Saltar al conteníu

Mark Knopfler

De Wikipedia
Mark Knopfler
Vida
Nacimientu Glasgow[1]12 d'agostu de 1949[2] (75 años)
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Residencia Glasgow
Newcastle upon Tyne
Familia
Casáu con Kitty Aldridge (1997 – )
Hermanos/es David Knopfler
Estudios
Estudios Gosforth Academy (en) Traducir
Harlow College (en) Traducir
(1967 - 1968) : periodismu
Universidá de Leeds
(1970 - 1973) : Filoloxía inglesa
Llingües falaes inglés británicu
Oficiu cantautor, guitarrista, productor musical, compositor de bandas sonoras (es) Traducir, multiinstrumentista (es) Traducirmúsicu
Trabayos destacaos Calling Elvis
Tunnel of Love
Premios
Nominaciones
Miembru de Dire Straits
Xéneru artísticu rock
blues rock
Rock celta (es) Traducir
Country rock
Country
blues
Mena de voz Barítonu
Instrumentu musical Fender Stratocaster
Fender Telecaster (es) Traducir
Gibson Les Paul
voz
guitarra
Discográfica Warner Bros. Records
Reprise Records
Mercury Records
Vertigo
IMDb nm0461360
markknopfler.com
Cambiar los datos en Wikidata

Mark Freuder Knopfler, OBE (12 d'agostu de 1949Glasgow) ye un músicu de sesión, guitarrista, productor discográficu, cantante, compositor británicu nacíu n'Escocia. Principalmente conocíu como fundador, guitarrista, cantante de la banda Dire Straits y el so singular estilu cola guitarra ensin escayu. Tamién tocó n'otres bandes (Notting Hillbillies, Brewer's Droop), pa otros artistes (Bob Dylan en Slow Train Coming ente otros) y realizó proyeutos en solitariu. Amás, compunxo música pa delles películes, incluyendo Local Hero, Comfort and Joy, Cal, The Princess Bride, Last exit to Brooklyn, La Cortina De Fumu (Wag the dog), Metroland y A shot at glory y p'otros cantantes como Tina Turner, Private Dancer. Anguaño lleva una carrera en solitariu, con un estilu un tanto distintu al que creó con Dire Straits, basáu nun estilu propiu, amiestu de diverses fontes como'l blues, el rock y el folk. La revista Rolling Stone #asitiar nel puestu 44º de la llista de los 100 guitarristes más grandes de tolos tiempos.[3]

Biografía

[editar | editar la fonte]

Infancia y entamos

[editar | editar la fonte]

Mark Knopfler naz en Glasgow el 12 d'agostu de 1949. Ye'l segundu de los trés fíos del matrimoniu formáu pol arquiteutu húngaru xudíu Earwin Knopfler, que les sos simpatíes comunistes oblíguen-y en 1939 a exiliase fuxendo del réxime fascista establecíu nel so país, y Louisa Mary Laidler, inglesa de Newcastle. A los 9 años la so familia treslladar a esta ciudá, a veres del ríu Tyne, ya instálase en Gosforth, un distritu suburbano de la mesma. Yá daquella coyó-y gustu a la música oyendo al so tíu Kingsley tocar boogie-woogie col pianu. Mientres esos años d'infancia, el so padre intenta, cola ayuda del so tíu, qu'aprienda a tocar el pianu y tamién el violín, anque lo que más-y llama l'atención ye la guitarra.[4]

Con 13 años, Mark asiste a la escuela primaria del so distritu y yá acostumaba a coleccionar semeyes de grupos musicales, sobremanera de guitarristes. Empieza a aportunar al so padre pa tener una guitarra, y con 15 años consigue por fin que-y merque una Hofner V2 Solid de colores coloráu y negru, una guitarra estéticamente similar a una clásica "Stratocaster" que-y  costar 50 llibres. Con ella apriendi escuchando a músicos como B.B. King, J.J. Cale, Jimi Hendrix o Hank Marvin y toca con amigos colos que practica nes cases de dalgún d'ellos, llegando inclusive a tocar en delles fiestes y bailles escolares. Unu d'estos escarceos musicales llevólu en 1966, con tan solo 16 años, a apaecer al pie de la so amiga Sue Hercombe nuna televisión llocal, la NRK, nuna entrevista na qu'interpretaron el cantar "Chilly Winds".

