Marian Szeja

Marian Szeja

Pełne imię i nazwisko	Marian Henryk Szeja
Data i miejsce urodzenia	20 sierpnia 1941 Siemianowice Śląskie
Data i miejsce śmierci	25 lutego 2015 Wałbrzych
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole Unia Kędzierzyn 1960–1967 Thorez Wałbrzych 1967–1973 Zagłębie Wałbrzych 128 (0) 1973–1974 FC Metz 4 (0) 1974–1980 AJ Auxerre 190 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1965–1973 Polska 15 (0)
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 Piłka nożna
Odznaczenia

Marian Henryk Szeja (ur. 20 sierpnia 1941 w Siemianowicach Śląskich, zm. 25 lutego 2015 w Wałbrzychu) – polski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza.

Absolwent Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Zawodnik Unii Kędzierzyn, Górnika Thorez i Zagłębia Wałbrzych oraz francuskich zespołów: FC Metz (1973/74 4-0) i AJ Auxerre. W reprezentacji Polski wystąpił 15 razy.

Piłkarz

Zadebiutował w wieku 14 lat w Unii Kędzierzyn, od początku na pozycji bramkarza; w 1963 r. trafił do III-ligowego Thoreza i wraz z tym klubem awansował do II ligi rok później. Powołany został do reprezentacji młodzieżowej na mecz z Turcją, który Polska wygrała (2:0) w Łodzi. Jako senior kadry Polski zadebiutował w Szczecinie 24 października 1965 w meczu z Finlandią (7:0).

Później grał przeciw Anglii − 5 stycznia 1966 w Liverpoolu (1:1) i w rewanżu w Chorzowie (przegrana Polski 0:1); po obu tych meczach uzyskał (pomimo utraty bramek) dobre oceny i gratulacje, także od przeciwników. W tournée reprezentacji Polski po Ameryce Południowej Brazylia wygrała na stadionie Maracanã (2:1), ale miejscowa prasa wybiła w nagłówkach fakt, że słynnemu napastnikowi Pelému nie udało się strzelić bramki Marianowi Szei.

Jego klub, przemianowany na Zagłębie Wałbrzych, awansował w 1968 do I ligi, a w sezonie 1970-1971 zajął w niej III miejsce i wystąpił w Pucharze UEFA

W roku 1974 uzyskał zgodę na kontrakt zagraniczny i wyjechał do Metzu, a potem do II-ligowego klubu Auxerre, z którym w 1979 dotarł do finału Pucharu Francji, a w 1980 awansował do francuskiej I ligi.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji, w eliminacjach do igrzysk olimpijskich 1972, został doskonale oceniony po wygranym przez Polskę meczu eliminacyjnym z Hiszpanią (w Gijón; 2:0), podobnie jak po rozegranym w tym samym sezonie meczu eliminacyjnym do Mistrzostw Europy z RFN (0:0).

Pojechał na IO w Monachium 1972 jako bramkarz rezerwowy, jednak w ani jednym meczu, ani przez jedną minutę nie wszedł na boisko. Z tego powodu nie otrzymał medalu olimpijskiego i przez długi czas w kronikach i statystykach sportowych nie był uznawany za olimpijczyka. Dopiero po latach znalazł się na oficjalnych listach medalistów olimpijskich.

Ostatni mecz w reprezentacji rozegrał w 1973 z USA (0:1).

Trener

Po zakończeniu kariery wrócił do Wałbrzycha, gdzie pracował zarobkowo jako taksówkarz, wyjeżdżając jednak przez kilka lat na dwu- lub trzymiesięczne kontrakty do Auxerre, gdzie szkolił bramkarzy.

Rodzina

Marian Szeja w 1961 r. zawarł związek małżeński, jego dwaj synowie (Bernard i Dariusz) również grali w wałbrzyskim Zagłębiu.

Marian Szeja broni na Parc des Princes podczas finału Pucharu Francji

Sukcesy

Reprezentacyjne

• Złoty medal na IO w Monachium: 1972

Klubowe z AJ Auxerre

• Finał Pucharu Francji: 1978/79
• Mistrzostwo Ligue 2: 1979/80

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (1972)
• Złota Odznaka PZPN (1972)

Bibliografia

• Andrzej Basiński, Numer (boczny) 572, „Dziennik Dolnośląski” nr 64(131), 5 kwietnia 1991
• Podczas AJ Auxerre, grał w filmie Coup de tête, w roli bramkarza drużyny Trincamp.

Linki zewnętrzne

• Marian Szeja w bazie 90minut.pl