Manuskrypt paryski B
Manuskrypt paryski B – najstarszy zbiór notatek Leonarda da Vinci datowany na lata 1488–1490. Znajduje się w Institut de France[1]. Jego wymiary wynoszą 231 × 167 mm. Liczy 84 karty[2].
Tematyka notatnika jest różnorodna[3]. Są tam informacje o architekturze, w tym projekt idealnego miasta oraz projekty kościołów i plany przebudowy zamku Sforzów[3][4]. Są także zapiski o technice wojskowej[5]: projekty śruby powietrznej, działa parowego z miedzi, szkielet liry, a także łodzi podwodnej i okrętów służących do ataku z zaskoczenia[3][6]. Projekty maszyn powstały specjalnie z myślą o spotkaniu z Ludwikiem Sforzą w 1482 roku[5][7]. W zeszycie znalazły się również pierwsze projekty ornitoptera[3].
Zeszyt zachował się w pierwotnej welinowej oprawie, z klapką zapinaną na kołek i pętlę. Nie naruszono tekstów[3]. Początkowo notatnik składał się ze stu kart, jednak ok. 1840 roku hrabia Libri wyciął z niego ostatnie dziesięć kart, które następnie kupił lord Ashburnham[8]. Wycięte strony przywieziono do Paryża, ale oprawiono je osobno[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paris Manuscript B 1488-90. universalleonardo.org. [dostęp 2023-12-30]. (ang.).
- ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 592.
- ↑ a b c d e f Nicholl 2006 ↓, s. 228.
- ↑ Clark 1964 ↓, s. 65.
- ↑ a b Clark 1964 ↓, s. 64.
- ↑ Debolini 2006 ↓, s. 40, 93.
- ↑ Isaacson 2019 ↓, s. 150.
- ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 228, 593.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kenneth Clark, Leonardo da Vinci, Warszawa: Arkady, 1964.
- Francesca Debolini, Da Vinci, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2006, ISBN 978-83-60529-03-4.
- Walter Isaacson, Leonardo da Vinci, Kraków: Insignis Media, 2019, ISBN 978-83-66071-41-4.
- Charles Nicholl, Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni, Warszawa: WAB, 2006.
| Kodeksy | |
|---|---|
| Manuskrypty | |
| Traktaty |
