Melia azedarach
Melia azedarach | |||||||||||||||||
Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||
Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||
Melia azedarach L. (1753) | |||||||||||||||||
|
Melia azedarach — драўняная расліна, якая расце ў краінах Паўднёвай і Паўднёва-Усходняй Азіі, а таксама ў Аўстраліі; від роду Melia сямейства Меліевыя. Шырока культывуецца ў трапічных і субтрапічных краінах.
Від быў апісаны Карлам Лінеем па ўзорах, прывезеных яму, хутчэй за ўсё, з Сірыі. Тыпавы асобнік знаходзіцца ў Лондане[3].
Назва
[правіць | правіць зыходнік]Карл Ліней у якасці відавага эпітэта для лацінскай назвы віду узяў арабскую назву гэтага дрэва, якое ў сваіх працах паказваў Ібн Сіна[4].
Біялагічнае апісанне
[правіць | правіць зыходнік]Лістападнае дрэва 15-18 м вышынёй, з шырокай разгалістай кронай.
Лісце складанае тройчынепарнаперыстае, 25-80 см даўжынёй, складаецца з 3-12 ланцэтападобных дробназубчастых лісточкаў.
Кветкі ліловыя, сабраны ў мяцёлкі.
Плады — сакавітыя светла-жоўтыя шарападобныя касцянкі, якія застаюцца на дрэве ўсю зіму.
Хімічны склад
[правіць | правіць зыходнік]Расліна багата алалкоідамі; у кары змяшчаецца маргазін, у пладах — азадарын, у лісці — параізін. Насенне расліны ўтрымлівае 40-60 % тлустага алею. Яно горкае на смак, паколькі змяшчае 0,1 % горкага рэчывы — маргаспікрына.
Выкарыстанне
[правіць | правіць зыходнік]Водны адвар кары ўжываецца як гарачкапаніжальны і супрацьгліставы сродак. Водны настой або адвар пладоў ужываецца ў выглядзе прымочкі пры праказе. Водны настой лісця валодае інсектыцыднымі ўласцівасцямі.
Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
- ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
- ↑ Линчевский 1949, с. 245.
- ↑ Линчевский 1949, с. 244.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Линчевский И. А. Род Мелия — Melia L. // Флора СССР. В 30-ти томах / Начато при руководстве и под главной редакцией акад. В. Л. Комарова; Редакторы тома Б. К. Шишкин и Е. Г. Бобров. — М.—Л.: Издательство Академии Наук СССР, 1949. — Т. XIV. — С. 244—246. — 790 с. — 4 000 экз.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Мелия азедарах: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)