta lotniskowców podczas bitwy pod Midway 3-5 czerwca 1942. Wraz z „Kazagumo” asystował uszkodzonemu lotniskowcowi „Hiryu”, a następnie przejmował z niego załogę i 5 czerwca o 5.10 rano za pomocą dwóch torped wz. 93 zatopił lotniskowiec „Hiryū”[4][5]. Doznał niewielkich uszkodzeń masztu przy podejściu do burty „Hiryu”[3]. 15 czerwca 1942 roku załoga niszczyciela dopuściła się zbrodni wojennej, wyrzucając za burtę okrętu dwóch podjętych z wody amerykańskich lotników z bombowca nurkującego Douglas SBD Dauntless z eskadry VS-6 lotniskowca USS „Enterprise” (CV-6)[6]. Piloci Ci – Frank O’Flaherty i Bruno Gaido – zostali zestrzeleni lub zmuszeni do przymusowego wodowania z braku paliwa po ataku VS-6 na lotniskowiec „Kaga”, zostali następnie podjęci z wody przez niszczyciel „Makigumo”, po czym poddani na pokładzie torturom[6]. 15 czerwca obaj zostali wyrzuceni za burtę z przywiązanymi do ich nóg obciążeniami[6].
14 lipca 10. Dywizjon został przydzielony do Trzeciej Floty i w sierpniu „Makigumo” został skierowany na obszar walk toczonych wokół Guadalcanalu w archipelagu Wysp Salomona, przebazowując z Kure w Japonii do Truk. 25 sierpnia osłaniał lotniskowce zespołu uderzeniowego adm. Chūichi Nagumo podczas lotniczo-morskiej bitwy koło wschodnich Salomonów. We wrześniu patrolował na północ od Wysp Salomona, następnie 1 października przebazował na wyspę Shortland w archipelagu Wysp Salomona[3].
3, 6 i 9 października brał udział w nocnych rejsach zaopatrzeniowych z Shortland na Guadalcanal (tzw. Tokyo Express). 26 października wziął udział w lotniczo-morskiej bitwie koło Santa Cruz, w eskorcie zespołu straży przedniej admirała Abe. Asystował niszczycielowi „Akigumo” dobijającemu uszkodzony amerykański lotniskowiec USS „Hornet”[3]. 10 listopada ponownie wziął udział w rejsie zaopatrzeniowym na Guadalcanal.
Brał udział w bitwach pod Guadalcanalem, eskortując zespół admirała Shoji Nishimury (ciężkie krążowniki „Maya” i „Suzuya”) bombardujący w nocy 13-14 listopada 1942 lotnisko na wyspie. W drodze powrotnej 14 listopada wraz z „Kazagumo„ ratował rozbitków z krążownika „Kinugasa”, zatopionego przez lotnictwo w rejonie Rendovy[3].
17 i 22 listopada brał udział w rejsach zaopatrzeniowych do Buny (Nowa Gwinea), a następnie 28-29 listopada w kolejnym rejsie, przerwanym na skutek ataków lotnictwa amerykańskiego. Został przy tym lekko uszkodzony bliskimi trafieniami bomb. W tym okresie pełnił też inne zadania eskortowe. Od 23 grudnia 1942 udał się do Japonii na remont trwający do początku stycznia 1943 i 27 stycznia powrócił na wyspę Shortland[3].
1 lutego 1943, podczas rejsu ewakuacyjnego garnizonu Guadalcanalu, wykonując uniki przed amerykańskimi kutrami torpedowymi, został uszkodzony na minie (5 zabitych, 7 rannych). Został następnie dobity torpedą przez japoński niszczyciel „Yugumo”, który przejął z niego 237 rozbitków, łącznie z dowódcą. „Makigumo” zatonął w rejonie pozycji 9°15′S 159°47′E/-9,250000 159,783333, między wysepką Savo a Guadalcanalem. Oficjalnie został skreślony z listy floty 1 marca 1943[3].
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]Dane techniczne, konstrukcja i opis - w artykule głównym niszczyciele typu Yūgumo
Uzbrojenie
- 6 dział kalibru 127 mm Typ 3 w wieżach dwudziałowych typu „D” (3xII).
- długość lufy – L/50 kalibrów, kąt podniesienia -7°+75°, masa pocisku 23 kg, donośność 18,3 km
- 4 działka przeciwlotnicze 25 mmTyp 96 (2xII)
- 8 wyrzutni torpedowych 610 mm (2xIV, 16 torped typu 93)
- 4 miotacze bomb głębinowych (36 bomb głębinowych)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zapis w kanji: 磯風, hiragana (na rufie): まきぐも, katakana od lewej do prawej: マキグモ (na lewej burcie) lub od prawej do lewej: モグキマ (na prawej burcie)
- ↑ DD Makigumo w serwisie Naval War in Pacific 1941-1945, ang. „Cirrus Clouds” (Rolling Clouds)
- ↑ a b c d e f g Allyn D. Nevitt: IJN Makigumo: Tabular Record of Movement
- ↑ Craig Symonds: The Battle of Midway, s. 339
- ↑ Anthony P. Tully: IJN Hiryu: Tabular Record of Movement
- ↑ a b c Toughness—Aviation Machinist Mate 1st Class Bruno Peter Gaido. Naval History and Heritage Command. [dostęp 2021-05-27]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Allyn D. Nevitt: IJN Makigumo: Tabular Record of Movement (ang.) w serwisie Long lancers (dostęp 6-3-2009)
- (ros.) W. Daszjan (В.Дашьян): Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Japonii. Czast 2 (Корабли Второй мировой войны. ВМС Японии. Часть 2), seria Morskaja Kollekcja 7/2004
- Craig Symonds: The Battle of Midway. Nowy Jork: Oxford University Press, 2011. ISBN 0-19-539793-2.