Maria Lubomirska
| |
 Korczak | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci |
Julia Maria Morawska |
Maria Lubomirska z domu Branicka (ur. 10 października 1873 w Stawyszcze, zm. 12 lipca 1934[1] w Warszawie) − polska księżna, małżonka Zdzisława Lubomirskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była córką Władysława Branickiego herbu Korczak i Julii z Potockich[2]. 6 września 1893 poślubiła polityka ks. Zdzisława Lubomirskiego, który w latach 1917–1918 był członkiem Rady Regencyjnej, która w dniu 7 października 1918 proklamowała niepodległość Polski. Maria Lubomirska w prezencie ślubnym od swoich rodziców otrzymała Biały Pałacyk na Frascati, który stał się ich warszawską siedzibą. Tutaj organizowali przyjęcia dla warszawskiej arystokracji i burżuazji. Razem zarządzali majątkiem w Małej Wsi. Lubomirscy mieli troje dzieci[3]:
- Julię Marię (1894–1982), która poślubiła Tadeusza Leona Morawskiego, z którym miała pięcioro dzieci, m.in. Kazimierza i Zdzisława;
- Jerzego Aleksandra (1896–1943), który ożenił się z Marią Juliettą Rembielińską;
- Dorotę (1904–1930)[4].
Maria Lubomirska była autorką pamiętnika z okresu I wojny światowej Pamiętnik księżnej Marii Zdzisławowej Lubomirskiej 1914–1918.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Polski Słownik Biograficzny, tom XVIII, 1973, s. 68.
- ↑ Polski Słownik Biograficzny, tom II, 1936, s. 412-413.
- ↑ P. Majewski (opracowanie), Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny. Tom III K-Ł, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa, 2005, ISBN 83-7059-712-2, s. 371-372.
- ↑ Genealogia dynastyczna(dostępny 4 listopada 2011)