Mieczysław Wallis
| Pełne imię i nazwisko |
Mieczysław Wallis-Walfisz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
25 października 1975 |
| Zawód, zajęcie |
filozof, historyk sztuki, krytyk sztuki |
| Narodowość |
Mieczysław Wallis, pierwotnie Mieczysław Walfisz, później Wallis-Walfisz (ur. 16 czerwca 1895 w Warszawie, zm. 25 października 1975 tamże) – polski filozof, historyk sztuki i krytyk sztuki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Na Uniwersytecie w Heidelbergu oraz Warszawskim odbył studia z zakresu filozofii oraz historii sztuki, w 1921 z tej pierwszej dziedziny doktoryzował się. W 1919 podjął pracę w gazecie Robotnik jako dziennikarz - krytyk sztuki. Pisał tam do 1934, gdy przeniósł się do Wiadomości Literackich na analogiczne stanowisko, publikując tam do wojny. W 1936 został nauczycielem w Instytucie Sztuki Teatralnej, wykładając tam do roku następnego estetykę[1].
W czasie II wojny światowej uczestniczył w obronie Warszawy[2], po czym był jeńcem oflagu XI A i Oflagu IIC Woldenberg (dzisiejszy Dobiegniew, woj. lubuskie). Prowadził tam wykłady dla więźniów.
Od 1945 był profesorem Uniwersytetu Łódzkiego, najpierw, do 1951 jako estetyk, a później, do 1965 jako historyk sztuki[3]. Kierował tam Katedrą Historii Sztuki UŁ[4]. W latach 1955–1956 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego. Był też profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.
Podczas swojego pobytu w Łodzi w latach 40. mieszkał w domu czynszowym przy ul. Narutowicza 107, gdzie mieszkali również inni pracownicy naukowi Uniwersytetu Łódzkiego, m.in.: Kazimierz Secomski, Jan Chodorowski, Bogdan Wróblewski czy Franciszek Sadowski[5].
Był autorem licznych publikacji z zakresu filozofii, estetyki, sztuki i krytyki artystycznej. Współpracował z redakcją Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler (Thiemego i Beckera).
Po śmierci został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A38-5-3)[6].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Wyraz i życie psychiczne: o rozumienie dzieł sztuki przedstawiających przedmioty psychiczne, Wilno 1939
- Dzieje zwierciadła i jego rola w różnych dziedzinach kultury, Łódź 1956
- Malarze i miasta, Warszawa 1961
- Autoportret, Warszawa 1964
- Secesja, Warszawa 1967, 1974 (wyd. II)
- Przeżycie i wartość • Pisma z estetyki i nauki o sztuce 1931–1949, Kraków 1968.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Biogram z obwoluty książki Wallis M., 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa
- ↑ Biogram z obwoluty książki Wallis M., 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa
- ↑ Biogram z obwoluty książki Wallis M., 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa
- ↑ Katedra Historii Sztuki. [dostęp 2008-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-07)].
- ↑ Skład osobowy i spis wykładowców, cybra.lodz.pl, 1947, s. 5, 17, 28, 35 [dostęp 2024-10-03] (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wallis Mieczysław, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2014-08-15].
- Spuścizna Mieczysława Wallisa. Katalog rękopisów PTF 04-38. Oprac. Teresa Danuta Woyciechowska. Warszawa 1997 [dostęp 2014-08-15]