Max Lange Akını
| Max Lange Akını | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Hamleler | 1.e4 e5 2.Af3 Ac6 3.Fc4 Af6 4.d4 exd4 5.0-0 Fc5 6.e5 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kökeni | 19. yüzyılın üçüncü çeyreği | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Max Lange Akını aralarında İki At Savunması, Petrov Savunması, İskoç Gambiti, Fil Açılışı, Merkez Oyunu ve Giuoco Piano'nun da bulunduğu birçok gambitin sonucunda ortaya çıkan bir satranç açılışıdır.[1] En sık karşılaşılan iki hamle dizisi 1.e4 e5 2.Af3 Ac6 3.Fc4 Af6 (İki At Savunması) 4.d4 exd4 5.0-0 Fc5 6.e5 ve 1.e4 e5 2.Af3 Ac6 3.d4 exd4 4.Fc4 (İskoç Gambiti) Fc5 5.0-0 Af6 6.e5'tir. Açılış, onu 1854'te ilk kez kullanan Alman usta Max Lange'ye atfedilmiştir.[2]
Siyah 6.e5 hamlesine iki farklı biçimde karşılık verebilir. 6...Ag4 hamlesinin oynanmasında bir sakınca yoktur ancak 6...d5 hamlesi daha sık kullanılmaktadır. Oyun, 7.exf6 dxc4 8.Ke1+ Fe6 9.Ag5 Vd5 (9...Vxf6?? 10.Axe6 fxe6 11.Vh5+ hamlesinin ardından gelen 12.Vxc5 büyük bir tuzaktır) 10.Ac3 Vf5 (10...dxc3?? 11.Vxd5 kazanır çünkü 11...Fxd5 yapılamaz) 11.Ace4 0-0-0 şeklinde sürer.
Örnek bir oyun
[değiştir | kaynağı değiştir]H. Vatter-John Nunn, 1986 [1]25 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1.e4 e5 2.Af3 Ac6 3.Fc4 Af6 4.d4 exd4 5.O-O Fc5 6.e5 d5 7.exf6 dxc4 8.Ke1+ Fe6 9.Ag5 Vd5 10.Ac3 Vf5 11.Ace4 O-O-O 12.g4 Ve5 13.fxg7 Khg8 14.Axe6 fxe6 15.Fh6 d3 16.c3 d2 17.Ke2 Kd3 18.Axc5 Vxc5 19.Kxd2 Ae5 20.Kxd3 cxd3 21.Şg2 Vd5+ 22.Şg3 Vd6 23.Ff4 Kxg7 24.h3 Kf7 25.Va4 Vc6 26.Vxc6 Axc6 1/2-1/2
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ David Hooper ve Kenneth Whyld, Oxford Satranç Arkadaşı, Oxford University Press, 1992 (ikinci baskı), s. 253. ISBN 0-19-866164-9.
- ^ Hooper ve Whyld, s. 253.