En 1968, n'habiendo estudiáu periodismu mientres un añu nel Harlow Technical College de Essex, consigue, gracies al hermanu d'una conocida so, un emplegu nel Yorkshire Evening Post de Leeds nel que trabayó mientres dos años faciendo reseñes de grupos locales y de delles de les grandes bandes qu'actuaben na ciudá. Mientres estos años, y gracies al so trabayu de reporteru, conoz a Steve Phillips, músicu local que trabaya como restaurador nel Leeds City Art Gallery and Temple Newsam House, con quien entabla amistá. Les sos grandes afinidaes musicales llévalos a formar un dúu al que llamen The Duolian String Pickers y a grabar, n'abril de 1970, una maqueta d'un cantar orixinal de Mark, Summer's Coming my Way, al pie de otros dos músicos, Dave Johnson nel baxu y Paul Granger na percusión.

El 18 de setiembre de 1970 escribe la so postrera crónica nel Yorkshire Evening Post alrodiu de la muerte de Jimi Hendrix. Conmocionáu pola noticia, decide dexar el periódicu y empecipiar estudios de filoloxía inglesa na Universidá de Leeds que lu caltienen na ciudá hasta 1973. Mientres esi periodu sigue tocando al pie de Steve Phillips, quien recueye dalgunos de los sos trabayos de mancomún nel álbum Just Pickin' publicáu en 1996. Tamién mientres esta etapa universitaria casar por primer vegada con Kathleen Urwin White, una moza que, como él, vien de Newcastle y qu'estudia na so mesma universidá. El matrimoniu #celebrar nel rexistru de Northumberland South de Leeds el 4 de marzu de 1972 y duró apenes dos años.[5]

Saltu a la fama: la etapa de Dire Straits

[editar | editar la fonte]
Mark Knopfler en Dublín, 1981

En 1973, una vegada terminaos los sos estudios universitarios decide treslladase a Londres pa intentar algamar la so meta de tener una banda propia y vivir de la música. Empieza tocando col grupu Brewer's Droop col que collabora mientres un par de meses y nel que coincide cola batería Pick Withers. Una vegada eslleíu'l grupu Brewer's Droop, Mark pasa una dómina difícil económicamente hasta que llogra un emplegu de profesor nel Loughton College de Essex que-y dexa #algamar cierta estabilidá. Mientres dos años vive nun pisu en Buckhurst Hill y forma una banda con amigos del Loughton College llamada Café Racers cola que toca en pubs y escueles cercanes al colexu onde trabaya.

N'abril de 1977, Mark  treslladar a vivir col so hermanu David y con John Illsley, baxista de Leicester, que comparten un pisu nel barriu londinense de Deptford. Foi entós cuando los trés deciden formar un grupu col agregu de Pick Withers, l'antiguu batería de Brewer's Droop. Nun empiezu, el nome de la banda sigue siendo Café Racers anque, finalmente, deciden camudalo pol Dire Straits (que n'inglés vien significar "grandes apuros" o "situación desesperada"), n'alusión a la penosa situación económica que vivíen naquellos díes.

En xunetu de 1977 graben una maqueta de cinco canciones cola que se dan a conocer al gran públicu, gracies a l'espardimientu que d'ella fixo'l críticu y presentador musical Charlie Gillet nel so programa Honky Tonk de la BBC Radio London. Tres delles actuaciones posteriores que-yos dexa dar  se a conocer entá ye más, los Dire Straits roblen un contratu con Phonogram Records gracies a l'esfotu d'unu de los sos executivos, John Stainze. Ye ésti quien los pon en contautu col representante Ed Bicknell, de l'axencia NEMS, quien de la mesma consigue asitia-yos como teloneros del grupu americanu Talking Heads na xira británica qu'a principios de 1978 ufiertaron en delles ciudaes del Reinu Xuníu.

