Przejdź do zawartości

Michał Joachimowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Joachimowski
Ilustracja
Michał Joachimowski z rodziną w 2010 (autor zdjęcia: Jarosław Pijarowski)
Pełne imię i nazwisko

Michał Teodor Joachimowski

Data i miejsce urodzenia

26 września 1950
Żnin

Data i miejsce śmierci

19 stycznia 2014
Bydgoszcz

Wzrost

185 cm[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Göteborg 1974 trójskok
srebro Rotterdam 1973 trójskok
srebro Katowice 1975 trójskok
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Michał Teodor Joachimowski (ur. 26 września 1950 w Żninie, zm. 19 stycznia 2014 w Bydgoszczy[2]) – polski lekkoatleta, trójskoczek, olimpijczyk, prawnik i polityk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie kariery sportowej reprezentował kluby Budowlani Bydgoszcz, Zawisza Bydgoszcz i Polonia Warszawa[1]. Wystartował na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972) (zajmując 7. miejsce z wynikiem 16,69 m) i Montrealu (1976).

Największe sukcesy sportowe odnosił w hali. W halowych mistrzostwach Europy w Göteborgu w 1974 zdobył tytuł mistrzowski, ustanawiając halowy rekord świata – 17,03 m[3] (nadal aktualny rekord Polski w hali), w Rotterdamie (1973 – 16,75 m) i Katowicach (1975 – 16,90 m) wywalczył srebrne medale HME.

Był także mistrzem Uniwersjady w 1975 z wynikiem 16,54 m. Zajął też 5. miejsce podczas mistrzostw Europy w Rzymie (1974 – 16,53 m). Jest sześciokrotnym mistrzem Polski w trójskoku (kolejno 1972–1976, 1978), trzykrotnym halowym mistrzem kraju w hali i byłym rekordzistą Polski w tej specjalności na stadionie (17,06 m w 1973, który to wynik pozostał jego rekordem życiowym). W rankingu „Track and Field News” notowany czterokrotnie: 1972 – 6. miejsce, 1973 – 3. miejsce, 1974 – 3. miejsce, 1975 – 4. miejsce.

Działalność zawodowa i publiczna

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Uzyskał następnie uprawnienia radcy prawnego.

W latach 90. należał do Unii Demokratycznej i Unii Wolności, w 2001 został członkiem Platformy Obywatelskiej. W 1993 kandydował z ramienia UD do Sejmu[4]. W okresie rządu Jerzego Buzka zajmował stanowisko wicewojewody bydgoskiego (1998), następnie w 1999 został wicewojewodą kujawsko-pomorskim. Funkcję tę pełnił do 2001[5].

Bez powodzenia kandydował do Sejmu w 2001 (z listy UW) i 2005 (z listy PO), do sejmiku województwa kujawsko-pomorskiego w 2002 (z listy POPiS) oraz do Parlamentu Europejskiego w 2004 (z listy PO).

Odznaczony medalem Kalos Kagathos (2001), Złotym Krzyżem Zasługi (2005)[6], a pośmiertnie w 2014 Krzyżem Oficerskim Orderem Odrodzenia Polski[7].

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Bydgoszczy. Zmarł 19 stycznia 2014 z powodu rozległego zawału serca[2]. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Żninie. Jego syn – Michał także uprawiał trójskok[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jerzy Szymonek, Janusz Rozum: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Trójskok mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985.
  2. a b Zmarł halowy mistrz Europy w trójskoku Michał Joachimowski. interia.pl, 19 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-19].
  3. IAAF Sopot 2014 Statistics Handbook. IAAF. s. 297. [dostęp 2014-07-07]. (ang.).
  4. M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 470.
  5. Wykaz wicewojewodów z lat 1973–2011 r.. e-gmina.pl. [dostęp 2020-04-24].
  6. M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1018.
  7. M.P. z 2014 r. poz. 605.
  8. Zbigniew Jonik: All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii. zbjonik.republika.pl. [dostęp 2012-07-28].
  9. LA'99. Łomianki: Sportpress, 2000, s. 8–9. ISBN 83-910012-5-3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]