Przejdź do zawartości

Mieczysław Szostek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Szostek
Data i miejsce urodzenia

20 września 1933
Legionowo

Data i miejsce śmierci

16 listopada 2021
Warszawa

Przewodniczący prezydium Miejskiej Rady Narodowej m.st. Warszawy
Okres

od 1981
do 1990

Przynależność polityczna

radny bezpartyjny

Poprzednik

Alojzy Karkoszka

Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres

od 13 października 1985
do 3 czerwca 1989

Przynależność polityczna

poseł bezpartyjny

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej Medal „Pro Patria”

Mieczysław Szostek (ur. 20 września 1933 w Legionowie, zm. 16 listopada 2021 w Warszawie[1]) – polski lekarz, profesor nauk medycznych, poseł na Sejm PRL IX kadencji, przewodniczący Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy (1981–1990). W latach 1980–2003 kierownik Kliniki Chirurgii Ogólnej i Chorób Klatki Piersiowej Centralnego Szpitala Klinicznego Akademii Medycznej w Warszawie (obecnie Klinika Chirurgii Ogólnej, Endokrynologicznej i Chorób Naczyń Centralnego Szpitala Klinicznego Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Tomasza i Marianny[1]. Do 3 września 1939 mieszkał w Legionowie, po czym przeprowadził się w okolice Siedlec, gdzie ukończył szkołę podstawową i średnią. W latach 1952–1958 studiował na Akademii Medycznej w Warszawie. Następnie podjął pracę zawodową w I Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej, którą kierował prof. Jan Nielubowicz.

W 1963 uzyskał specjalizację I stopnia z chirurgii ogólnej, a w 1967 II stopnia (uzyskał stopień doktora medycyny na podstawie rozprawy Rekanalizacja zakrzepów żylnych). W latach 1964–1965 był stypendystą British Medical Council i odbył szkolenie w Wielkiej Brytanii. W 1975 uzyskał habilitację na podstawie pracy Chirurgiczne leczenie zespołu pozakrzepowego. Od 1978 do 1981 był wicedyrektorem, a w latach 1982–1989 dyrektorem Instytutu Chirurgii AM. Od 1980 do 2003 był kierownikiem Kliniki Chirurgii Ogólnej i Chorób Klatki Piersiowej. W 1984 przebywał na trzymiesięcznym szkoleniu w szwedzkim Lund, a w 1985 w Niemczech Zachodnich. W 1985 i 1986 był konsultantem Światowej Organizacji Zdrowia ds. chirurgii naczyniowej, prowadząc kursy szkoleniowe w Indiach, Chinach i Korei.

Przez szereg kadencji zasiadał w Radzie Narodowej miasta stołecznego Warszawy, był jej przewodniczącym w latach 1981–1990 (jako pierwsza bezpartyjna osoba w historii tego gremium). Od 1985 do 1989 pełnił mandat posła na Sejm PRL IX kadencji z okręgu Warszawa Ochota, zasiadał w Komisji Obrony Narodowej, Komisji Polityki Społecznej, Zdrowia i Kultury Fizycznej, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw zmieniających przepisy dotyczące rad narodowych i samorządu terytorialnego oraz w Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o mieniu komunalnym. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.

W 1990 był organizatorem Europejskiego Zjazdu Chirurgów Naczyniowych, organizował też inne krajowe i międzynarodowe konferencje specjalistyczne. W latach 1991–1992 był prezydentem Europejskiego Towarzystwa Chirurgów Naczyniowych, a potem nadal członkiem jego zarządu. Od 1999 do 2002 pełnił funkcję prorektora Akademii Medycznej w Warszawie ds. Klinicznych, Inwestycji i Współpracy z Regionem, a od 16 grudnia 2003 prezesa zarządu Fundacji Rozwoju Chirurgii Naczyniowej[2]. Od 2001 do 2009 był krajowym konsultantem ds. chirurgii naczyniowej. W latach 2005–2007 pełnił funkcję prezydenta Central European Vascular Forum. Był wieloletnim członkiem zarządu (w tym sekretarzem) i członkiem honorowym Towarzystwa Chirurgów Polskich, a także członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Chirurgów Naczyniowych i Polskiego Towarzystwa Angiologicznego. W ostatnich latach życia pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk o Zdrowiu w Collegium Mazovia Innowacyjnej Szkole Wyższej w Siedlcach[3]. Przez trzy kadencje był wiceprezesem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Promotor kilkunastu prac doktorskich, był także opiekunem habilitacji. Opublikował ponad 250 prac w polskich i zagranicznych czasopismach, wygłosił też wiele referatów.

5 czerwca 2014 Rada m.st. Warszawy nadała mu tytuł Honorowego Obywatela miasta stołecznego Warszawy[4].

Został pochowany na cmentarzu w Wilanowie.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]