Przejdź do zawartości

Marian Gidlewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Gidlewski
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

8 września 1860
Ustrzyki Dolne

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1925
Lwów

Przebieg służby
Lata służby

1886–1921

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Stanowiska

szef sanitarny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Marian Gidlewski (ur. 8 września 1860 w Ustrzykach Dolnych, zm. 27 sierpnia 1925 we Lwowie) – generał brygady Wojska Polskiego, doktor wszech nauk lekarskich, okulista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 września 1860 w Ustrzykach Dolnych, w ówczesnym powiecie liskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Wilhelminy[1]. W 1880 ukończył gimnazjum w Przemyślu[1]. Naukę kontynuował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie[1]. 15 lipca 1886 uzyskał dyplom lekarski[2]. Po zakończeniu edukacji 1 sierpnia 1886 wstąpił do austriackiej armii[1]. W 1892 uzyskał specjalizację z okulistyki[3].

Brał udział w I wojnie światowej, pełniąc m.in. funkcje szefa sanitarnego korpusu w polu i szefa sanitarnego kolei wojskowym na terenie okupowanego przez Austriaków Królestwa Kongresowego. W cesarskiej i królewskiej armii służył do 9 listopada 1918[1].

W WP od 1 grudnia 1918 (początkowo pozostawał w rezerwie). Od 10 stycznia 1919 szef sanitarny Dowództwa „Wschód”. 6 lutego 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem rangi pułkownika lekarza[4]. Od 20 czerwca 1919 szef sanitarny Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów.

Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru[5]. 26 października 1923 prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[6]. Zamieszkał we Lwowie, gdzie zmarł 27 sierpnia 1925. Pochowany na miejscowym Cmentarzu Łyczakowskim[7][8].

10 października 1891 we Lwowie ożenił się z Anną z Czaykowskich (1865–1932), córką właścicieli ziemskich, z którą miał syna Józefa (1892–1943), rotmistrza rezerwy 8 pułku ułanów, urzędnika[1][9][8][10][11].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Stawecki 1994 ↓, s. 121.
  2. Kolekcja ↓, s. 36.
  3. Kolekcja ↓, s. 9.
  4. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 21 z 25 lutego 1919, poz. 673.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921, s. 823.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923, s. 738.
  7. Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786-1986. Ossolineum, 1988. ISBN 83-04-02817-4.
  8. a b Maria Jaxa-Aksentowiczowa z Czaykowskich. Fundacja Dziedzictwa Kulturowego. [dostęp 2024-07-22].
  9. Kolekcja ↓, s. 9, 52.
  10. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-22].
  11. Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 74.
  12. Kolekcja ↓, s. 4–7.
  13. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-22].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]