En 1978, consiguen publicar el so primer álbum, tituláu a cencielles Dire Straits. Xeneró l'ésitu Sultans of Swing. Tres esi álbum, siguieron publicando discos a midida que el personal de la banda diba camudando. David y Mark  enfrentar pol protagonismu que tenía esti postreru dientro de la banda. Mientres los años 1980, la banda evolucionó musicalmente escontra una mayor complexidá ente que se convertía nun conxuntu de músicos más variáu y más grande. En 1985, tan solo John y Mark siguíen na banda. Foi entós cuando publicaron Brothers In Arms, un ésitu ensin precedentes que-yos llanzó definitivamente. Artistes de la talla de Sting y Eric Clapton collaboraron cola banda nesta dómina.

Tres una etapa de silenciu a finales de los 80, Dire Straits volvió empiezos de los 90 col que sería'l so últimu álbum 'On Every Street', con una clara influencia country. Nun consiguió les mesmes ventes que "Brothers in Arms" y tuvo crítiques polarizaes. Finalmente, en 1995 la banda eslleióse.

Proyeutos paralelos

[editar | editar la fonte]

Knopfler ganárase una cierta reputación como músicu d'estudiu. En 1979 Bob Dylan llamó-y pa les sesiones de Slow Train Coming, qu'inclúi la conocida "Man Gave Names To All The Animals". Dylan escuchara'l single de "Sultans of Swing" y contactára-y el 29 de marzu tres un conciertu en Los Angeles. Pa la grabación en Alabama, Knopfler encamentó a Pick Withers, batería de Dire Straits. En 1980 collabora nel discu Solu in Soho" de Phil Lynnott, baxista y cantante de Thin Lizzy, concretamente na tema "King's Call.

En 1983, mientres tocaba con Dire Straits, Knopfler compunxo la primera d'una llarga serie de bandes sonores, "Local Hero", na que collaboraron la mayoría de los sos compañeros. A Guy Fletcher, tecladista que s'incorporó a la formación pocu dempués, #conocer en 1984, mientres la grabación d'una d'estes bandes sonores. Fletcher siguiría collaborando con Knopfler na so carrera en solitariu y n'otres bandes sonores como The Princess Bride (1987) o Last Exit To Brooklyn (1989): el so trabayu más ambiciosu como compositor. L'estilu de Knopfler nes sos bandes sonores avérase polo xeneral al soníu llamáu celta ("Local Hero", "Cal", "A Shot At Glory") anque tamién pueden atopase exemplos d'otros estilos como'l country ("La Cortina de Fumu"). En 1993, publicóse Screenplaying; una escoyeta de les meyores temes de delles de les sos bandes sonores.

Na etapa de silenciu de Dire Straits a finales de los 80, Mark atopábase enchíu del esfuerciu que supunxera la xira mundial del álbum "Brothers in Arms". Amás, l'estilu musical de la banda, torgába-y  publicar cantares más personales d'estilos más minoritarios como'l country o'l blues. Por ello, nesos años nos que Dire Straits nun  publicar nada, Mark aprovechó pa publicar un discu col guitarrista de country Chet Atkins en 1990 (más palantre, nel añu 2006, volvería #publicar un álbum de country en collaboración con otru músicu, la cantante Emmylou Harris). En 1988 vuelve collaborar con Bob Dylan en Down in the Groove, nel que coincide con otros grandes, como Clapton. Con Steve Phillips, Brendan Crocker y Guy Fletcher arrexuntó la banda Notting Hillbillies, que publicó un namái álbum d'estudiu, anque s'han reúnido con frecuencia pa faer xires a lo llargo de los años 1990.

Carrera en solitariu

[editar | editar la fonte]

A mediaos de los 90, Mark sentíase cada vez menos llibre como músicu dientro de Dire Straits. Esti sentimientu xunto col fechu de que l'últimu álbum de la banda tuviera un recibimientu tebiu, fixeron que Mark decidiera llanzar una carrera en solitariu plena tres la disolución de Dire Straits. En 1996, Golden Heart vio la lluz. Nél, atopamos una serie de cantares que siguen l'estilu de los últimos álbumes de Dire Straits; pero coles mesmes atopamos otros cantares impensables nun álbum de rock al usu como Dire Straits solía publicar. Nesti álbum empezó a tocar con una serie de collaboradores que seríen denominaos por el mesmu Knopfler como "The 96ers" (que vien significar daqué según "los del 96") y colos que siguiría collaborando d'equí p'arriba. Dignu de mención ye la collaboración de los intérpretes de música celta del grupu The Chieftains.

