Przejdź do zawartości

Monika Hamanowa

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monika Hamanowa
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1925
Kraków

Data śmierci

2 maja 2022[1][2]

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia powszechna XVIII-XIX w.[3]
Profesura

3 lutego 1983[3]

Monika Haman, z d. Zawadzka, primo voto Senkowska, secundo voto Gluck, publikowała także jako Monika Senkowska-Gluck (ur. 20 grudnia 1925 w Krakowie[4], zm. 2 maja 2022[1][2]) – polska historyk prawa, prof. dr hab[1][2][3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Przed II wojną światową mieszkała z rodzicami w Katowicach, gdzie jej ojciec był dyrektorem w koncernie Huta Pokój Śląskie Zakłady Górniczo-Hutnicze S.A. w Katowicach. Po wybuchu wojny zamieszkała w Krakowie. Tam w 1943 zdała maturę w ramach tajnego nauczania i rozpoczęła studia na tajnym Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[4]. Studia ukończyła w 1946, następnie pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Biurze Współpracy Międzynarodowej Ministerstwa Sprawiedliwości. W 1948 wyjechała, korzystając z francuskiego stypendium, na studia w Institut des hautes études internationales na Uniwersytecie Paryskim. Po pogorszeniu stosunków francusko-polskich utraciła jednak stypendium, a ostatecznie wezwano ją do Polski, co uniemożliwiło ukończenie pracy dyplomowej[4]. Po powrocie do Polski pracowała początkowo w Biurze Radców Prawnych Ministerstwa Handlu Zagranicznego, jednak wkrótce podjęła pracę jako asystentka w tworzącym się Wydziale Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk, następnie w Zakładzie Nauk Prawnych PAN i ostatecznie w powstałym w 1956 Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk[4]. Tam w 1960 obroniła pracę doktorską Kara więzienia w Królestwie Polskim w pierwszej połowie XIX wieku, które promotorem był Karol Koranyi[4]. W 1962 wobec włączenia Zakładu Historii Prawa INP PAN w struktury Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, została pracownikiem IH PAN. Tam w 1968 uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Donacje napoleońskie w Księstwie Warszawskim. Studium historyczno-prawne[4]. W 1983 otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1994 została profesorem zwyczajnym[3][5]. Przeszła na emeryturę w 1995[4].

W latach 1971–1976 była sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Historycznego[6], w 1990-1995 zastępcą sekretarza Wydziału Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk[4].

W 1990 została członkiem korespondentem, w 1995 członkiem zwyczajnym II Wydziału Nauk Historycznych, Społecznych i Filozoficznych Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[3][7][8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Monika Hamanowa. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2022-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-14)]. (pol.).
  2. ↑ a b c Zmarła Profesor Monika Hamanowa. ihpan.edu.pl. [dostęp 2022-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-14)]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e Prof. zw. dr hab. Monika Haman (nie żyje), [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-05-14].
  4. ↑ a b c d e f g h Z Profesor Moniką Hamanową rozmawia Stanisław Grodziski, w: Czasopismo Prawno-Historyczne, tom 63, nr 2 (2011), s. 409-416 (tam nota biograficzna)
  5. ↑ Monika Haman (Senkowska-Gluck)
  6. ↑ Polskie Towarzystwo Historyczne. Historia
  7. ↑ Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, t. 53 (1990), s. 45
  8. ↑ Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, t. 58 (1995), s. 55
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Monika_Hamanowa&oldid=74443194”