Przejdź do zawartości

Mieczysław Walesiuk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Walesiuk
Ilustracja
Żołnierze Bereźnicki i Mieczysław Walesiuk (z prawej) pod koniec 1945
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

4 grudnia 1906
Porosły

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1946
Sanok

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

10 Pułk Ułanów Litewskich,
34 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca plutonu,
komendant miasta

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (kampania wrześniowa, front wschodni: forsowanie Nysy, forsowanie Odry, bitwa pod Budziszynem, walki o Drezno)

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Walesiuk (ur. 4 grudnia 1906 w Porosłach, zm. 3 lutego 1946 w Sanoku) – polski oficer.

Symboliczny nagrobek Mieczysława Walesiuka w Sanoku

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 grudnia 1906 w miejscowości Porosły w okolicach Białegostoku jako syn Konstantego[1][2][3] i Anastazji[1] bądź Stanisławy z domu Janickiej[a][2][4][5][6].

W okresie II Rzeczypospolitej został żołnierzem kawalerii Wojska Polskiego. Był przydzielony do 10 pułku Ułanów Litewskich w Białymstoku[1]. Jako podoficer służył w jednostce w stopniu plutonowego[7]. Odbył naukę w Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu, po czym powrócił do macierzystego pułku[1].

Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, po czym dostał się do niewoli, w której przebywał krótkotrwale[1]. Po nastaniu okupacji sowieckiej ukrywał się na Białostocczyźnie[1]. Po nadejściu w 1944 frontu wschodniego został zmobilizowany do Ludowego Wojska Polskiego i przydzielony do 34 pułku piechoty w składzie 8 Dywizji Piechoty (pułk stacjonował wówczas we wsi Mordy)[1][4][5]. W stopniu podporucznika na stanowisku dowódcy plutonu zwiadu konnego[8] w kwietniu 1945 uczestniczył w forsowaniu Nysy i forsowaniu Odry, bitwie pod Budziszynem, walkach o Drezno[1][6]. Po zakończeniu działań wojennych wraz z pułkiem został przeniesiony do miejsca jego stacjonowania w Sanoku[1]. Pełnił funkcję wojskowego komendanta miasta Sanoka[9][1].

Poniósł śmierć 3 lutego 1946[2][4][5][3]. Według publikacji w „Dzienniku Rzeszowskim” z 21 lutego 1946 zginął na posterunku[9]. Według innych źródeł poległ w walce z UPA[5][1]. W myśl dokumentów przekazanych rodzinie przez administrację wojskową w 1946, został zamordowany skrytobójczym strzałem przez członków UPA[1].

Analogicznie w późniejszych publikacjach opisujących działania 34 pułku piechoty Mieczysław Walesiuk został wymieniony w wykazie żołnierzy 34pp poległych w walce z UPA[10][3].

Został pochowany 7 lutego 1946 w Sanoku w uroczystym pogrzebie z honorami wojskowymi, którym uczestniczyli żołnierze (w tym generał dywizji), społeczeństwo i władze miasta z burmistrzem Stanisławem Lisowskim[1][9]. Pogrzeb celebrował ks. wikary Mieczysław Szewczyk z Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku[2]. Pośmiertnie został awansowany do stopnia porucznika[1][11]. W okresie Polski Ludowej na wniosek żony jego szczątki zostały przeniesione na cmentarz św. Rocha w Białymstoku[1]. Symboliczny nagrobek Mieczysława Walesiuka pozostał w kwaterze żołnierzy polskich na cmentarzu Centralnym w Sanoku[b][4].

Mieczysław Walesiuk był żonaty z Marianną (bądź Marią[2]) z domu Górską, z którą miał dwóch synów, w tym starszego Jerzego (ur. ok. 1935/1936)[1].

Według nieoficjalnych źródeł Mieczysław Walesiuk otrzymał awans do stopnia porucznika za życia w dniu swojej śmierci, a podczas świętowania tego faktu został zastrzelony przez nieznanych sprawców, co miało mieć rzekomo związek z sytuacją zaszłą kilka dni wcześniej, gdy Walesiuk miał upomnieć żołnierzy Armii Czerwonej w związku z ich nieprzystającym do munduru zachowaniem.[potrzebny przypis]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W niektórych publikacjach, w tym Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, była powielana błędna data roczna urodzenia 4 grudnia 1926. Ponadto w wykazie żołnierzy 34 Pułku Piechoty wskazano dwóch żołnierzy o tożsamości Mieczysław Walesiuk, podając w jednym przypadku stopień podporucznika, a w drugim – porucznika.
  2. ↑ Inskrypcja na tabliczce symbolicznego grobu w Sanoku, analogicznie do wyżej opisanych publikacji, wskazała błędną datę urodzenia 1926.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Mieczysław Walesiuk. Przeżył wojnę. Zginął w wolnej Polsce. poranny.pl. [dostęp 2016-04-03].
  2. ↑ a b c d e Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 251 (poz. 10).
  3. ↑ a b c Aneks. 21. Wykaz żołnierzy 34pp poległych w walce z UPA. W: Benedykt Gajewski: Walka z ukraińskim podziemiem na południowo-wschodnim obszarze Polski w latach 1944-1948. Publikacje, raporty, relacje, zeznania. Sanok: 2005, s. 418, 419.
  4. ↑ a b c d Kwatera żołnierzy Wojska Polskiego. Mieczysław Walesiuk. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. [dostęp 2016-04-03].
  5. ↑ a b c d Iwona Łaptaszyńska: Polegli w walce z UPA 1944–1947. stankiewicze.com. [dostęp 2016-04-03].
  6. ↑ a b c d Mieczysław Juchniewicz, Stanisław Rzepski: 34 Budziszyński Pułk Piechoty. stankiewicze.com. [dostęp 2016-04-03].
  7. ↑ Korpus podoficerski w czasie święta pułkowego przed kościołem garnizonowym. 10pul.idl.pl. [dostęp 2016-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-15)].
  8. ↑ Aneks. 20. Obsada personalna oficerów 34pp. W: Benedykt Gajewski: Walka z ukraińskim podziemiem na południowo-wschodnim obszarze Polski w latach 1944-1948. Publikacje, raporty, relacje, zeznania. Sanok: 2005, s. 409.
  9. ↑ a b c d e Kronika sanocka. Zginął na posterunku. „Dziennik Rzeszowski”, s. 4, nr 46 (267) z 21 lutego 1946. 
  10. ↑ Mieczysław Juchniewicz, Stanisław Rzepski: Szlakiem 34 Budziszyńskiego Pułku Piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961, s. 403-404.
  11. ↑ a b Aneks. 24. Lista żołnierzy 34pp odznaczonych za walkę z UPA. W: Benedykt Gajewski: Walka z ukraińskim podziemiem na południowo-wschodnim obszarze Polski w latach 1944-1948. Publikacje, raporty, relacje, zeznania. Sanok: 2005, s. 430.
  12. ↑ Lista odznaczonych Krzyżem Walecznych. 10pul.idl.pl. s. 4. [dostęp 2016-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-24)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Walesiuk&oldid=70124247”