 Alloñar progresivamente del estilu que siguiera na década de 1980, Knopfler publicó Sailing to Philadelphia nel añu 2000, con un estilu principalmente de blues, nél collaboraben músicos como Van Morrison, James Taylor o'l dúu de Squeeze. Más tarde, llegó The Ragpicker's Dream en 2002 con un estilu folk.

En 2003, Mark Knopfler sufrió un accidente de moto en Londres que-y obligó a atayar la so xira mundial. A finales de 2004, publicó l'álbum Shangri-La, grabáu nel estudiu Shangri-La en Malibu; onde grabaron grupos como The Band.

En 2006, Mark Knopfler al pie de Emmylou Harris publiquen l'álbum "All the Roadrunning", nel que se recoyía collaboraciones ente los dos músicos ente los años 2000 y 2006. El llanzamientu vieno acompañáu por conciertos n'Europa y América mientres l'añu 2006; que dieron llugar al álbum en direutu y DVD "Real Live Roadrunning".

El 10 de setiembre de 2007 editó un nuevu álbum tituláu Kill To Get Crimson, nel cual cúntense les collaboraciones del ex miembru de Dire Straits, Chris White nel saxo tenor, Guy Fletcher nos teclaos y Danny Cummings na percusión. Pa esti nuevu álbum, Knopfler rompió cola que venía siendo formación habitual de la so banda dende mediaos de los 80 (dos guitarres, dos teclaos, un baxu y una batería) pa pasar a una banda muncho más pequeña (una guitarra, un tecláu, un baxu y una batería). Con ello, buscaba algamar l'estilu musical de los cantares de los años 60.

Siguiendo con un patrón d'alta productividá na so carrera en solitariu, Knopfler empezó a trabayar nel so siguiente álbum, Get Lucky, en setiembre de 2008 al pie de Guy Fletcher, quien volvió realizar un diariu de la grabación del álbum na so páxina web.[6][7] Get Lucky foi publicáu'l 14 de setiembre de 2009 y foi siguíu d'una estensa xira per Europa y Norteamérica. L'álbum llogró un moderáu ésitu nes llistes de discos más vendíos, algamando'l primer puestu en Noruega y el top 5 na mayoría de países europeos.

El 3 de setiembre de 2012, Knopfler publicó Privateering, el so séptimu álbum d'estudiu y el primeru doble de la so carrera. Dempués d'una curtia xira con Bob Dylan polos Estaos Xuníos ente ochobre y payares del mesmu añu, Knopfler  embarcar nuna xira europea en 2013.[8][9] Tres un curtiu pasu polos Estaos Xuníos, Knopfler volvió a los British Grove Studios de Londres a trabayar nel socesor de Privateering con Guy Fletcher como productor.[10] El nuevu trabayu, Tracker, foi publicáu'l 16 de marzu de 2015 y llegó al puestu trés de la llista de discos más vendíos del Reinu Xuníu, la meyor posición pa un discu de la so carrera en solitariu.[11]

En 2016 trabayó na banda sonora de la película Altamira, protagonizada por Antonio Banderas, sobre'l descubrimientu de la cueva de Altamira.

Vida personal

[editar | editar la fonte]

Knopfler tuvo casáu trés vegaes. Contraxo'l so primer matrimoniu con Kathy White, la so novia d'adolescencia. La pareya dixebróse primero que Knopfler fuera a Londres pa xunise a Brewers Droop en 1973. En payares de 1983, Knopfler #casar con Lourdes Salomone. El matrimoniu tuvo dos fíos ximielgos, Benji y Joseph (nacíos en 1987), antes de divorciase en 1993. El día de San Valentín de 1997, Knopfler volvió casase cola actriz y escritora británica Kitty Aldridge, a quien conociera  tres  año antes.[12] La pareya tien dos fíos, Isabella y Katya Ruby Rose.

