Mieczysław Kwarciński

Mieczysław Józef Kwarciński
Józef Bartołomowicz
Mieczysław Skwarczyński
Władysław Wilczyński
Karol Niedźwiedzki
Ziut, Jaskółka, Leszcz
	; Mieczysław Kwarciński (ze zbiorów NAC)
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1912 ; Nowy Sącz
Data i miejsce śmierci	23 lutego 1978 ; Londyn
	Przebieg służby
Lata służby	1940–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie ; Polskie Siły Zbrojne ; Armia Krajowa
Jednostki	4 Pułk Strzelców Podhalańskich, 3 Brygada Kadrowa Strzelców, 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa, Kedyw Inspektoratu Radzyń Podlaski w Okręgu Lublin AK, Inspektorat Zamość AK, 9 Pułk Piechoty 3 Dywizji Piechoty Legionów AK
Stanowiska	dowódca plutonu, oficer dywersji (szef Kedywu) Inspektoratu, dowódca radiostacji, dowódca plutonu radio, dowódca kompanii łączności, oficer łączności oddziału partyzanckiego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	inżynier
	Odznaczenia

Mieczysław Józef Kwarciński vel Józef Bartołomowicz vel Mieczysław Skwarczyński vel Władysław Wilczyński vel Karol Niedźwiedzki, ps. „Ziut”, „Jaskółka”, „Leszcz” (ur. 25 listopada 1912 w Nowym Sączu, zm. 23 lutego 1978 w Londynie) – kapitan piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, cichociemny.

Życiorys

Mieczysław Kwarciński był synem Józefa, ślusarza w PKP, i Wandy z domu Wilczyńskiej. Zdał maturę i uzyskał dyplom nauczyciela szkół powszechnych w Państwowym Seminarium Męskim im. J. Długosza w Starym Sączu. W lipcu 1934 roku ukończył dywizyjny kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie. Następnie pracował jako dyżurny ruchu na PKP, również we wrześniu 1939 roku. 13 maja 1940 roku przekroczył granicę polsko-słowacką, by następnie przez Węgry (17 maja), Jugosławię (23 maja) dotrzeć 27 maja 1940 roku do Francji, gdzie został skierowany do Rezerwowego Obozu Wyszkolenia Oficerów w Camp de Carpiagne. W czerwcu 1940 roku przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do 3 Brygady Kadrowej Strzelców (walczył jako dowódca plutonu kompanii ckm 7 Batalionu Kadrowego Strzelców), a następnie do 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej.

Po przeszkoleniu w dywersji, łączności i sabotażu przemysłowym został zaprzysiężony 7 kwietnia 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 25 na 26 stycznia 1943 roku w ramach operacji „Screwdriver” dowodzonej przez P/O Kingsforda-Smitha. Dostał przydział do Kedywu Inspektoratu Radzyń Podlaski w Okręgu Lublin AK na stanowisko oficera dywersji Inspektoratu (szefa Kedywu). Od października 1943 roku Kwarciński działał w Inspektoracie Zamość i pełnił kolejno funkcje: dowódcy radiostacji nr 77, plutonu radio (od wiosny 1944 roku), kompanii łączności, oficera łączności oddziału partyzanckiego nr 9, a od 20 maja 1944 roku – 9 pułku piechoty 3 Dywizji Piechoty Legionów AK.

9 pułk piechoty złożył broń przed Armią Czerwoną 30 lipca 1944 roku. Kwarciński wydał radiostację, zawiadomił o tym Londyn i wyruszył do Warszawy. Został aresztowany w Falenicy przez NKWD i wywieziony do Majdanka, skąd zbiegł, 22 sierpnia tego roku dotarł do Szczebrzeszyna. Padł ofiarą prowokacji NKWD związanej z próbą porwania radzieckiego samolotu w celu wydostania się z Polski. Został aresztowany przez NKWD i przewieziony na Zamek Lubelski. 2 lutego 1945 roku został skazany przez Wojskowy Sąd Garnizonowy na karę śmierci. W nocy z 18 na 19 lutego 1945 roku w wyniku akcji zbrojnej podziemia niepodległościowego na zamek w Lublinie, został uwolniony i przedostał się w marcu na Zamojszczyznę, a wkrótce potem – na Zachód. W latach 1945–1946 służył w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej, a później, do 1948 roku, w PKPR. Osiedlił się w Londynie, pracował jako inżynier.

Tymczasem w Polsce wydano za nim list gończy (kwiecień 1945), następnie na podstawie amnestii w 1947 roku zamieniono mu wyrok śmierci na 12,5 roku więzienia, a w 1956 roku – na 8 lat i 2 miesiące. Zmarł 23 lutego 1978 r. w Londynie a 13 maja tego samego roku urnę z prochami przewieziono do Polski i złożono na cmentarzu komunalnym w Nowym Sączu ^[1].

Awanse

podporucznik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku
porucznik – ze starszeństwem z dniem 25 stycznia 1943 roku
kapitan – 22 lipca 1944 roku, zweryfikowany ponownie ze starszeństwem z dniem 4 czerwca 1945 roku.

Odznaczenia

Przypisy

↑ Piotr Kazana: Leszcz - drapieżny ptak z Sącza. plus.gazetakrakowska.p, 12 października 2016.

Bibliografia

Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 91–93. ISBN 83-902499-5-2.
Krzysztof A.K.A. Tochman Krzysztof A.K.A., Kpt. Adam Boryczka ps. „Brona”, „Tońko”, cichociemny, oficer AK, działacz Delegatury Zagranicznej Zrzeszenia WiN – Praca doktorska przygotowana pod kierunkiem dr. hab. Grzegorza Ostasza, prof. PRz, Rzeszów 2012, s. 433–434 [dostęp 2015-06-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03] .
Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 351. ISBN 83-211-0537-8.
Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 110–111.

Linki zewnętrzne

Biogram na stronie elitadywersji.org

[1] Piotr Kazana: Leszcz - drapieżny ptak z Sącza. plus.gazetakrakowska.p, 12 października 2016.

[1]