Knopfler ye dueñu d'una coleición de coches clásicos colos que compite y exhibe en feries, incluyendo un Maserati 300S y un Austin-Healey 100S.[13]

Ye maniegu, anque diestru tocando la guitarra, siendo unu de los relativamente pocos guitarristes de rock qu'utiliza frecuentemente una téunica de mano abierta pa pulsiar les cuerdes, prescindiendo del usu d'un escayu --otros exemplos son Jeff Beck, J.J. Cale, Mike Oldfield y Lindsey Buckingham--. En concretu, Knopfler utiliza una variante de la téunica clawhammer, utilizada principalmente polos tocadores de banjo, pero afecha a la guitarra, emplegando los deos pulgar, índiz y mediu pa pulsiar les cuerdes, dexando los otros dos deos --anular y meñique-- p'ayudar al sofitu de la muñeca sobre la ponte. Esta téunica déxa-y producir el soníu rítmicamente percusivo que-y caracteriza. Sicasí, Knopfler utiliza escayu n'ocasiones, especialmente nes temes onde predomina l'acompañamientu rítmicu --por casu, en Expresso Love--.

Knopfler davezu toca la guitarra llétrica, de normal la Fender Stratocaster, anque dacuando tamién lo fai cola acústica. Esti estilu peculiar y poco practicáu polos grandes guitarristes del rock, fai-y característicu d'un soníu inconfundible, dotando a les sos obres d'unes harmonía, matices y cadencies que beben de la música de los años 50 y 60 y que'l mesmu Knopfler encargóse d'evolucionar tamién cola introducción de disonancies.

Mark Knopfler tien más de 120 guitarres, incluyendo:

  • Delles Fender Stratocaster, incluyendo un modelu de 1954 (unu de los primeros en ser fabricaos) denomináu "Jurassic Strat".
  • Delles Fender Telecaster
  • Delles Gibson -yos Paul
  • Modelos personalizaos de Pensa (MK-1 MK-2 & MK-80)
  • Delles Schecter
  • National Style 0 (usada, por casu, nel cantar "Romeo and Juliet" y na portada del álbum Brothers In Arms)
  • Una Gibson Super 400 (usada, por casu, en "Your Latest Trick") que costó 20.000 Llibres.
  • Una Gibson Chet Atkins CE (usada, por casu, nel tour de "Love Over Gold" o nel so álbum en direuto "Alchemy" nel cantar "Private Investigations", por citar dalguna)

Discografía

[editar | editar la fonte]

Dire Straits

[editar | editar la fonte]
  • Dire Straits (1978)
  • Communiqué (1979)
  • Making Movies (1980)
  • Love over Gold (1982)
  • Brothers in Arms (1985)
  • On Every Street (1991)

En solitariu

[editar | editar la fonte]
  • Golden Heart (1996)
  • Sailing to Philadelphia (2000)
  • The Ragpicker's Dream (2002)
  • Shangri-La (2004)
  • Kill to Get Crimson (2007)
  • Get Lucky (2009)
  • Privateering (2012)
  • Tracker (2015)
  • Down the Road Wherever (2018)
  • One Deep River (2024)

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 11 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 119145006. Data de consulta: 15 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. rollingstone.com - Los 100 guitarristas más grandes de todos los tiempos
  4. «Intrépido líder» (castellanu). Rolling Stone Magazine 21.11.1985. Consultáu'l 13 de febreru de 2012.
  5. [1] Consultáu'l 18/02/2012
  6. «2007gfrdhome». Guyfletcher.co.uk (30 de marzu de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-10-02. Consultáu'l 24 de setiembre de 2009.
  7. Agencia EFE (18 d'agostu de 2009). «Mark Knopfler indaga en las raíces del blues y el folk en su nuevo álbum». El País. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  8. «Guy Fletcher, home of Dr Fletch, Mark Knopfler Keyboard Player and Solo Artist Inamorata». Guyfletcher.co.uk. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-09-26. Consultáu'l 27 de setiembre de 2014.
  9. «2013 Mark Knopfler European Tour Diary by Guy Fletcher». Guyfletcher.co.uk. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-09-26. Consultáu'l 27 de setiembre de 2014.
  10. «Guy Fletcher, home of Dr Fletch, Mark Knopfler Keyboard Player and Solo Artist Inamorata». Guyfletcher.co.uk. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-09-26. Consultáu'l 27 de setiembre de 2014.
  11. «New album and European tour dates». MarkKnopfler.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-09-21. Consultáu'l 27 de setiembre de 2014.
  12. Wright, M. (1997) The Mirror, London, England.
  13. «Le Mans Classic». Healey Sport. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-09-04. Consultáu'l 25 d'avientu de 2012.